20080714

aqui tem pirulito

by Christos Georgalas

Εντελώς τυχαία, όπως άλλωστε πάντα συμβαίνει, χθες η μέρα εξελίχθηκε εντελώς ανυποψίαστα σε μέρα αφιερωμένη στη Βραζιλία. Ξεκίνησε όταν προσπαθώντας να ξεχάσω τον πονοκέφαλο του χαγκόβερ, αγκομαχούσα διαβάζοντας σε ένα έντυπο Κυριακάτικης εφημερίδας ένα ταξιδιωτικό άρθρο [sic] για αυτήν την μέχρι πρότινος σχεδόν άγνωστη και σίγουρα μακρινή χώρα που εξελίσσεται πια σε οικονομική δύναμη, χωρίς φυσικά να λείπουν και τα προβλήματα. Να πω την αλήθεια, και την προηγούμενη βδομάδα που διάβαζα για το Ρέυκιαβικ, τα ίδια πράγματα λέγανε για την Ισλανδία με την μόνη διαφορά, ότι στην Βραζιλία πετάνε με τα ιδιωτικά τζετ κατευθείαν στο Μαιάμι, ενώ από το Ρέυκιαβικ πάνε στην Νέα Υόρκη, έτσι βολεύει μάλλον. Το δε φωτογραφικό ρεπορτάζ που συνόδευε τα άρθρα ήταν σε κάποια σημεία τόσο ανευρηματικό που και στις δύο περιπτώσεις (διαφορετικά έντυπα, φωτογράφοι, αρθρογράφοι, κτλ και μάλιστα το ένα προερχόμενο από αλλοδαπό έντυπο τύπο) θυμάμαι το ίδιο σκηνικό, κάτι κοπέλες με πολύ ωραία φορεματάκια -ήταν ένα τέλειο που το χάζευα ώρα- να πίνουν κοκταίηλς παρέα με κάτι γιάπηδες σε κάποιον όροφο ενός ψηλού κτιρίου.

Για τους γιάπηδες έχω να πω ότι όταν στην Νέα Υόρκη έγινε το μπουμ των γιάπηδων, κάτι δεκαετίες πριν, εσείς (στην Ισλανδία) ψαρεύατε ακόμα χωρίς GPS, εσείς (στην Βραζιλία) φυτεύατε ζαχαροκάλαμα για να παράγετε ζάχαρη και όχι βιο-αιθανόλη και εσείς (στην Ελλάδα) βάζατε πατάτες στο χωριό. Εξ' ού (?!) και το γελοίο της όλης υπόθεσης με τους γιάπηδες σήμερα. Είναι τόσο μπανάλ, ξεπερασμένοι, βαρετοί και γραφικοί όσο και οι ...χίπιδες, μπορεί -όχι μπορεί, αλλά σίγουρα- και περισσότερο. Για το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ έχω να πω ότι έχει περάσει από το να τα βλέπει όλα εξωτικά στο να τα βλέπει όλα κοσμποπολίτικα αλλά με τη ματιά του επαρχιώτη που δεν μπορεί να ξεχωρίσει βασικές διαφορές στη νοοτροπία άλλων. Απαίδευτη ματιά πείτε το, έλλειψη ταξιδιωτικής κουλτούρας ίσως, σίγουρα προβληματική παιδεία και ασυζητητί, μηδενική φαντασία και περιέργεια, που τουλάχιστον πιο παλιοί ταξιδιώτες κατείχαν. Όχι δεν είμαι ρομαντική στο να πιστεύω ότι υπάρχει κάποια 'αυθεντική' Βραζιλία -δεν έχω ιδέα- της οποίας το νόημα κάποιοι χαζοί έχουν χάσει, αλλά δεν παύει να πιστεύω ότι στέλνουν αρθρογράφους με τους οποίους μάλλον θα βαριόμουν όχι απλώς να ταξιδέψω, αλλά και να βγω έξω για ένα ποτό.

by Johan Holthof

Και αφού έφαγα κάτι τέλεια γεμιστά και ο πονοκέφαλος άρχισε να υποχωρεί και να διαβάσω στην εφημερίδα είτε για σκάνδαλα, είτε για γενική γκρίνια, είτε για οικονομική, πολιτική, κτλ κρίση δεν υπήρχε περίπτωση, έπιασα ένα βιβλίο που μου άφησε μια φίλη ενός -τι άλλο?- ταξιδιωτικού συγγραφέα ή όπως τέλοσπαντων λέγονται αυτοί και ορκίζομαι ότι τυχαία το επόμενο κεφάλαιο που είχα να διαβάσω ήταν για την Βραζιλία. Αυτό που υποπτεύομαι ότι σίγουρα δεν είναι καθόλου τυχαίο είναι ότι το όνομα του, A.A. Gill, είναι αναγραμματισμός του Ali G, και πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τις τελευταίες μέρες που διαβάζω το βιβλίο, μήπως όπως στα αραβικά, τα σύμφωνα s, l, m παραπέμουν σε παρόμοιες έννοιες όταν γίνονται λέξεις, islam, salam, inshallah, κτλ, μήπως και τα γράμματα a, i, g, l, παραπέμπουν στην αγγλική σε ατομα με απίστευτο χιούμορ, παρατηρητικότητα, insighfulness, και διάθεση για ...κασμέρι.

Εκεί που πριν τα γεμιστά διάβαζα ηλιθιότητες για τα παράθυρα των ουρανοξυστών που βλέπουν απέναντι τα παράθυρα των φαβέλων και τάχα αυτό είναι μια ρομαντική εικόνα που πρέπει να προκαλέσει μια αδιόρατη έκπληξη του στυλ ρε-κοίτα-πως-ζουν-εκεί, ξαφνικά διάβαζα για ένα τέλειο κλαμπ στις φαβέλες που γίνεται κυριολεκτικά χαμός και πέφτει πολύ χορός, και κλασικά πολλά κοριτσάκια εκεί μέσα μένουν έγκυες, όχι μετά το χορό, αλλά κατά τη διάρκεια του χορού και κάτι τέτοια τρελά. Και σιγά μην πήγαινε να κλειστεί ο A.A. Gill σε κανέναν ουρανοξύστη με γιάπηδες και γκομενίτσες. Αναρωτήθηκε απλώς αν θα του την πουν οι φίλοι του που δεν πήγε στο Maracana να δει κανέναν αγώνα και την έβγαλε στην παραλία να κοιτάζει κώλους, τελικά τα έκανε και τα δύο και είχε και την στοιχειώση παιδεία να ξέρει ότι το άγαλμα του Χριστού είναι art deco και περιέγραψε πολύ ωραία πως φαίνεται την νύχτα. Και για την Baja είπε κάτι πολύ ωραία πράγματα που ο άλλος αρθρογράφος είπε ότι οι Βραζιλιάνοι ντρέπονται για την Baja, ότι και καλά είναι υποανάπτυκτη περιοχή και δε λέει, αυτά παθαίνεις άμα όπου πας ψάχνεις τους γιάπηδες και θυμήθηκα τον Δ. που έναν χειμώνα πήρε την σανίδα του και μια σκηνή και ενώ ονειρευόταν να σερφάρει στην Ipanema, την έβγαλε 3 μήνες στην Baja γιατί ήταν τέλεια, αλλά θυμήθηκα και γενικότερα το δικό μου μπέρδεμα να βλέπω βραζιλιάνικα επίθετα, και τη μια να ισπανοφέρνουν, την άλλη να μοιάζουν γερμανικά, όπως και οι φάτσες τους άλλωστε, τυχαία βγήκε η Giselle και άλλες τόσες όπως βγήκαν? Δλδ οκ, back to the basics, just mix some DNA, αχ πότε θα αποκτήσουμε καμιά μεταναστευτική πολιτική με όραμα δεν ξέρω.

Το βράδυ, και αφού έτρεξα εδώ κι εκεί για καφέδες όλο το απόγευμα και τους έπρηξα όλους αχ πότε θα πάμε Βραζιλία οεο, πήγα σε ένα σπίτι και εντελώς τυχαία στην τηλεόραση είχε ένα ντοκυμαντέρ με έναν τύπο που πήγε για λίγες μέρες να μείνει με μια φυλή στον Αμαζόνιο που μέχρι πρόσφατα δεν είχε έρθει σε επαφή με τον πολιτισμένο κόσμο. Ο τύπος ήταν γελοίος όταν προσπαθούσε να μιλήσει τη γλώσσα τους, αυτοί κατακαημένοι που του ζητούσαν λεφτά, μηχανήματα, ρούχα και ότι άλλο, με μια λαμογιά που απεχθάνομαι όπου κι αν την βλέπω, σε πολιτισμένο η μη κόσμο και το τροπικό δάσος ήταν γεμάτο μύγες που τσιμπάνε και στιγμιαία αναρωτήθηκα μήπως όταν πάω και εγώ Βραζιλία απλώς την βγάλω με κανένα μοχίτο σε καμιά παραλία του Ρίο να παρακολουθώ επίδειξη καποέιρα για τουρίστες. Ή έτσι ή θα με ψάχνουν στις φαβέλες, -πιο πιθανό-, μπορεί να αρχίσω και τα drugs, ή μια χαρά μέλος συμμορίας γίνομαι και πολύ γουστάρω. Όμως. Deep inside we all know what a chicken I am.

Μια φορά -ή μάλλον πολλές φορές- στο δημοτικό η κυρία μας έδινε ποιήματα να αποστηθίσουμε, να 'τα μάθουμε απ' έξω' όπως πολύ πιο ωραία λέγεται. Αλλά εκείνη τη μια φορά θυμάμαι και το λόγο που δεν το έμαθα γιατί διάβαζα ένα παιδικό βιβλίο για την Βραζιλία. Το 'πέρα στους πέρα κάμπους΄ δεν το θυμάμαι αλλά το 'ακί τεμ πιρουλίτο, ενφιάδο νο παλίτο, νάο τεμ νάο, πιρουλίτο ντε τοστάο' μια χαρά το θυμάμαι κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια, τόση εντύπωση μου είχε κάνει εκείνο το βιβλίο και το συνιστώ* σε όσους θέλουν μια πρώτη επαφή με τη χώρα, γενικά συνιστώ παιδικά βιβλία για όποιαδήποτε χώρα. To 'saci', βραζιλιάνικη εκδοχή του καλικαντζάρου, ένα μονοπόδαρο, μαύρο διαβολάκι που φοράει κόκκινο σκούφο και μέσα στο δάσος του Αμαζονίου το καταλαβαίνεις από το καρβουνάκι που καίει στην πίπα που καπνίζει, η τελευταία περιγραφή του A.A. Gill να κάθεται στην παραλία του Ρίο, πίσω του το τροπικό δάσος του Αμαζονίου και απέναντι κάπου χαμένη η Αφρική, η πιο kool σημαία του κόσμου και ο πατέρας μου να μου μαθαίνει να λέω βρα-ζι-λί-α πριν αμνημονεύτων χρόνων σε κάποιο μουντιάλ, είναι όλα κι όλα όσα γνωρίζω για την Βραζιλία, extra μερικά ονόματα και trivia ποδοσφαιριστών, καναδυό ταινίες και ότι ο Λούλα προέρχεται από την εργατική τάξη, πολύ πιο extra oi φωτογραφίες του Johan και του Χρήστου. Παίξαμε και ΛΟΤΤΟ προχθές με μια φίλη. 'Οταν δεν πιάσαμε ούτε έναν αριθμό μου είχε πει, ότι οκ θα πάμε άλλη φορά Βραζιλία. Εντελώς τυχαία όμως μου το είπε, ποτέ δεν έχω μιλήσει για Βραζιλία εγώ μέχρι σήμερα.

*'José Bento Monteiro Lobato - O Saci', κάπου υπάρχει και στα ελληνικά

15 σχόλια:

paperflowers είπε...

Πάρα πολύ ωραίο κείμενο!!!

ΥΓ Αν πίεζες λίγο την τύχη σου χθες, σήμερα μπορεί κ να ήσουν στη βραζιλία! ;-)

Ανώνυμος είπε...

να φανταστείς paperz και εγώ απόρησα λίγο που 24 ώρες μετά δεν ήμουν σε κανένα αεροπλάνο για ρίο :)

που θα πάει... (η βραζιλία χε)

pølsemannen είπε...

Ουίκαντα! Ουίκαντα! (c) Ali G

Νταξ' ναούμε, καλά όλα αυτά με την Βραζιλία, (Αν βρώ μπροστά μου κάνα στόκο που λέει πόσο cool είναι οι ουρανοξύστες με τους ετεροχρονισμένους γιάπηδες δίπλα στις φαβέλες με τους ταυτοχρονισμένους πεινάλες, θα τον πλακώσω στις μπούφλες μέχρι να πάει να κρυφτεί σε καμιά φαβέλα της συμφοράς) αλλά:

Κάτω τα χέρια από την Ισλανδιάρα και το φιλέτο βακαλάου που φέρνει την ευημερία στον Ράγκναρ Μπενέντικτσον και στην Γκρούνχιλντ Μπενέντικτσντότιρ
και έχουν κάνει το Ρέικιαβικ - Νέα Υόρκη, Σουρδία - Καρβουνόκαμπο.

Ισλανδία, ξερό ψωμί, μπύρα και σάπιο καρχαρία!

Ανώνυμος είπε...

Μπούγιακασα Σουηδέ-σσον :)

Και σαπισμένος μέσα σε ούρα ο καρχαρίας ε?

'Cured shark' τον λένε για να είναι πιο γκουρμέ μάλλον..νταξ' δίκιο έχεις, άλλο επίπεδο οι γιάπηδες εδώ :) εκεί, μάλλον (τελώ υπό συνθήκες 'μένω προς τα μέρη σας' καμιά φορά), πολύ πιο κουλ.

Το χάσμα Νέας Υόρκης - Ρέυκιαβικ γεφυρώθηκε, Σουρδία - Καρβουνόκαμπος ποτέ ποτέ.

Σουρδοτυρ λολ, κοινώς 'μπάτζιος', άλλο ήθελα να πω, Sourdottyr hehe, βλέπεις έχουμε κοντινου΄ς πολιτισμούς, συμβαίνουν αυτά καμιά φορά κτλ κτλ

Τι φτιανς εσύ, θα πας διακοπές πουθενά?

bidibis είπε...

Ετοιμάζουμε βαλίτσες για Βραζιλία Τρολίτσα; Καλά την είχα ψιλιαστεί εγω εδώ και καιρό τη δουλειά! Αν και εδώ που τα λέμε το στυλ σου πιο πολύ σε Αργεντινή μου παραπέμεπει. Αλλά, δεν πειράζει, ταξίδι να ναι κι όπου να ναι;-)

Και βεβαια δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι το άρθρο για τη Βραζιλία το διάβασες στο περιοδικό Κ! Εμ που αλλού θα το διάβαζες; Τα άλλα τα περιοδικά έμαθα, δια νομου, απαγορευεται να διανέμονται μαζί με της εφημερίδες;-)

Και εγω το διάβασα το αρθρο για τη Βραζιλια αλλά το hangover μου ήταν μάλλον χειρότερο από το δικό σου οπότε... παπαλα. Το μόνο που συγκράτησα ήταν το ότι στο Σαο Πάολο οι πλούσιοι μετακινούνται με ελικοπτερα και ειπά μεσα μου: cool οι ανθρωπότητα κινείται στη σωστή κατευθηνση προς την εποχή του διακτινισμού!

Αυτη την εποχή λαχταρώ αλλά δυστυχως σε λαθος εποχή γεννηθηκα! Αχ πηδηγμενο σταρ τρεκ (το μονο που με αρεζε σε αυτη τη σειρα ήταν ο διακτινισμός!)!

:-)

Ανώνυμος είπε...

εγώ να φανταστείς μπιριμπιρι είχα τέτοιο χαγκόβερ από παρασκευή, μην πω πέμπτη, που ούτε ως το μπλάτσionbury δεν μπόρεσα να πάω, και μετά θέλω και λατινικές αμερικές

argentina tambien εννοείται!! καλά, οπουδήποτε, εννοείται!! :) προς το παρόν καγκαμπουθενά :( τον έρμο τον διακτινισμό καρτερώ κι εγώ

(η Κ ότι ναναι ταξιδιωτικά ρεπορταζ κάνει, το προηγούμενο για το ελσίνκι ακόμη χειρότερο, ο τύπος θα πρέπει να νόμιζε ότι το ελσίνκι είναι κανένα ξεχασμένο νησί στη μέση του ειρηνικού και ο πρώτος έλληνας που πήγε εκεί, αυτός βέβαια δεν είχε τη λόξα να ανακαλύψει γιάπηδες αλλά την ακόμη χειρότερη και καθαρά γραίκικη λόξα να ανακαλύψει άλλους έλληνες)

unlearn... είπε...

Ξέρεις τι ήταν όλα αυτά ε?....σημάδια.

Ναι σου λεω.

Ετοίμαζε βαλίτσες!!




μπλάτσionbury πολύ καλό έχω να πω...τα συγχαρητήρια μου για τον τόπο σας και τα βουνά του.
Παρά τον πυρετό γεύθηκα τα ντόπια προιόντα και χόρεψα στους ρυθμούς του Marko.

Λαλαλααααα...!!

Ομορφιές!

Ανώνυμος είπε...

χεχε
μικρή δανέζα
χόρεψε με πυρετό marko
κοοl
και μετά διακτινίστηκε σε άλλο μέρος της ελλάδας να συνεχίσει την περιοδεία,
power :) ή ήπιε τον μαγικό ζωμό κοινώς αρμόζ'μο και στάνιαρε

λοιπόν
τα σημάδια ήταν τόσο σίγουρα
που εκεί την πάτησα και επαναπαύτηκα γιατί λέω -δεν μπορεί αύριο μεθαύριο θα φτάσω να είμαι στο αεροπλάνο που πάει στο ρίο

αλλά νομίζω κάτι άλλο μου ετοιμάζεται τελικά

να δούμε, να δούμε

mtryfo είπε...

don't give up trolitsa, (έτσι δε σε λέει ο μπιριμπιρης?)
σίγουρα, αν δεν είναι το Ριο, μπορεί νά ναι το Αντίρριο, που ξέρεις?
Οχι καλό μου κορίτσι, πλάκα κάνω, γιατί όχι Brasil, απλώς βρες και ρώτα κάποιους που πήγανε, τότε μόνο θα ξέρεις τι σε περιμένει...
απ ότι έχω ακούσει απο ταξιδευτές κολλητούς, το contrast πολυτελών ξενοδοχείων και φαβελών, δεν αντέχεται...χωρίς να αποκλείω ότι στις φαβέλες μπορεί και να περνάνε πιο cool...

Ανώνυμος είπε...

έτσι, έτσι με λέει μτρυφο ο ακατανόμαστος θενκς for reminding me

λοιπόν, φυσικά και ρώτησα :)
και οι απόψεις είναι οι κλασσικές απόψεις, υπάρχουν αυτοί που πήγαν για το καρναβάλι και σου λένε οκ κοίτα, καμία σχέση με την πάτρα (στο αντίριο δεν θα πάω, δεν κατεβαίνω προς τα κάτω ποτέ, άσε που απορώ ακόμα με τη σύγκριση που τόλμησαν να κάνουν), υπάρχουν και αυτοί που πήγαν για να κάνουν σερφ και τελικά μείνανε σε ένα άσχετο χωριό στη μπάια για κανένα μήνα (-που εκεί έχει κανονικό καρναβάλι)

να προσθέσω ότι όποιος ταξιδευτής μου πει ότι το θέαμα που ανέφερες δεν αντέχεται, είναι λίγο εως πολύ pretentious και μάλλον όχι ταξιδευτής και ότι η διαίσθηση σου ότι στις φαβέλες είναι πιο κουλ τα πράγματα μου φαίνεται πιο ειλικρινής και σε καμία περίπτωση δεν το λέω αυτό επιπόλαια, πιστεύω δλδ ότι εκεί οι συνθήκες είναι σίγουρα άσχημες κτλ, αλλά!

και επίσης μου έχουν πει ότι υπάρχει πια και εκεί ο κόσμος, καλλιτεχνικός πιο πολύ, που την έχει δει SoHo (πριν δεκαετίες) την φαβέλα και μετακομίζει και σίγουρα μπορεί το gentrification να αργεί ακόμα ('οχι όμως οι γιάπηδες) αλλά επειδή λίγο πολύ οι οργανωμένοι γκάγκστερς είναι ο νόμος σε αυτές
τις γειτονιές αλλά και επειδή δεν είναι καθόλου χαζοί οι άνθρωποι, μπορώ άνετα να τους φανταστώ να την βλέπουν την φάση real estate

πωπω προτρέχω και κάνω σενάρια κανονικά, αλλά με έπιασε το άγχος ότι ίσα ίσα που προλαβαίνω να πάω κι εκεί πριν αλλάξει κι άλλο


ωραία

πως να γράφεις 10 και 15 αράδες για ένα μέρος χωρίς να έχεις ιδέα :) αλλά έτσι, να λέμε, να δούμε και εμείς αν αξιωθούμε να πάμε πως θα μας φανεί μετά

τι λέει η χαλκιδική? :) σαν την χαλκιδική ...ξέρεις

και εγώ πήγα αμέ :p

fieryfairy είπε...

quel simptwsi, mon ami, edw kai 2 vdomades didaskw ena tsourmo Brazilianous! Euelpistw stin antallagi email, katalavaineis, wste na exoume kai kana gnwsto sti xwra.

Ton A.A.Gill ton paw polu, den iksera oti to onoma einai anagrammatismos tu ali g, nevermind, einai kjai gamw tous suggrafeis kai polu dioratikous. Genikws, idi ksereis tin gnwmi mou, o taksidiwtikos tupos stin ellada einai dekaeties pisw apo entupa kai syggrafeis pou diavazw

Ανώνυμος είπε...

σεπτέμβρης '09 πάω βραζιλία για το γάμο κολλητής που παντρεύεται, τί άλλο;, βραζιλιάνο.
έρχεσαι;;

trol είπε...

fieryfairy

μπραβο μπραβο και αυτό είναι. διορατικός. the way ali g is of course.
τελείωσα το βιβλίο και δεν θέλω να το επιστρέψω. i luved it. θα το κρατήσω λίγο ακόμα μπας και ξεχαστούν οι άλλοι που το περιμένουν :p καλοκαίρι είναι, δεν μπορεί.

τίποτα δεν είναι σύμπτωση τα είπαμε και παραπάνω. όχι ίμειλ, αλλά μόνιμη μετακόμιση στη βραζιλία μη σου πω γιατί το ελλάντα κουράζει.

οπότε eleni χεχε φαντάζεσαι να μας βρεις εκεί? θα σε φιλοξενήσουμε εμείς do not worry!! :p

ρε -σικ-
εδώ τον σεπτέμβρη του 08 δεν ξέρουμε που θα είμαστε -αν και μάλλον εδώ-

και στα δικά σου πάντως :)
(μη με παρεξηγείς, είναι το δεύτερο καλοκαίρι στη σειρά που το ακούω συνέχεια και μου έμεινε συνήθεια, μπορεί να το πιστέψω κιόλας αν συνεχίσουν μπρρρ)

mtryfo είπε...

Καλή μου trol επειδή φαίνεται ότι γουστάρεις πολύ Χαλκιδική να σου πω για να σε φτιάξω κομματάκι...
Δεν παίζεται οπως πάντα, αυτή τη φορά Σιθωνία και camping Καλαμίτσι, έτσι τόλεγαν την εποχή που ξημεροβραδιαζόμαστε εκεί σε σκηνές, τώρα ονομάζεται "θάλαττα" και απευθύνεται αποκλειστικά σε νεαρές ηλικίες (χωρίς ν αποκλείει και τους σιτεμένους σαν και μας), καλόγουστο μπαρ στη θάλασσα να ταιριάζει με τον περιβάλλοντα χώρο. Ενα ευχάριστο δροσερό διήμερο!

Ανώνυμος είπε...

ρε (σικ) mtryfo
το ένα σαββατοκύριακο θα το φυλάτε εσείς το μπαρ στο καλαμίτσι, το άλλο εμείς? ...και έτσι θα βγει όλο το καλοκαίρι, κουλ :)