unashamed to say

Πρώτη φορά θα ψηφίσω, γιατί σε όλες τις άλλες εκλογές έλειπα. Δεν ξέρω καν αν χρειάζεται κάτι που λέγεται εκλογικο βιβλιάριο :S. ??? Χρειάζεται? Χρειάζεται και ταυτότητα φαντάζομαι. Το διαβατήριο κάνει? Την ταυτότητα δεν ξέρω που την έχω. Και τί κάνω, βάζω σταυρούς δίπλα από ονόματα? Από δεξιά ή αριστερά? Και πόσους σταυρούς? Και αν θέλω να ψηφίσω 2 άτομα από διαφορετικό συνδοιασμό γίνεται? Καλά, μάλλον όχι. Μήπως να μην ψηφίσω? Ούτε αυτό γίνεται, αγωνιστήκαμε για αυτό κτλ κτλ. Η μάλλον δεν θα πάρει κανένας στα σοβαρά την αποχή. Από την άλλη, μια ψήφος δεν θα κάνει την διαφορά. Αλλά για να κυνηγούν μερικοί και την μια ψήφο τόσο πολύ, μάλλον κάνει την διαφορά. Αχ, πολύ γέλιο. Να διάβαζαν το post αυτοί που μου έκαναν πρόταση να κατεβώ στις εκλογές. (Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, χρειάζονται τουλάχιστον 8 γυναίκες , όχι τίποτα άλλο). Αρνήθηκα ευγενικά. Που χρόνος και όρεξη να τρέχω σε κομμωτήρια. Άσε που επειδή συνήθως δεν ανακατεύομαι με τα πολιτικά, όταν καμιά φορά ανοίξω το στόμα μου βγαίνουν όλα μαζεμένα και η μαμά μου νομίζει ότι ακόμα και αν μιλάω στον πληθυντικό, το ότι έθιξα -και δίκαια- τον τάδε κύριο, είναι αγένεια και ντρέπεται η καημένη. Αντί να ντραπούν οι άλλοι, ντρέπεται αυτή. Μακριά από όλα αυτά. Θα πάω να ψηφίσω. Αλλά δεν ξέρω, το φακελάκι το σαλιώνω και μετά το σφραγίζω ή απλά το κλείνω από την μέσα μεριά? Είμαι μια στάλα ξανθιά. Η αδερφή μου επειδή με αγαπάει απλώς με φωνάζει mr.bean. Αφού θα πάω να ψηφίσω, να μην πάει χαμένη η ψήφος από βλακεία. Ήρθαν και διάφοροι στη δουλειά μας και άφησαν έτοιμα φακελάκια. Μαγικά φακελάκια, το ένα υποσχόταν ότι θα γίνουμε μόνιμοι, το άλλο ότι η Κοζάνη θα γίνει το κέντρο των Βαλκανίων. Τύφλα να έχουν εκείνα τα κινέζικα μπισκότα με τις προφητείες μέσα. Έμεινα άφωνη με συναδέλφους που καθόταν και συμφωνούσαν με κάθε παραλογισμό που ξεστόμιζε ο κάθε υποψήφιος, ενώ εγώ είχα γουρλώσει τα μάτια από την ντροπή για το τι βλακείες λέγανε. Τί λάθος, πάλι εγώ ντράπηκα για λογαριασμό άλλων. Το ξέρω ότι αναβάλλω μια απόφαση για να φτάσει η κρίσιμη στιγμή και να αποφασίσω κάτω από πίεση. Τις καλύτερες αποφάσεις έτσι τις πήρα γιατί μόνο τότε το μυαλό καταλαβαίνει ότι πολλά σκέφτηκε, ας πετάξει τα άχρηστα, τι έμεινε? (Οδηγός για ημίξανθες). Οπότε όταν περάσω όλες τις δυσκολίες, εύρεση εκλογικού κέντρου, έλεγχος ταυτότητας/διαβατηρίου, εφοδιασμός με φακελάκια και δελτία, και φτάσω πίσω από κάποιο παραβάν (έτσι το φαντάζομαι τουλάχιστον), τότε θα αποφασίσω. Υποπτεύομαι ότι θα ρίξω λευκό. Γιατί αρνούμαι να ψηφίσω και τον λιγότερο παράλογο, γιατί απλώς δεν είναι αρκετά καλός. Αλλά πάλι κάτι γίνεται εκεί και με τα λευκά. Τα μετρούν στον πρώτο? Είναι αλήθεια και αυτός ο παραλογισμός? Άκυρο τότε. Θα ρίξω άκυρο. Οπότε απλά θα επιβεβαιωθώ σαν χαζή. Μήπως να πάω να βάλω φωτιά το εκλογικό κέντρο? Θα με κάνουν θεά οι αναρχικοί. Αλλά δεν λέει, μάλωσα με όλες τις παρατάξεις, έχω μαλώσει και με αυτούς. Τώρα, πωπω, πρέπει κάπου να συμβιβαστώ, έτσι είναι η δημοκρατία, απαιτεί συνεργασία και συλλογικότητα. Μήπως να υποστηρίξω κάποιον προεκλογικά, όσο μένει χρόνος, μετά άλλον να ψηφίσω, μετά άλλον να πω ότι ψήφισα και μετά να φωνάζω εναντίον αυτού που βγήκε? Μπέρδεμα.

Photo by Gianni D