20070331

this is our woodstock

Άι και μ' έστελνε η μάνα μου μικρή στο χορευτικό να μάθω καλαματιανό. Μπουρδουκλώθηκα σε μια πρόβα, έπεσα κάτω, γελούσαν όλα τα άλλα παιδάκια μαζί μου και δεν ξαναπήγα. Άι και μ' έπερναν στα γλέντια γάμων και ήθελαν να χορέψω με κλαρίνο, λύρα και δεν συμμαζεύεται, ενώ εγώ κόντευα να ξεράσω -όχι από το φαί, αν και τρώω πολύ- αλλά από την αηδία.

Άι και πήγα να δω την πρόβα της μαμάς στον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο με το καλλιτεχνικό σχήμα 'Λού'δια' (λουλούδια) και το γνωστό άσμα 'Ιμίς τουν Μάι τουν ξέρουμι που ίνι σκανδαλιάρης'. Άι κι μ' έντυσαν κι μένα 'λού'δι' κι μ' είπαν μην γκρινιάζ'ς , να βγεις καλά στη φωτογραφία. Άι και μου εξήγησαν αυτή είναι η παράδοση μας. Ντόπια, δίπλα στη Σοuρδία, κι όμως όχι Σοuρδία. Βλάχικα, ποντιακά, νησιώτικα (why ever?), ηπειρωτικα, κτλ κτλ σε ένα συνονθύλευμα που σιχάθηκα από πολλή μικρή και απαρνήθηκα πεισματικά.

Άιντε και μετά στα σχολικά χρόνια βρέθηκα Θεσσαλονίκη. Άιντε και επειδή μορφώθηκα λίγο παραπάνω μ'έπιασαν οι τύψεις που δεν έχω ασπαστεί την παράδοση και μπήκα στο χορευτικό του σχολείου. Αυτά τα νησιώτικα πια και τα καλαματιανά, μεγάλη πέραση στη Θεσ/νίκη. Ξεγράφτηκα. Μεγαλώσαμε κι άλλο. Πήγαμε στα μπουζούκια και η ναυτία που ένοιωθα όταν έβλεπα όλες τις φίλες να ψευτοχορεύουν τσιφτετέλι δεν έφευγε. Δεν ξαναπήγα.

Καλαματιανό έμαθα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού για μία και μόνο παράσταση. Την επόμενη χρονιά τους έπεισα να παρουσιάσουμε κανέναν κρητικό χορό και έβγαλα τα βήματα του πεντοζάλη απο μια ταινία, δεν θυμάμαι ποια, αλλά μια μέρα πριν την παράσταση με πήγαν στο νοσοκομείο με σοβαρό πρόβλημα στο γόνατο, από τον πολύ πεντοζάλη, και είδα την παράσταση θεατής, μπουκωμένη στα αντιβιοτικά. Δεν ξανασχολήθηκα με κρητικά/ποντιακά. Πρόβλημα στο γόνατο έχω ακόμα.

Αν χόρευα ποτέ θα ήταν σε κανένα rave party, ήταν και της μόδας τότε, κάλυπτε τις ανάγκες μου για χορό μια χαρά. Μουσικά, μάλλον δεν κάλυπτε και πολλά. Μουσικά όμως είχαμε τις συναυλίες. Τα concerts, τα gigs, τα live...όπως και να λεγόταν ήταν εγγυημένη διασκέδαση. Καμιά φορά και πόρωση.

Ο χορός είχε μπει στην άκρη και φάνηκε με την επιστροφή στην ημεδαπή. Κουτούκια, ρεμπέτικα, ρετσίνα, παντρεμένοι να σου την πέφτουν και η εμπειρία ολοκληρώθηκε κάπου εκεί. Χωρίς χορό.

Μετά γίναμε όλοι gourmet. Πήγαμε να μάθουμε ταγκό, σάλσα, τσα τσα, βαλς.... Και χιπ-χοπ, παρακαλώ. Και μέσα στην ευεξία της πολυπολιτισμικότητας, ονειρευτήκαμε να βρεθούμε και στην Κούβα μια μέρα, να βγάλουμε φωτογραφίες εκείνους τους παλιούς μουσικούς, με τα πανέμορφα και ευγενικά πρόσωπα και να είμαστε και εμείς μέσα στη φωτογραφία. Και να γίνουν όλα αυτά γρήγορα. Να ασπαστούμε μια και δύο και όλες τις παραδόσεις μέσα σε μια νεότητα μόνο. Μην σώσει και πεθάνει ο Κάστρο και εμείς δεν έχουμε πάει ακόμα.

Καμιά βόλτα έξω και αν κανένα μπαράκι είχε disco party, μπορεί να χόρευε κανένας και οι άλλοι να τον κοιτούσαν. Πως να χορέψεις αν δεν πιεις μερικά υποβρύχια πρώτα? Και επειδή το αλκοόλ δεν τραβούσε για πολύ, και το peer pressure άρχισε να ξεθωριάζει κάπως, έστω και λίγο, κλείσιμο σπίτι με τα mp3 μας και τις adsl μας, να ακούμε τη μουσική που θέλουμε και να ονειρευόμαστε πότε και που θα την χορέψουμε.

Ευτυχώς αρχίσαμε να δουλεύουμε και είχαμε λίγα χρήματα παραπάνω. Το Roskilde έγινε πιο κοντινό. Το ΕΧΙΤ επίσης. Και κάτι φεστιβάλ σε Ζάμπια, πχ. Τί να κάνεις, αν κάθεσαι συνέχεια μέσα, σου φτάνουν για να πας. Είναι και οι σούρδικες Απόκριες μια φορά το χρόνο τουλάχιστον το ξεγλεντάμε.

Καλή φάση, ε? Τί καλή φάση ρε σεις? Suffocated μου κάνει.

Όποιος διαβάζει το βλογ έχει μάλλον αντιληφθεί και το suffocated και το frustrated σε προηγούμενα ποστ. Ίσως το βλογ αυτό δεν υπάρχει για κανέναν άλλο λόγο, παρά για να βάλω σε μια σειρά κάποιες σκέψεις, βασικές, τί θέλω, πού μου αρέσει, κτλ. Futile. And too late. Καλά καλά ελληνικά μόνο δεν μπορώ να γράψω. Άρχισα με χωριάτικα, συνέχισα με εχμμ κανονικά ελληνικά και τσουπ τώρα και τα αγγλικά. Che altro? Que? ??? Was ktl ktl

Κάποια ευλογημένη στιγμή στη ζωή σου (πότε?) καταλαβαίνεις ότι είσαι άρρηκτα δεμένος με τον τόπο σου. Και ότι όσο πιο πολύ ταξιδεύεις, τόσο καλύτερα τον μαθαίνεις και τον αγαπάς. Γι΄αυτό ίσως να μ' ενοχλεί το ψευτοτσιφτετέλι, το ντε και καλά μάθε καλαματιανό, η σημαία με το γαλάζιο της θάλασσας και το λευκό του αφρού των κυμάτων που είχα αναφέρει σε άλλο ποστ. Δεν είναι ότι δεν μ' ενοχλούν, αλλά δεν νοιώθω (και όχι δεν νομίζω, γιατί νομίζω) ότι με αφορούν.

Βουνά, θάλασσα πουθενά, μικρό καλοκαίρι, η γλώσσα η ελληνική και άπλετη ευχέρεια με την σλαβική...και λίμνες, πανέμορφες λίμνες και το κρύο αρκετό να σε αναζοωγονεί, όχι να σε παγώνει...και άπλετη κρεατοφαγία, και μαύρο κρασί, βαρύ, ξυνό, να χτυπάει στο κεφάλι, αυτό που τα περιοδικά αποκαλούν 'αρρενωπό'...και ένα δάσος από χάλκινα να παίζει μέρα νύχτα, να σε ξεκουφαίνει...και γύφτοι, και εμείς οι βαλκάνιοι και βαλκανικοί (άξεστοι, βαριοί, μισαλλόδοξοι, φανατικοί) τελικά να γλεντάμε όλοι μαζί......this is as much greek as i can feel...και ακόμη παραπάνω, this is my paradise. Almost.

Hajde. Και καταλήξαμε κάπου. Ότι μας αρέσει το βαλκάνιο. Που να αρχίσουμε να αναλύουμε την χρήση του όρου. Απευθυνθείτε εδώ. Πόσο μάλλον την ωμή πραγματικότητα. Εδώ.

Για τους πιστούς της τέχνης όμως και της ζωής, το ξέρω ότι θα δείτε και αυτήν την ταινία-ντοκυμαντέρ. Το trailer είναι απίθανο.

Guča - synopsis

The setting is rural Serbia. 200,000 people invade the sleepy village of Guča for a week of music, drinking, dancing, and utter madness - all to the sound of Serbian/Roma gypsy trumpet bands, competing against one another like wild-eyed Mexicans in a stand off.

The film centres around the ambitions of two young trumpet players in their quest to win 'The Golden Trumpet'.

If you enjoyed the opening scenes of the 1992 Cannes film festival winner 'Underground', then you will love this documentary. Guča - Serbia's most famous provincial music festival - is finally brought to life in this brilliantly executed documentary.

But the real magic lies in the host of eccentric and entertaining locals who appear throughout: bellydancers, comic barbers and an extremely bizarre family on a hill.

Crack open the nearest drink you can find and prepare to be entertained...

Μέχρι και αυτή η ξανθιά ξενέρωτη μοντέλα, ανίψι του γνωστού κωμικού, πήγε. Εμείς δεν θα πάμε?


29 σχόλια:

unlearn... είπε...

Μπρε τι μέκανες νυχτιάτικα και ήμουν έτοιμη για ύπνο...τώρα είμαι έτοιμη για χορούς και πανηγύρια!
Αλλά πούντα?
Μόνη μου θα πανηγυρίζω μέχρι το καλοκαίρι...

Άσε και πέρσι στο τσακ και θα ήμουνα στην Guča...χαλάσανε όμως τα σχέδια.

Ναι κι εγώ την πρώτη φορά που έφυγα ανακάλυψα την αγάπη μου για την Ελλάδα.Μέχρι τότε απλά ήθελα να φύγω όσο μακρύτερα μπορούσα.Και από τότε απλά μεγαλώνει και επεκτείνεται και στις γείτωνες χώρες...
Ουφ γεμίζω και ξεχειλίζω.Τι όμορφο συναίσθημα!
Αν είναι άλλοι να το βρίσκουν στην Κούβα ή οπουδήποτε δεν έχει σημασία, αρκεί να το βρίσκουν.

güle güle!
:)

zouri1 είπε...

ωραια φαση.ωραια μουσικη.

Χρίστος είπε...

Με έπεισες! Κοζάνη και βόρεια βαλκανική) Ελλάδα...
(κι εγώ μόλις έφτασα Αθήνα - χθές το βράδυ..) Αντε - δεν έρεχεσαι καμμιά βολτίτσα από εδώ?..;)

Ανώνυμος είπε...

πάλι, πάλι....πάλι το έκανες.... :)

(υ.γ. πάντως εμένα τα πανηγύρια μου αρέσουν)

fieryfairy είπε...

emena pali ta panigiria kai oi gamoi sto xwrio twn goniwn mou, me ta klarina ktl poli me aresoun. Den polixoreuw giati eimai tempela kai protimw na pinw beer, alla tin goustarw tin oli fasi

Ανώνυμος είπε...

clarification

ναι τα πανηγύρια μ αρέσουν

πάρα πολύ κιόλας

ο τσαρτσαμπάς δεν μ αρέσει

στο χωριό της φίρι καλύτερα

Ανώνυμος είπε...

apla to klarino me anatrixiazei ..me tin kaki ennoia
dld. tsoutsouriazw

alla i fasi nai einai wraia

bidibis είπε...

Σό πράις?

Καθώς διάβαζα το ποστ με έπιασε ένας πανικός. Δε μπορεί, σκεφτόμουν, εγώ και μια σ. να έχουμε τόσα κοινα γούστα και αντιλήψεις. Σίγουρα θα μου παίζει κάποιο παιγνίδι ο σατανάς για να με εκδικηθεί που είμαι καλός άνθρωπος, φαντάστηκα. Ρε πλακα πλάκα και ο Σατανάς από σ αρχίζει. Σύμπτωση;...

Ώσπου διάβασα το "Hajde. Και καταλήξαμε κάπου. Ότι μας αρέσει το βαλκάνιο" και αποκαταστάθηκε κάπως η τάξη.

Η διαφορά είναι ότι έχουμε αντίθετες αφετηρίες. Και γω ως πιτσιρικάς είχα πέσει πριν μερικά χρόνια θύμα του κλίματος που ήθελε ό,τι έφερε την υπογραφή του Κουστουρίτσα και του μπρεγκοβιτς να είναι καλό και θεϊκό. Η σερβολαγνία στο απόγειο της. Και δωστου κλαρίνα και χάλκινα και να ψάχνω δίσκους των anastasia και του Φλωρίδη και όλα τα σχετικά. Νομιζα μάλιστα πως έτσι αντιστεκόμουν στα αμερικάνικα προϊόντα της υποκουλτούρας. ήταν τότε και της μοδας το έθνικ η σεζάρια εβόρα, ο ρουβάς και ο νταλάρας δίνανε μάχες, ο εθνικισμός λίγο μετά την έναρξη του νεομακεδονικού αγώνα γινότανε ολοένα και πιο έντονος, η ιδιωτική τηλεόραση μπουζουκοκρατούνταν ο αρχιεπισκοπίξ εκκολαπτόταν και καταλβαίνετε... Ο δε μπρέγκοβίτς είχε εγκατασταθεί μόνιμα στο σπίτι του Νταλάρα ώσπου κατέληξε παρτενέρ του ροκου και ευτυχώς εκτοτε αγνοώ την ΄τυχη του.

Τελικά το βαρέθηκα το βαλκανικό φολκλόρ και με κουράζει πλέον. Στην πραγματικότητα και τότε πίεζα να πείσω τον εαυτό μου ότι μ'αρεσει το βαλκανιστάν και ότι πρέπει να ακολουθουμε την παράδοση και μπλα μπλα μπλα. Πόσο κιτς ομως να αντέξω ο δυστυχής και αποφάσισα να μην υποκρίνομαι. Καμια φορα βλέπω βλκανικό φολκλορ στο σκόπια tv και ανακουφίζομαι με την ιδέα ότι υπάρχουνε και χειρότερα... Για να πουμε και του στραβού το δίκιο ομως για τα δεδομένα της φτώχειας του μια χαρά ειναι οι ανθρώποι. Εμείς που είμαστε λεφτάδες πώς καταφέρνουμε και είμαστε τόσο κίτσοι είναι μια άλλη ερώτηση όμως. και δυστυχώς το κιτσαριο φουντώνει οσο περνάνε τα χρόνια νικολούλη δε φαίνεαται. Μου τη δίνει επίσης και αυτή η μαζική υστερία με την "επιστροφή" στην επινοημένη παράδοση και όλοι αυτοί οι ντεμέκ πολιτιστικοί παραδοσιακοί σύλλογοι που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στην υπαιθρο στα λιβάδια,,σ τις στάνες και όπου μπορείς να φανταστείς. Λυπάμαι που το λεω αλλά και σε αυτή την περίπτωση ένας σ. μου άνοιξε τα μάτια. Ο πάσχος, ο οποίος αυτά τα θέματα τα έχει αναδείξει στα άρθρα του με πολύ ευστοχο τρόπο. Τωρα βαριέμαι να κάνω λινκ, ισως αλλη φορά.

Εντάξει το βαλκανίζειν δεν το απορρίπτω ολότελα. Σε καμία περίπτωση. Έχει δείξει αρκετά δειγματα καλής γραφής. Και σίγουρα προτιμάω τη μπαντα -που πάιζει τα πάντα- της φλώρινας από τα σαχλονησιλώτικά. και μα αρέσει η βαλκανικη ατμόσφαιρα όπως αποτυπώνεται στις ταινίες του Αγγελόπουλου (οχι οι ταινίες οι ίδιες βέβαια) με την υποκρουση της καραϊνδρου. Αυτό το κλίμα, αυτή η μελαγχολικά ωραία μουντάδα μου φέρνει κάτι από αμερικάνικη επαρχία του stephen king και του twin peaks.

ωχ μαλλον έγραψα πολλά χωρίς να το καταλάβω.

anyway το ηθικό δίδαγμα είναι: καλό το βαλκανίζειν αλλά με πάρα πολύ μέτρο.

bidibis είπε...

"Κάποια ευλογημένη στιγμή στη ζωή σου (πότε?) καταλαβαίνεις ότι είσαι άρρηκτα δεμένος με τον τόπο σου."


καλά, αυτό μόνο ένας σ. θα μπορούσε να το είχε πει.

Κι αντε μετά να εξηγήσεις τα παιδάκια στο σύγχρονο πολυφυλετικό σχολείο γιατί η Κ. είναι το μόνο μέρος στον πλανήτη που δε μπόρεσαν να στεριώσουν οι Εβραίοι!


*********
Ενίοτε η τραχιά βαλκανική παράδοση γίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα όταν ραφινάρεται στα διυλιστήρια της σύγχρονης αμερικάνικης indie rock σκηνής.

Δειγματοληπτικά ανεβάζω για όσους δεν το έχουν ακούσει το τραγούδι των beirut The Gulag Orkestar

Επίσης προτείνω, σε όσους δεν το έχουν αγοράσει, το UNCUT του απριλίου με το εξαιρετικό cd το οποίο περιέχει ένα ακόμη ωραίο κομμάτι των τσιγγανοβαλκανολάγνων beirut.

Καλά περάσματα να χεις τρολ

Ανώνυμος είπε...

έτσι θα σ' άφηνα unlearn?

http://www.mikkelhornnes.dk/gypsy.htm

concerter στα δεξιά της λίστας

zouri επίτημο μέλος της πανδώρας...τι να λέμε τώρα

χρίστος καλωσήρθες!! σε είχαμε χάσει μια εδώ και μια εκεί

eleni κάποια στιγμή θα κάνουμε request και για τα πιο ανατολίτικα...μάζευε εσύ όπου πας ;)

fieryfairy εκτός κλίματος το comment μου τώρα. Tί ακούω? τί ακούω right now? ένα καταπληκτικό cd όπου ο τραγουδιστής λέει το pendejo με την πιο ωραία ισπανική προφορά που υπάρχει...argentina :) ναι το cd έφτασε και σε μένα :)

Ανώνυμος είπε...

gang

heh
από που ν' αρχίσω

καλά έκανες και ανέφερες όλο το κλίμα με την σερβολαγνία μερικών χρόνων πριν, την επινοημένη παράδοση, κτλ

in fact, όταν έβαζα τίτλο this is our woodstock, το σκεφτόμουνα γιατί πραγματικά ο τίτλος παραπέμπει σαν στυλ κάπως σε όλα αυτά τα άθλια που ανέφερες, αλλά τον έβαλα έτσι κι αλλιώς, -ναι, ίσως είναι λίγο catchy, and that is not nice, but let it be

δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος στην Αθήνα θα έπρεπε να νοιώθει ότι αυτή είναι η παράδοση του, δεν είναι. Δεν αναφέρομαι σε σένα, (δεν έχω ιδέα από που κρατάει η σκούφια σου, enemy of the surd) αλλά μ' ενοχλεί όταν ασχολούμαστε σαν 'Έλληνες' με την σέρβικη παράδοση....ενώ σαν Σούρδοι, είναι αλλιώς, ε? ε? Όπως περίεργο είναι να ταξιδεύεις στη Σερβία με Έλληνες που δεν μένουν κοντά στα σύνορα, αυτοί είναι σε ξένη χώρα, 'εσύ΄ είσαι σε μια καλύτερη εκδοχή του τόπου σου.

Ύποπτο το post μου και τα comments μου.

-Δεν έχω αναφέρει πουθενά τα Σκόπια/Β.Μακεδονία. Και την αντίθεση τους με πιο βόρεια (τη Σερβία), και την ομοιότητα τους με πιο νότια (όλη την Ελλάδα, το κιτσ όπως είπες, έντονο).

-Δεν έχω αναφέρει τα 'δημοτικά'. Δεν μου αρέσουν. Αλλά και δεν νομίζω ότι τα ξέρω. Σε 'hold' για μερικά χρόνια ακόμα. Αλλά ή σου αρέσει κάτι ή όχι. Άλλο το appreciation that you simply develop.

-κοκ

pff not the reply your comment deserves. lack of words atm. εσύ έλεγες δεν έχεις τί να γράψεις?

beirut...thanks :)

bidibis είπε...

H σκουφια μου;

Στρουμφάκι δεν είμαι δυστυχώς.

Τις συντεταγμένες μου δε θα σου τις δώσω βέβαια, αν όμως θυμάσαι το παλιο σβησθέν εθνοϊδρυτικό μου μπλογκ στο οποίο έμπαινες συχνά προς το τέλος της ζωής του, θα θυμάσαι από που κρατάει το τσεμπέρι μου.

Τελικά αρχίζω να αισθάνομαι ότι δική η σ***δαμάρα σου είναι σε μεγάλο βαθμό επινοημένη. Το ότι έζησες τα σημαντικότερα χρόνια της ζωής σου μακριά από την Κ... σε κάθιστά ελαφρώς ιμιτασιόν. Για αυτό ίσως δε γνωρίζεις πολλά για τον υπονομευτικό ρόλο που παίζει η Κ. εναντίον της σκούφιας μου. και για τα βιολογικα όπλα, τη μάχη του σκρκα, τη γενοκτονία των "Εκλεκτών" κτλ.

Σ. έχω την εντύπωση ότι μπορείς και να γίνεις. Αν όμως αποκοπείς για μεγάλο διαστημα από την κοιτίδα δύσκολα επανασ...δοποιήσε.

καποτε νόμιζα πως once s., forever s.

σημερα όμως γνωρίζουμε ότι μπορεί να υπάρξει θεραπεία!

trol είπε...

gang

δεν αρνήθηκα ποτέ ότι είμαι ντεμέκ σούρδα :)

τι να κάνεις, όλοι έχουμε την ανάγκη να λέμε ότι κάπου ανήκουμε, τώρα στην περίπτωση μου έτυχε να είναι η σ..

αν μεθαύριο γράψω ότι τελικά πήγα στη κούβα και με μάγεψε και νοιώθω κουβανή...ε, θεμιτό και αυτό, αυτό που λέει η unlearn επάνω, οπουδήποτε βρεις κάτι, αρκεί να βρεις

ναι θυμήθηκα από που κατάγεσαι

το θέμα είναι εσύ που βρήκες ότι βρήκες

και για να πω την αλήθεια το προηγούμενο βλογ δεν ήξερα πως να το πάρω....όντως εορδαίος αγανακτισμένος ή σούρδος που κασμερεύει

μια μέρα θα το παραδεχτείς...το σούρδικο το έχεις λίγο μέσα σου :)

Lupa είπε...

Είναι καλό...
... να νοιώθεις ότι ανήκεις τελικά κάπου....
...ακόμα και αν αυτό το "κάπου" δεν είναι η στενότερη έννοια της "πατρίδας" αλλά μια ευρύτερη έννοια....
....λαών κόντιμών και πολιτισμών με οικεία γεύση...
Ναι.
Γιατί είναι πολλοί που ακόμα ψάχνονται (και υποπτεύομαι για πάρα πολύ) για το που ανήκουν.
Και κάποιοι άλλοι που ξέρουν ότι ανήκουν κάπου μακρυά....
... με ανθρώπους που δεν μοιάζουν καθόλου με τους ομο-πάτρεις τους!

Λάθος.
Δεν είναι απλώς καλό.
Είναι ΥΠΕΡΟΧΟ.

ZissisPap είπε...

Πάσχα φέτος στην Βόρεια Ελλάδα!
Μου άνοιξες την όρεξη για πανηγύρια!
Δηλώνω fan για όλα τα live ακόμη και για τα πανηγύρια!
Εξ ου και το "Είμαστε για τα πανηγύρια!" :-)

bidibis είπε...

Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα kαι με μισήσαν περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού

Πλάκα κάνω, αλλά για κάποιους ισχύει αυτό. Στην πατρίδα σου γυρνάς είτε γιατί την αγαπάς είτε για να εκδικηθείς αυτούς που σε αδικήσανε.

"αν μεθαύριο γράψω ότι τελικά πήγα στη κούβα και με μάγεψε και νοιώθω κουβανή.."

Δεν αρκεί να νοιώθεις κουβανή εσύ, πρέπει να σε αποδεχτούν και οι ίδιοι οι κουβανοί ως τέτοια. Όσοι ξένοι έζησαν στη σ. το καταλαβαίνουν καλά αυτό.

"το θέμα είναι εσύ που βρήκες ότι βρήκες"

Εγώ βρήκα στάχτες και αποκαϊδια. Σύμφωνα με την προφητεία όμως τη μέρα που θα εμφανιζότανε ο Εκλεκτός το παροπλισμένο έθνος θα αναδυότανε ως φοίνικας από τις στάχτες του και υπό την ηγεσία του νέου εθνάρχη θα αποκαθιστούσε την έννομη συμπαντική τάξη απαλλάσοντας τον κόσμο από τη σκοτεινή συνωμοσία των... You know who.

Ο αγώνας θα είναι διαρκείας, η έκβαση του όμως είναι προδιαγεγραμένη.

O βασικός μας στόχος στην πρώιμη φάση που βρισκόμαστε είναι η δημιουργιά μιας υπερσύγχρονης "Σιγκαπούρης" των Βαλκανίων, η οποία θα εκτίνεται από το Βίτσι (γαμώ τα βουνα τους μέσα, δε μας αφήνουν να επεκταθούμε παραπέρα, σιχτίρ) μέχρι τη λίμνη του Πολυφύτου!

"μια μέρα θα το παραδεχτείς...το σ. το έχεις λίγο μέσα σου :)"

Από κόρακα τι θα ακούσεις;

Εγώ όχι δάρλινκ. Για τη νεα γενιά σίγουρα ανησυχώ. Δεν έχω φάει στη ζωή μου γιαπράκια πάνω από δυο φορές, αν σου λέει τίποτα αυτό.

Δυστυχώς όμως οι επιρροές και οι προσμίξεις γίνονται έντονες στους χαλεπούς καιρούς της παγκοσμιοποίησης που ζούμε. Από τότε που το MTV αντικαταστάθηκε στις δημόσιες συχνότητες από το WEST TV πολλά στοιχεία της πολιτιστικής παράδοσης των τριγύρω εθνών έχουν ισοπεδωθεί. Οι πεφωτισμένοι βεβαίως γνωρίζουμε το ρόλο αυτού του ύπουλου οργάνου της προπαγάνδας των... You Know Who και αντιστεκόμαστε.


Και κάτι τελευταίο για όσους ζουν από τη Λάρισα κι κάτ'.

Στο επανιδρυθέν έθνος είστε όλοι ευπρόσδεκτοι, σας προειδοποιώ όμως οτι στο κράτος που επιδιώκουμε να στεγάσουμε τις τύχες όλόκληρης της ανθρωπότητας, δεν σκοπεύουμε να συμπεριλάβουμε αφρικανικές χώρες. όσοι γουστάρουν ποιότητα ζωής και μεγαλεία πρέπει να μεταναστεύσουν προς βορρά μεριά.

Ανώνυμος είπε...

standing ovation for the continuing quality of comments

Στην πατρίδα σου γυρνάς είτε γιατί την αγαπάς είτε για να εκδικηθείς αυτούς που σε αδικήσανε.

επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος.

δεν νομίζω ότι επιστρέφεις στον τόπο σου γιατί τον αγαπάς, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις,

επιστρέφεις από ανάγκη, για εκδίκηση, για να αποκαταστήσεις ότι νομίζεις ότι έχασες, να ικανοποιήσεις τα δικά σου φαντάσματα κτλ

αγαπάς γιατί θα αγαπούσες όπου και αν ήσουν, είσαι δηλαδή τέτοιος άνθρωπος, χαρακτήρας, ιδιοσυγκρασία, κτλ (άσχετα αν λέω ότι είσαι άρρηκτα δεμένος με τον τόπο σου, αυτό σχετίζεται με αυτό που είπα στην πρώτη παράγραφο)

το ότι οι σούρδοι δεν είναι δεκτικοί προς το ξένο το έχω βιώσει και από τις 2 μεριές και είναι αλήθεια

δεν ξέρω τι μ' ενοχλεί περισσότερο,

το να ασπαστώ τη σούρδικη πλευρά και να ενοχλούμαι που οι 'ομόλογοι' μου δεν δέχονται το ξένο, το διαφορετικό που μου αρέσει να υπάρχει γύρω μου, όπου κι αν ζω

ή να μείνω ξένη και εκτός και ως εκ τούτου να μου δικαιολογείται κάποια συμπεριφορά ως 'ξένη' εδώ που ίσως να χαρακτηρίζεται και λίγο περίεργη σε σχέση με τα σούρδικα standard...more freedom, αλλά ναι μετά είσαι εκτός της ντόπιας κοινωνίας και αν επαγγελματικά και κοινωνικά δεν σου στοιχίζει ιδιαίτερα, χαρά θεού, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο

το πρώτο μ ενοχλεί περισσότερο, γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό

το δεύτερο ελάχιστα, γιατί μετά το πρωτο σοκ, συνήθισα να μην μ ενδιαφέρει το σούρδικο σχόλιο κτλ

αλλά ναι, λυπάμαι κόσμο που προσπάθησε να κινηθεί επιχειρηματικά εδώ...

απλά δεν χρειάζεσαι να είσαι υπερβολικά αρνητικός προς τα άσχημα ενός τόπου, θα σε ρουφήξει πίσω...ναι, ναι μαύρη τρύπα, το ένα μέρος του κόσμου που έλεγα ότι ποτέ δεν θα ζήσω και τώρα ζω εδώ

αλλά και σε πιο απλά πράγματα, τα γιαπράκια είναι φανταστικά (αλλά πρέπει να είναι με αρμιά), το WEST έχει να επιδείξει καταπληκτικούς δημοσιογράφους (να ξεράσω τώρα ή πιο μετά), δεν πιάνουμε, όχι mtv, αλλά ουτε και έναν ραδιοφωνικό σταθμό της προκοπής και ένα σωρό άλλα πράγματα

με το νέο κράτος καλή τύχη αλλά νομίζω το να αφήσετε ανοιχτή πρόσκληση προς τους νότιους θα σας καταστρέψει, ελλάδα πάτε να γίνετε?
:-P

bidibis είπε...

ίσως να απαντήσω αργότερα, φοβάμαι όμως μην το κάνουμε chat και λακίσουν οι αλλοεθνείς. Στην ουσια βεβαιως δε διαφωνώ!

Μετανοιωσα μάλλον που έκλεισα το παλιο μπλογκ. Αν ήξερες όλο του το ιστορικό την τελευταία παράγραφο δε θα την έγραφες ποτέ. Το δικό σου το έθνος δεν το ανέφερα ποτέ το φωτογράφιζα όμως κανονικά...

unlearn... είπε...

Ενημερωμένη σε βρίσκω...έλα πάμε για χορούς.

Λοίπον είδα φέτος ένα από τα καλύτερα ντοκυμαντέρ, κατά τη γνώμη μου, για τσιγγάνους, στις νύχτες πρεμιέρας το σεπτέμβρη.
http://www.whentheroadbends.com/
(τώρα δεν ξέρω να κάνω λινκ οπότε θα πρέπει να συμβιβαστείτε με αυτό)
τσεκ ιτ αουτ!
Αξίζει το ταινιάκι πάντως αν καταφέρει να το βρει κανείς.

Επίσης πανέμορφο ταινιάκι για τη μουσική πορεία των τσιγγάνων είναι το Latcho Drom του Tony Gatlif.Από τις πρώτες του ταινίες.Χορταίνεις όμορφες εικόνες και μουσικές.

Τώρα εγώ βέβαια το γύρισα στο τσιγγάνικο (rom για να μαστε πιο σωστοί), αλλά....όλα μουσική είναι!Και τι μουσική.
Μωρέ άμα αγαπάς τη μουσική δεν έχει σημασία από που κρατάει η σκούφια σου (ή η σκούφια της).Έτσι λέω εγώ τουλάχιστον.Κάθε μουσική και πατρίδα.Ρυθμός.

Βέβαια...(για να απλώσω κι εγω ένα μακρύ σχόλιο, παρόλο που δεν πρόλαβα να διαβάσω όλα τα προλαλήσαντα, κάτι έπιασε το μάτι όμως)...συμφωνώ με αυτό που λέει ο g.a.n.g (fka bdb)(!) οτι δε φτάνει μόνο εσύ να διαλέξεις μια πατρίδα, ή να αποφασίσεις να επιστρέψεις στην πατρίδα σου, αλλά πρέπει να σε δεχτει και ο ντόπιος πληθυσμός...και αυτό συνήθως είναι δύσκολο.
Από τη μια βέβαια κάπως το καταλαβαίνω να φοβάται κάποιος να έρθει ένας "ξένος" στον τόπο του, μην χαλάσει την τέλεια ισορροπία τόσων χρόνων (?!)
Αλλά απο την άλλη είναι και λάθος συμπεριφορά αυτή.
Έχω πιάσει τον εαυτό μου να υποστηρίζει και τις δύο απόψεις...είναι απο πια γωνιά το βλέπεις το θέμα.Είναι λάθος και είναι σωστό.

Ουφ δεν ξέρω τι γράφω, νυστάζω κι όλας, μάλλον ας τα παρατήσω καλύτερα γιατί δεν ξέρω αν βγάζουν και νόημα αυτά που λέω.

Καληνύχτα σας!

:)

Ανώνυμος είπε...

ολόκληρο βλογ έκανες unlearn, link στα comments δεν έμαθες να βάζεις? μουαχαχαχα

αν μάθεις πάντως πως γίνεται πες μου να ξέρω κι εγώ

το latcho drom ήταν υπέροχο, το είχα τελείως ξεχάσει, thnx for reminding

το να μην σε δέχεται κάποιος στον τόπο του, όντως πρόβλημα

και ακόμη πιο ενδιαφέρον ότι παίζει σε διαφορετικές κλίμακες...δεν σε θέλει στη γειτονιά του, στο χωριό του, στη χώρα του, στην Ευρώπη?

στο χωριό μου ξένο λένε και τον γαμπρό από το διπλανό χωριό -ναι, δεν έχουν τον θεό τους-, με το 'πιό' ξένο όμως δεν πολυασχολούνται...άπειροι τσακωμοί με σώγαμπρους, για τους Αλβανούς που ζουν στο χωριό respect γενικό γιατί μια χαρά άνθρωποι είναι τελικά και εργατικοί και νοικοκυραίοι, αυτοί όμως έχουν φάει και τρων γενικό ρατσισμό στα μούτρα, το ότι τους φέρεται εντάξει και τους βοηθάει ο ένας και ο άλλος γείτονας, ψίχουλα, κάτσε να διεκδικήσουν και αυτοί αυτά που θα έπρεπε να έχουν, να δεις πως γίνεται κακός και ο ένας και ο άλλος γείτονας

για τους τσιγγάνους δεν το συζητώ, μικρή με μάλωσαν που έκανα παρέα με μια τσιγγάνα και μου είπαν ότι θα με πάρουν οι γύφτοι μαζί τους

καλά από τόσα παραδείγματα αυτά θυμήθηκα πρωί πρωί?

θέλει chat αυτή η κουβέντα, μην πω και live

Ανώνυμος είπε...

"Hostis είναι ο ξένος περιηγητής (peregrinus) hospes εκείνος που τον υποδέχεται και τον φιλοξενεί. Η λέξη hostis, όπως και η ελληνική ξένος, στην αρχή δεν έχει καθόλου την έννοια του εχθρού (inimicus,perduellis). Η λέξη ξένος, μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται ως συνώνυμητης της λέξης φίλος, γι'αυτό η έχθρα απέναντι στον ξένο (εχθρόξενος) είναι αμάρτημα που ισοδυναμεί με το να μην λατρεύονται οι θεοί. Επίσης η φιλοξενία δεν εγκαινιάζει κάποια αφομοιωτική διαδικασία: ο hostis, ο ξένος, είναι ιερός εξαιτίας της διαφορετικής του ταυτότητας και ατομικότητας σε σύγκριση με αυτήν του οικοδεσπότη του. Ο οικοδεσπότης, με την σειρά του, είναι εν δυνάμει hostis: αντιμετωπίζει πάντοτε την πιθανότητα να γίνει με την σειρά του ξένος, ένας περιπλανώμενος που θα χρειαστεί φιλοξενία".

Massimo Cacciari, Biennale di Venezia, 2006

Ανώνυμος είπε...

και μας έλεγαν ότι μόνο οι έλληνες, αυτοί και μόνο, κανείς άλλος δηλαδή, χρησιμοποιούσαν το ξένος για το φιλοξενούμενος και πάντα αναρωτιόμουν γιατί ντε και καλά αυτό να είναι θετικό, να είναι δηλαδή ο εχθροξένος για τον έλληνα φιλοξενούμενος με τιμές, κτλ κτλ αφού στην πραγματικότητα μάλλον το αντίθετο γίνεται, ο φιλοξενούμενος στην χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες θα είναι πάντα ξένος, μπορεί και εχθροξένος

thnx for the quote

bidibis είπε...

Μια και για τα Βαλκάνια ο λόγος θυμήθηκα ένα βαλκανίζον κομμάτι από τον τελευταίο, κα κατά την γνώμη αδικημένο δίσκο των Basement Jaxx, ο οποίος μάλλον πέρασε αρκετά απαρατήρητος σε σχέση με τους προηγούμενος τους. Το κομμάτι, νομίζω είχε όλα τα φόντα να γίνει επιτυχία, αλλά εγώ τουλάχιστον δεν έτυχε να το ακούσω έξω ή στα ραδιόφωνα –που δεν πολυακούω- αρκετά. Μπορεί να κάνω κα λάθος βέβαια αλλά δε νομίζω.

Το τρακ λέγεται Hey You και όποιος δεν το ξέρει μπορεί να το ακούσει εδώ


*************

Το θέμα της πατρίδας έτσι όπως το συζητάμε μάλλον έχει περισσότερο ενδιαφέρον για αυτούς που κατάγονται από μικρά μέρη. Κάποιος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα ή τη Νεά Υόρκη προφανώς έχει διαφορετική αντίληψη της έννοιας. Ξένη προς εμάς αντίληψη έχουν και χώρες με έντονη αστική κουλτούρα, όπως οι Αγγλοσαξονικές. Έχω την εντύπωση για παράδειγμα πως ένας Άγγλος μπορεί πιο εύκολα από έναν Ιταλό ή Γάλλο να μετακινείται από τόπο σε τόπο δίχως ποτέ να νοσταλγεί τη γενέτειρα του. Για τους Έλληνες, και πόσο μάλλον τους σ., δεν το συζητάμε καν!

Είπα «Στην πατρίδα σου γυρνάς είτε γιατί την αγαπάς είτε για να εκδικηθείς αυτούς που σε αδικήσανε.»

Καλά, το παράδειγμα μου είναι άκρως ακραίο – μόνο στις ταινίες γίνονται τέτοια πράγματα. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη για να την περιγράψεις με τέτοιου είδους διαζευκτικές προτάσεις.

Επομένως η παρέμβαση σου ήταν ορθή

Αν δοθεί αφορμή σχετικά με το θέμα της επιθυμίας επιστροφής θα αναφέρω κάποια παραδείγματα που έχω στο μυαλό μου. Το θέμα φυσικά είναι ανεξάντλητο…

Δεν τολμώ να γράψω τίποτα άλλο διότι έχω γράψει ήδη πολλά και φοβάμαι πως αν γίνω κουραστικός θα στρέψω τα βέλη της περιβόητης σ. εκδίκησης –που έχει και καρα-προσβάσεις στην ΚΕΔΚΕ- προς το μερος μου – και δεν είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο τώρα.

unlearn... είπε...

Η πραγματικότητα, είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο απλή.
Τόσο απλή που τίποτα απο όλα αυτά δεν έχουν σημασία και δε βγάζουν και νόημα πλέον.
Την πραγματικότητα την έκαναν οι άνθρωποι σύνθετη και πολύπλοκη με τις ανασφάλειες τους, κυρίως.

trol: η συνέχεια live λοιπόν.Σε ποιο αεροδρόμιο φτάνεις τελικά?

trol είπε...

gang

χώρες με έντονη αστική κουλτούρα

ouch, avoided subject so far
(and very insightful comment)

need new post for this
new blog rather

*************

excellent music

'hey u' - me wonders too how i didn t hear it during apokries

unlearn

όλα είναι απλά και τίποτα απλό hehe, ναι ναι live, θα το φιλοσοφήσουμε καλύτερα

στο δικό σας airport φτάνω :)

bidibis είπε...

Έχω ακούσει την ιστορία ενός σ. που εξαπατάει τον κόσμο στην Ανάσταση με ένα αυγό φραγκόκοτας, το οποίο ως γνωστόν είναι πιο γερό από της γραικόκοτας!

Typical s. θα μου πεις!

Αν σε εξαπατήσει και σενα ομως φέτος, σφύρα το να του στείλω την egg police - έχω κάτι φιλαράκια εκεί μέσα που θα σε βοηθήσουν πολύ, αν τους πω ότι δεν είσαι 100% από τους you know.

Άι καλά τσουγκρίσματα!

Ανώνυμος είπε...

sourdophobia exeis

itelli είπε...

"But for these 5 minutes, there is no friendship". Βαλκάνια φίλε μου.

Γοητευμένος από το ντοκυμαντέρ, αν κ είχα ακουστά για το φεστιβάλ. Γοητευμένος κ απ'το κείμενο καθ'οτι γειτονάκι.

Ανώνυμος είπε...

φίλε μου

φίλη..και χαίρομαι που η σουρδία έχει καινούριους φίλους, welcome and glad u r encantado