20080421

fuego fatuo

o


Στο τελευταίο μέρος του ανατριχιαστικότατου El Amor Brujo (Ο Μάγος Έρωτας) και εν μέσω χαρμόσυνων καμπάνων αναγγέλεται ο ερχομός μια καινούριας μέρας, ανοιξιάτικης, κατάφωτης και γιορτινής, -δοξασμένης, την περιγράφουν πολλοί-, όπου οι δύο ερωτευμένοι νέοι ξανασμίγουν μετά από τα μύρια δεινά που πέρασαν. Και ενώ δεν παύει να είναι ένα πολύ ωραίο και ανακουφιστικό τέλος, προσωπικά το θεωρώ μια ανιαρή κατάληξη και ίσως το πιο βαρετό κομμάτι της όλης σύνθεσης, η επιβεβαίωση απλώς ενός happy end. Μη μου αρχίσετε τώρα ότι δεν είμαι ρομαντική και τέτοια, δεν τα μπορώ αυτά όντως, αλλά από την άλλη, το ρομαντικό είναι τελείως προσωπική, και μάλλον πιο σιωπηλή, υπόθεση για μένα, οπότε ας το αφήσουμε εκεί. Αλλά, με τον ίδιο τρόπο με ενοχλεί που ονομάζεται στα χωριά ο γάμος, Χαρά, και το Πάσχα, Λαμπρή. Όχι ότι δεν είναι χαρά το ένα και λαμπρό το άλλο, απλά δεν περιγράφουν ολόκληρο το έργο. Πολλοί όμως εκεί, στο happy end, επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους, αυτό προσμένουν, αυτό προσδοκούν, αυτό φαντασιώνονται. Σε όλο το έργο, σε όλη τη ζωή. Ελπίδα στους ανέλπιδους, έρωτας στους ανέραστους, πίστη στους άπιστους, και πάει λέγοντας, σκέφτομαι συχνά για οποιοδήποτε happy end μου προβάλλεται (αν και όχι για τα happy end που ζω).

Μου αρέσει η περιφορά του Επιταφίου γιατί είναι αναπαράσταση κηδείας, γιατί μαζεύονται και πάνε να τον στολίσουν με πανέμορφα λουλούδια, γιατί κρατάει όλος ο κόσμος κεριά, θρήνος και άνοιξη μαζί, και καμιά φορά σκέφτομαι ότι το Πάσχα μας, εκτός πολλών άλλων, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον γοητευτικότατο τρόπο που οι Μεξικανοί, και άλλοι λαοί, παντρεύουν την θρησκεία με ντόπιες δοξασίες. Την δε Ανάσταση όπου σύσσωμοι όλοι ακούμε -και θεωρητικά πιστεύουμε- σαν να μη τρέχει τίποτα, ότι ο Χριστός ανασταίνεται και χαρίζει ζωή και στους υπόλοιπους νεκρούς, εμείς εδώ πηγαίνουμε νυχτιάτικα και τη γιορτάζουμε στα νεκροταφεία, πανω από τα μνήματα των αγαπημένων, και ναι έρχονται και μικρά παιδιά. Μάλιστα η περιοχή του νεκροταφείου έχει και ωραίο όνομα, ...Kρεβατάκια :) Οι πιο σουρεαλιστικές συζητήσεις με όλο το σόι εκεί γίνονται και μάλιστα πολύ φυσιολογικά, από το πότε θα παντρευτείς μέχρι το να δοκιμάσουμε τα μέτρα του τάφου αν χωράμε, για όταν χρειαστεί ρε παιδί μου. Και είναι πανέμορφα. Μια μαγεία που χάνεται πια την ημέρα της Λαμπρής.

Cancion del Fuego fatuo - Το τραγούδι της Φωτιάς που ξεγελάει. Το Fuego fatuo, φαινόμενο παρόμοιο αλλά πιο σπάνιο από το βόρειο Σέλας, παρατηρείται χαμηλά, πάνω από βαλτώδεις περιοχές, μια χαρά επιστημονική εξήγηση έχει αλλά στη λαική παράδοση η φωσφορίζουσα φωτιά αυτή, είναι στοιχειά και κακά πνεύματα πεθαμένων που έχουν κάνει συμφωνίες με το διάολο και τριγυρνάνε το σούρουπο, και ένα σωρό άλλες υπέροχες ιστορίες. Τραγούδι αφιερωμένο στο Fuego fatuo λοιπόν έγραψε ο Manuel de Falla, και μάλιστα για τον έρωτα, ότι είναι σαν το Fuego fatuo, το κυνηγάς και δεν μπορείς να το πιάσεις, το αποφεύγεις και έρχεται και σε βρίσκει, γοητευτικό, μυστήριο και τρομακτικό μαζί. Άπειρες φορές στην τέχνη ο έρωτας και ο θάνατος μαζί, από τα καλύτερα του εδώ. Τί να μας πει το ρομαντικό τέλος του El Amor Brujo όταν πριν έχει ακουστεί αυτό το τραγούδι? Και τι να μας πει και η Λαμπρή, όταν η Μεγάλη Βδομάδα έχει ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα: We are only here to suffer. In joy, in love, in everything. And gladly so.

Μαζοχισμός το να κάθεστε και να περιμένετε το happy end. Και ανυπόφορο. Σαν νοοτροπία, σαν τρόπος ζωής, σαν οτιδήποτε. Χάνεις κυριολεκτικά τα πάντα.
Διασκεδάστε το τώρα. Καλή Ανάσταση και Καλή Άνοιξη!!

17 σχόλια:

bidibis είπε...

Υποθέτω, από το όνομα σου και από όσα κατά καιρούς έχεις γράψει, ότι πολλές φορές θα σκέφτηκες ότι γεννήθηκες σε λάθος τόπο και χρόνο κι ότι θα προτιμούσες να ζούσες σε πιο παγανιστικές και παραμυθένιες εποχές. Προφανώς όμως όχι ως πλήρες και ενσωματωμένο μέλος τέτοιων πρώιμων κουλτουρών αλλά ως παρατηρητής που ναι μεν θα συμμετείχες διασκεδάζοντας στα δρώμενα και τις ιεροτελεστίες τους αλλά σε καμία περίπτωση δε θα υιοθετούσες απόλυτα τις αντιλήψεις και τις δοξασίες τους - διότι κατά βάθος ο πυρήνας της σκέψης σου παραμένει βαθιά επιστημονικός -και μάλλον επαναστατικός- που πάει να πει ότι, ησυχία και γαλήνη ποτέ δε θα βρεις! Και αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου κακό, το άλλο όμως είναι πιο βολικό.

Καλά, μαλακίες λέω τώρα γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι να πω, συμφωνώ όμως για τους δικούς μου πεζούς λόγους ότι η Μ Εβδομάδα είναι καλύτερη από την ημέρα της Ανάστασης.

Yet I have a hunch that magical things are happening in your life.Or they will, anyway.

Εκπομπή έχει αύριο;

trol είπε...

right on biribiris :) καλά υποθέτεις και άι λάικ όλα τα υπόλοιπα που λες,
no rest for the damned, έχεις δίκιο, και δεν έχω και τίποτα να προσθέσω, εκτός του ότι η καλύτερη εποχή είναι ίσως αυτή που ζούμε, τι να κάνεις, u gotta find a way to trick ur mind into it

κατα τ άλλα μεγάλη βδομάδα yay (χαζά είναι αυτά θα λέει ο κόσμος χεχε) και φυσικά εκπομπή αύριο

ohm good u have that hunch thing

Ανώνυμος είπε...

λεώ θα αγοράσω πατζάρια να βάψω αυγά αλλιώς δε γίνεται.
εμένα μου λείπει το χωριό, που όλα μυρίζουν όμορφα.

trol είπε...

damn i never thought of pantzaria
sinithws oti ebriska, apo markadorous kai tetoia
alla pantzaria ...brilliant :)

Ανώνυμος είπε...

: )

[μάμαζ άϊντία,έτσι λέει τα βάφανε παλιά]

Ανώνυμος είπε...

[σόρρυ εγώ ήμουν...εδώ η σύνδεση είναι...σωτέ!]

bidibis είπε...

Πράγματι ζούμε στην καλύτερη εποχή -κι ας γκρινιάζουμε...- η οποία μας δίνει και τη δυνατότητα να σε κάνω, ωσαν να ήμουν νονός, το πασχαλινό σου δώρο.

Catchy, popy, ηλεκτρονικό κι ανάλαφρο μάλλον ό,τι πρέπει για την εποχή. Είναι ένας δίσκος αναπάντεχη έκπληξη, αν και σε καμία περίπτωση mind-blowing, από τους καλύτερους που έχω ακούσει μέχρι στιγμής φέτος και νομίζω ότι είναι σε στυλ που θα σου αρέσει – οπότε voila!

@ eleni

Νομίζω ότι όπως με τις π***ές έτσι και με τα παντζάρια αυγά δε βαφονται –εκτός κι αν ξέρεις κανα κόλπο που εγώ αγνοώ. Όχι ότι ξέρω να βάφω αυγά βέβαια… Δοκίμασε με κρομμύδια καλύτερα.

bidibis είπε...

Τρολίτσα, άμα με δώσεις το τραγούδι του david greenwood σε υπόσχομαι θα σε κάνω τσουκνιδόπιτα με τα χεράκια μου.

Την Πασχαλινή περίοδο επίσης την έχω συνδυάσει και με σαλιγκάρια. Μια φορά στα 2 ή 3 χρόνια όλο και κάποιος θα ερχόταν από το χωριό με μια σακούλα σαλιγκάρια. Προς το παρόν δεν ήρθε κανείς ακόμα. Μέχρι αύριο όμως ποιος ξέρει τι γίνετε. Απλώς πες με αν τα προτιμάς με το καβούκι ή χωρίς. Αν βέβαια ξέρεις εσύ καμιά καλύτερη συνταγή σφύρα την. Never eaten s snails in my life. Ξέρεις επίσης ότι τα σαλιγκάρια τρελαίνονται για μπύρα, ε;

Ανώνυμος είπε...

έβρεξε και στον μπούρινο θα έχει μανιτάρια αύριο, αλλά θα πήγαινα να δω τα μαζεύουν, (άντε μπορεί να μάζευα και κανένα αν και θα πετύχαινα το δηλητηριώδες άνετα,) μόνο αν υπήρχε περίπτωση να ξυπνήσω λογική ώρα αύριο και κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί μάλλον, αλλά α εκεί-α δίπλα θα ήταν και αυτός από το χωριό σου να μαζεύει σαλιγκάρια, τρέχα γύρευε, μπίρα ε? μπίρα :) now, no, not drunk, μεγάλη παρασκευή φωτιά να τους κάψει

bidibis είπε...

hey πασχαλιάτικη τρολίτσα.

Ωραίο πράγμα το άγριο μανιτάρι και δη το βασιλομάνταρο, μετά από χαλάζι. Αλλά πρέπει να είσαι τυχερός σαν τους γαλαζοαίματους για να φας τέτοιο πράγμα.

trol είπε...

μμμ μανιταρόσουπα σκέφτηκα με την κουβεντα, εκτός χρόνου και παλι, αλλά είπα για να μπω στο manitari.gr, μιλάμε 1η πανελλήνια συνάντηση στη δεσκάτη αυτό το σ/κ!!, ότι πρέπει, αλλά έχει και μια κατηγορία που λέει για μυξομύκητες μπλιαχ τι ειναι αυτό?, και κοίτα να δεις, έχει ξεχωριστή κατηγορία "το μανιτάρι στη λαογραφία των αούτων" και εκεί λέει κάτι περίεργα που κάνουν αυτοί οι περίεργοι, πέρνουν λέει σκόνη από μύκητες, που μερικούς τους λένε 'αυτιά του παπά' και τη βάζουν σε συγκάματα στις μασχάλες ακόμη και μικρών παιδιών!!

κάτι ξέρ'ν οι s και τους έχουν απο μακριά τους αούτους ;)

bidibis είπε...

Μιλάς λες και είσαι σίγουρη ότι είμαι αούτος, αν και ποτέ δεν έχω πει τέτοιο πράγμα.

Στην πραγματικότητα είμαι μπάσταρδος!

Ευχαριστώ και για το μανιταρι.γρ - δεν ήξερα ότι υπήρχε τετοιο πράγμα.

Μεσα σε ολα εισαι τελικα!

Ανώνυμος είπε...

nah i have no idea what u r,
υπεθεσα απλως out of nowhere
και επιπλεον it looked like a really S thing to do and joke u about it and all, but ok whatever

bidibis είπε...

Καλά τόσο πολύ δεν τους πάτε τους αούτους;

Ιδιότροποι άνθρωποι αλλά κατά βάθος καλές ψυχές!

Εσύ πάντως θα πρέπει να είσαι λίγο γαλλλίδα ;-)

fieryfairy είπε...

egw pali to briskw katapliktiko to oti sta xwria lene ton gamo 'xara'. Mporei na min pisteuw oti mono o gamos fernei xara, alla thelw na pisteuw oti i imera tou gamou einai mia imera xaras kai to na tin leme 'zara' pisteuoume sto thauma twn 2 antrwpwn pou ksekinane mia nea zwi. In theory, anyway...

Pantws kai mena to Pasxa einai pio agapimeni giorti apo oti ta xmas, ta xams den ta poluniwhtw (se antithesi me tous agglous pou zoun gia ta xmas). Einai xeimwnas kai nuxta kai pame stous Xristous na euxithoume, tipota to idiatero dil, enw to Pasxa...kokkina auga, sumbola tis neas zwis kai tis anagennisis tis fusis, perifores sta sokakia tou xwriou, louloudia kai thrinos, w gluki mou ear, thanatos ki anagennisi mazi stin aparxi tis anoiksis...how can you not love it?

trol είπε...

η αλήθεια φίρι είναι ότι ενώ στους γάμους ξενερώνω απίστευτα και προσπαθώ όταν μπορώ να αποφεύγω να πηγαίνω, στους γάμους κοντινών και αγαπημένων, καμία σχέση, όχι απλώς χαρά, αλλά ΜΙΑ ΧΑΡΑ περάσαμε :)

και μπιριμπιρι το έχω ξαναπεί για τους αούτους, οι ...μπάτσαρδοι γάμοι είναι και οι καλύτεροι γιατί πάνω που γίνονται ενοχλητικά τα κλαρίνα χτυπάει και μια λύρα και ξελαμπικάρεις λίγο, γιατί truth is, ότι όσο κι αν εδώ μας μεγαλώνουν anti-aout, οι μουσικές τους είναι σαφώς καλύτερες

Κώστας είπε...

....σου δανείστηκα το τραγούδι που έχεις και το έβαλα και στο δικό μου blog....

Ζηλιάρης.

καλό βράδυ.