tag:blogger.com,1999:blog-17298175.post115753484788256502..comments2023-10-30T14:48:23.763+02:00Comments on κοτσάνι: lead me on my dreamstrolhttp://www.blogger.com/profile/15687981416764795651noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157806203441646692006-09-09T15:50:00.000+03:002006-09-09T15:50:00.000+03:00Μ'άρεσε αυτό. :-)Μ'άρεσε αυτό. :-)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157717416982771702006-09-08T15:10:00.000+03:002006-09-08T15:10:00.000+03:00επειδή υποψιαζόμουν ότι δεν έχει ζήσει τέτοια στιγ...επειδή υποψιαζόμουν ότι δεν έχει ζήσει τέτοια στιγμή, και ίσως δεν ενδιαφέρεται γι αυτό τον πίεσα<BR/><BR/>και χαίρομαι που δεν το κορόιδεψε και κατάλαβε ότι με πονάει που σε αυτό το σημείο είμαστε τόσο διαφορετικοί και με προβληματίζει <BR/><BR/>αλλά ξέρεις τι; it s ok with me after thattrolhttps://www.blogger.com/profile/15687981416764795651noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157716495778023182006-09-08T14:54:00.000+03:002006-09-08T14:54:00.000+03:00μια αμηχανία τέτοια υποδηλώνει ότι αυτός/ή δεν έχε...μια αμηχανία τέτοια υποδηλώνει ότι αυτός/ή δεν έχει ζήσει ποτέ μια τέτοια στιγμή, ή τουλάχιστον αύτό εισπράττω εγώ<BR/><BR/>το 'κουλ'σε εισαγωγικά δηλώνει κάθε άλλο παρά κουλ ε; συμφωνώ μαζί σου σε αυτόfieryfairyhttps://www.blogger.com/profile/05207623073553582010noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157697789357164072006-09-08T09:43:00.000+03:002006-09-08T09:43:00.000+03:00εμένα μου αρέσει αυτή η αμηχανία να βγαίνει,τους '...εμένα μου αρέσει αυτή η αμηχανία να βγαίνει,<BR/>τους 'cool' δεν μπορώtrolhttps://www.blogger.com/profile/15687981416764795651noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157695278286092412006-09-08T09:01:00.000+03:002006-09-08T09:01:00.000+03:00είναι ενδιαφέρον πάντα να βλέπεις τι αμηχανία βγαί...είναι ενδιαφέρον πάντα να βλέπεις τι αμηχανία βγαίνει στον καθένα όταν κάποιες ερωτήσεις τον βγάζουν από την ασφάλεια του....έξω από τα νερά του...<BR/>αναρωτιέμαι αν είχα ρωτήσει πολλούς φίλους μου το ίδιο, τι θα απαντούσαν.fieryfairyhttps://www.blogger.com/profile/05207623073553582010noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157650479798569932006-09-07T20:34:00.000+03:002006-09-07T20:34:00.000+03:00και εγώ συγκινήθηκα τώρα...τρομάρα μουκαι εγώ συγκινήθηκα τώρα...τρομάρα μουtrolhttps://www.blogger.com/profile/15687981416764795651noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157642828570199082006-09-07T18:27:00.000+03:002006-09-07T18:27:00.000+03:00Σε ευχαριστώ πολύ, συχνά με κυνηγανε τα φαντάσματά...Σε ευχαριστώ πολύ, συχνά με κυνηγανε τα φαντάσματά μου! <BR/><BR/>Οταν ξεκινησα το blog ήθελα πολύ να μιλήσω για όλους αυτούς τους παλιούς μου φίλους. Ξερεις για όλους εμας που μεγαλώσαμε στη γειτωνιά μου το 60 ήταν περιεργες εποχές. Εξορίες, δολοφονίες, πονο! ξερεις τότε σε εκείνη τη γειτονια ολοι οι γονεις μας ειχαν μια 'ερωμένη' που οχι μονο μας εκλεβε την αγαπη τους και την υπαρξη τους, μας εκλεβε και την παιδικότητα μας και γι΄αυτό γίνεται ολο και πιο δύσκολη για μένα η επιστροφή γιατί βλέπεις αυτη η 'ερωμένη' ηταν η Ελλάδα. ειμασταν μια παρέα από 12 παιδια, οχτώ αγόρια και τέσσερα κορίτσια και ειχαμε μονο ο ενας το αλλον. Σε αυτη τη παρέα εγώ ήμουνα ο ..σιωπηλος, αυτός που ζωγραφιζε και διαβαζε πολύ, αυτός που έπαιζε στη κιθάρα μπητλάκια τα βράδυα που μαζευομασταν στο προαυλιο της Αγίας Τριάδας. και ήμουνα αυτός που επαιζε το συνδετικό ρόλο αναμεσα σε 11 διαφορετικους χαρακτηρες, με το καιρο ειχα γίνει και ο εξομολογητης της παρέας ξέροντας τα πιό απόκρυφα μυστικά τους και τα πάθη τους. Μαζί γνωρίσαμε τα πάντα, απο τον έρωτα μέχρι τις παραισθησεις και την επανάσταση.<BR/><BR/>Πάνω απο τριάντα χρόνια μετά είμαι και ο μόνος ζωντανος! και θέλω πολύ κάποια στιγμή να γράψω γι΄ αυτά τα χρόνια και τις μικρές και μεγάλες ιστορίες μας, για τον Παττακό που ερχόταν στο σχολείο μας και για τα χρόνια της εξορίας αλλά από τη μια φοβάμαι οτι θα γίνω γραφικός αφ΄ ενός σε μιά γενιά που έχει γίνει lifestyle και απο την άλλη εδώ και λιγα χρονια νιώθω πως ειναι υποχρέωση μου να το κάνω ...απλά δεν ξέρω πως! <BR/><BR/>Σε ευχαριστώ πολύ ... με συγκίνησες!!!ovihttps://www.blogger.com/profile/14265204054894346655noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157618783109767202006-09-07T11:46:00.000+03:002006-09-07T11:46:00.000+03:00:) όταν έγινε η όλη σκηνή, το ένα μικρό κομμάτι το...:) όταν έγινε η όλη σκηνή, το ένα μικρό κομμάτι του μυαλού που σκέφτεται ανεξάρτητα με το τι συμβαινει γυρω, σκέφτηκε ότι αυτό θα πρέπει να είναι σκηνή από δανέζικη ταινία, κάτι τέτοιο μου θύμισε<BR/><BR/>αλλα ovi έχεις γράψει και εσύ ένα προσωπικό post που πραγματικά μου άρεσε πολύ, ένα για το οποίο λες ότι κάθεσαι δίπλα από την λίμνη, πίσω είναι το σπίτι σου, η γυναίκα σου, το παιδί σου, και θυμάσαι κάποια πράγματα από τα παλιά...όχι ότι τα άλλα που γράφεις δεν αναφέρονται σε προσωπικά ζητήματα αλλά εκείνο το συγκεκριμένο ήταν και αληθινό και κινηματογραφικό μαζί, dark κάπως, ήταν ο ovi ξεσκέπαστος μπροστά σε όλους αλλά κυρίως στον εαυτό του, στις σκέψεις του και στη στιγμη<BR/><BR/>ήταν καταπληκτικό posttrolhttps://www.blogger.com/profile/15687981416764795651noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-17298175.post-1157617357029441842006-09-07T11:22:00.000+03:002006-09-07T11:22:00.000+03:00κείμενο ...αφοπλιστικό!!! ;Dκείμενο ...αφοπλιστικό!!! ;Dovihttps://www.blogger.com/profile/14265204054894346655noreply@blogger.com