20061228

red

Τα Χριστούγεννα στην Κοζάνη σημαίνουν διαγωνισμός μεταξύ των νοικοκυρών για το ποιά θα κάνει τα καλύτερα γιαπράκια, για τα παιδιά ποιό θα φάει τα περισσότερα και για τους νοικοκυραίους ποιός θα βγάλει το καλύτερο κρασί. Κάθομαι στο τραπέζι με την (extended) οικογένεια και κοιτάζω το μπουκάλι με το κρασί που άφησε ο πατέρας μου επάνω. Όταν το δοκίμαζα παλιά μου φαινόταν ξυνό, αλλά τότε έπινα και γάλα, μάλλον ήμουν μικρή ακόμα. Με τα χρόνια μου άρεσε ή γιατί ήταν όντως καλό ή γιατί είχα συνηθίσει τη γεύση του. Κάποιες φορές παραπονιόμουν για το χρώμα, μα καφετίζει λίγο, μα δεν είναι πολύ βαθύ, αυτά τα εμφιαλωμένα γιατί έχουν βαθύ κόκκινο χρώμα και τέτοιες βλακείες. Παρόλ' αυτά το έπινα με την ίδια χαρά που πατούσα τα σταφύλια με τις τεράστιες πλαστικές μπότες του παππού που γλυστρούσαν. Όχι λίγες φορές βρέθηκα να κολυμπώ μέσα στον μούστο. Κάποια στιγμή έχοντας φύγει από το σπίτι, σπουδαγμένο και κοσμογυρισμένο κορίτσι σε ξένες πολιτείες, τρύπωνα μέσα σε κάβες και χάζευα τις ετικέτες των κρασιών που έβλεπα. Και δοκίμαζα ότι μπορούσα πέρα από το συνηθισμένο φοιτητικό 'ξινοφάλιασμα' που λένε ότι είναι κρασί. Ποτέ δεν έγινα conosseur, πως λέγεται δηλαδή το ένα κρασί και πως το άλλο και από ποιό κτήμα ήταν, αποτελούσαν λεπτομέρειες. Μου αρκούσε η γεύση που άφηναν στον ουρανίσκο για να καταλάβω αν κάτι είναι καλό ή όχι. Πιο μικρή νόμιζα ότι το κρασί είναι κάτι που το κάνουν όλα τα σπίτια, απλά είναι και μερικοί που είναι άσχετοι και τους βγαίνει ξύδι μερικές χρονιές. Πρόσφατα, άρχισα να συνδέω στο μυαλό μου ονόματα κρασιών με γεύσεις. Πολύ βολικό γιατί επιτέλους μπορούσα να προτείνω σε φίλους τι να δοκιμάσουν, από φθηνά Χιλιανά μέχρι άγνωστα Σέρβικα. Και φυσικά τους πήγαινα όταν μπορούσα και κανένα μπουκάλι από το οικογενειακό μας κρασί, το ανώνυμο. Το οποίο αποσπά διθυραμβικές κριτικές, εγώ νόμιζα από ευγένεια τα λέγανε ή γιατί είχαν συνηθίσει και αυτοί που τα λέγανε αντίστοιχα δικά τους σπιτικά κρασιά. Οπότε κάθομαι στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι και συνεχίζω να κοιτάζω το μπουκάλι με το κρασί που άφησε ο πατέρας μου σε πλαστικό μπουκάλι από νερό γιατί μόλις το έβγαλε. Ρε μπαμπά, του λέω, έχω μια απορία. Το κρασί μας, τί κρασί είναι? Περίμενα να μου πει, χαζό είσαι? Αλλά κατάλαβε και αυτός ότι φυσικό είναι να μην ξέρω γιατί όλοι στην περιοχή τέτοιο κρασί βγάζουν και μετά μιλάμε για τις διαφορές μεταξύ τους με τοπικούς όρους. Είχα δηλαδή μια υποψία για την ποικιλία αλλά δεν ήξερα ότι είναι αυτή ακριβώς, μπορεί αυτή που είχα στο μυαλό μου απλώς να έμοιαζε με αυτό που έπινα από μικρή. Ξυνόμαυρο, μου λέει. Αληθινό ξυνόμαυρο? τον ρωτάω. Αυτό ναι ήταν χαζή ερώτηση. Δηλαδή, οκ πιο αληθινό δεν γίνεται. Ναι μερικοί βάζουν κι άλλες ποικιλίες κατά το 1/5 της παραγωγής αλλά το συγκερκιμένο που έπινα ήταν 100% ξυνόμαυρο και άρχισαν να μου εξηγούν με τον παππού γιατί τυχαίνει να είναι και άψογο δείγμα ξυνόμαυρου, αρχίζοντας από το πως είναι τα αμπέλια στην πλαγιά, πως τα χτυπάει ο ήλιος, πως τα προστατεύει η πλαγιά, πλήρη ανάλυση μικροκλίματος να τη ζηλέψει ο καλύτερος οινοπαραγωγός μέχρι τα βαρέλια που βάζουνε στο κελάρι της γιαγιάς που φοβόμουνα παλιά να μπω γιατί ήταν κρύο και σκοτεινό και πως καθαρίζουν τα βαρέλια και για κάτι γαλλικά βαρέλια που πλέον είναι ανοξείδωτα απλά ρίχνουν μέσα ξύσμα από ξύλο για να πάρει το κρασί τη μυρωδιά, αλλά εμείς δεν έχουμε τέτοια γιατί είναι ακριβά, όχι ίσως καλύτερα απλά πιο βολικά γιατί αυτοί βγάζουν κρασί μαζικής παραγωγής, πού να τα καπνίσουν ολα τα βαρέλια και κάθε πότε να τα αλλάξουν, κτλ κτλ. Ναι, ναι κόντεψαν να περάσουν 30 Χριστούγεννα για να καταλάβω τι κρασί πίνουμε τα Χριστούγεννα στο σπίτι. Τύφλα να έχει ο Κυρ Γιάννης.

20061227

blue

Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες λίγες μέρες πριν στις Πρέσπες (credit σε έναν φίλο που τις τράβηξε, επιτέλους να πάω κάπου και να υπάρχει και φωτογραφική). Ξεπαγιάσαμε με την βάρκα μέσα στη λίμνη, φάγαμε ζεστή φασολάδα μετά, κόκκινη πιπεριά κοπανιστή, τσιρόνια, γριβάδι, ήπιαμε ντόπιο τσίπουρο. Απίστευτο μέρος και πανέμορφη μέρα. Από τα καλύτερα των γιορτών και γενικότερα. Και ναι ο χειμώνας είναι η αγαπημένη μου εποχή.

20061222

καλά χριστούγεννα !!!

20061207

τρολ, καλικάντζαροι, παιδάκια και το πνεύμα των χριστουγέννων

Εδώ και μερικά χρόνια που έγινε εμφανής η αλλαγή του κλίματος στις εποχές, στην Κοζάνη συνεχίζει κάθε χειμώνα να έχει ψοφόκρυο, ενίοτε να φτάνει η θερμοκρασία ατους -15 C αλλά δεν βρέχει, δεν χιονίζει. Ξαστεριά και παγωνιά. Ξηροπαγία. Το τοπίο δεν θυμίζει σε τίποτα την εικόνα που είχα στο μυαλό μου όταν μικρή ξυπνούσα χαράματα να πάω να πω τα κάλαντα και είχε παντού χιόνι, ένα όμορφο μπλε χρώμα στην ατμόσφαιρα και στα πιο σκοτεινά σοκάκια μια ομίχλη που έκανε τα λαμπάκια από τα παράθυρα των σπιτιών να φαίνονται πιο παραμυθένια. Τα Χριστούγεννα δεν είναι αυτό που ήταν και δεν είναι επειδή δεν είμαι παιδί. Ναι, συνεχίζουμε να τρώμε γιαπράκια, αυτά που κάνουν με αρμιά και όχι με λάχανο, άντε να στολίσουμε και κανένα δέντρο, αν δεν έχουμε κανένα πένθος (γιατί τελευταία έπεσε επιδημία και δεν φτάνει αυτό, έχουμε και χαζά έθιμα). Βιαστικά, γύρω στις 23 του μηνός, συνειδητοποιώ ότι είναι Χριστούγεννα και παράλληλα επικρατεί ένας πανικός, από γνωστούς και φίλους που έρχονται και τρέχουμε απο εδώ κι εκεί να προλάβουμε να βρεθούμε με όλους. Και δεν χιονίζει. Και η διακόσμηση έχει αγγίξει τα όρια του κιτς. Και διαφωνώ με αυτούς που λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Είναι οι ίδιοι που βάζουν στα παιδιά τους ένα DVD με καρτούνς του Ντίσνευ και φοβούνται να τα στείλουν να πουν τα κάλαντα μήπως κρυώσουν. Και κανένας δεν λέει πλέον ιστορίες για καλικαντζάρους. Μόνο στο σχολείο κάτι για τον μικρό χριστούλη. Ξέρω, ξέρω αυτά είναι την Πρωτοχρονιά, αλλά οι γιορτές κρατάνε ένα μήνα αλλού, εδώ τα ψώνια μόνο κρατάνε τόσο. Από καιρό έχει που λέω ότι θέλω να κάνω Χριστούγεννα κάπου στην Σκανδιναβία. Γιατί είναι γιορτή με τα όλα της, και χριστιανική και παγανιστική, μη μιλήσω για το τοπίο γύρω. Αλλά πρόσφατα κατάλαβα γιατί μου αρέσουν και οι Sigur Ros τόσο πολύ. Γιατί μου θυμίζουν παραμύθια, καλικαντζάρους, παιδιά, μπλε, φώτα και όχι τόσο τα Χριστούγεννα αλλά την αναμονή για τα Χριστούγεννα. Το σκοτάδι πριν, τον ενθουσιασμό και την χαρά που έρχονται.

Svefn g englar - Sleep Angels / Sleepwalkers

Very few bands can claim to garnering as many cliched metaphors as Sigur Ros. Browsing the reviews of any album this band has produced will throw up countless comparisons to the glaciers, mountains, valleys and desolate volcanoes that make up the Icelandic landscape.(...)
This sounds like nothing you have heard before.


Τα τρολ μου αρέσουν γιατί, εκτός του ότι έπαιζα με ευχούληδες και σιχαινόμουν την μπάρμπι, είναι άκρως σκανδαλιάρικα και αθώα και ας τα έχουν παραξηγήσει. Το hulder trol συγκερκιμμένα είναι το πιο όμορφο τρολ που υπάρχει. Πιο όμορφο και από πολλές νεράιδες. Έχει όμως ένα ...κουσούρι. Μια πολύ άσχημη ουρά. Και ενώ το καημένο το ερωτεύονται πολλοί άντρες όταν βλέπουν την
ουρά του το παρατάνε. Και τα περισσότερα μένοθν μοναχούλια μια ζωή. Ο μύθος λέει ότι αν ένας άντρας το ερωτευτεί τόσο πολύ και δεν τον νοιάζει η ουρά, τη στιγμή που θα παντρεύονται, η ουρά ξεραίνεται επί τόπου και πέφτει. Αυτό είναι πράγμα σπάνιο, αλλά υπάρχει ελπίδα.

Yule - Jul - Jól - (wheel) - Joulu
Wikipedia: ...the Scandinavian "Jul" does not distinguish between the Germanic Pagan feast, Christmas, and (quite possibly) the pre-Indo-European winter solstice celebration.

Δεν ξέρω πως να εξηγήσω τελικά αυτό το μίγμα παιδικής αθωότητας, καλικαντζάρων, χειμωνιάτικης μελαγχολίας και χαράς που μου αρέσει τόσο πολύ σε αυτόν τον μήνα, τον πως τον είπαμε, July?, ούτε να διηγηθώ τις άπειρες ιστορίες σκανδιναβών και ελλήνων για τελώνια, καλικαντζάρους, νεράιδες, κτλ, την ιστορία του αι βασίλη και του αγίου νικολάου δεν την ξέρω καν όλη, αλλά έχω μια πολύ καθαρή εικόνα στο μυαλό μου για το ποιό είναι το περίφημο πνέυμα των Χριστουγέννων. Ως συνήθως η απάντηση στην τέχνη.


20061205

danger in every corner

Tο βίντεο είχε σαν comment 'criminally overlooked'. Συμφωνώ και επαυξάνω :)

Όπως φαίνεται από τα προηγούμενα post, είμαι από τα άτομα που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καλύτερη διασκέδαση από ένα πολύ καλό live. Άκρως αναζωογονητικό. Και απόλυτη εκτόνωση, Εκτόνωση που έχει παρεξηγηθεί μάλλον από τους μη-συναυλιακούς. Που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της βίας. Ένα ομαδικό ξέσπασμα. Το τραγούδι επάνω ήταν συντροφιά σε μια πολύ άσχημη περίοδο της ζωής μου. Δεν είναι χαρούμενο κομμάτι, δεν είναι για χορό. Δεν είναι ούτε punk. Απέχει από τους Kaiser Chiefs αρκετά. Είναι spooky and dark. Το άκουγα μόνη μέσα στο σκοτάδι. Πονούσα. Έκλαιγα. Και δεν ήθελα να δω άνθρωπο μπροστά μου. Περίοδος βουβαμάρας επίσης. Δεν μιλούσα σε κανέναν. Σίγουρα πέρασαν τα άσχημα. Αλλά δεν παύει να ισχύει ότι υπήρξαν και ότι ήταν πραγματικά άσχημα. Και ότι σε άλλαξαν σαν άνθρωπο. Σε μεγάλωσαν. Σε έκαναν πιο υποψιασμένο, αλλά και πιο δυνατό. Και ακόμη πιο ευαίσθητο. Αν πάω σε μια συναυλία των Leftfield και ακούσω αυτό το τραγούδι είναι δυνατόν να μην το παίξουν όσο πιο δυνατά γίνεται? Είναι δυνατόν να μην ουρλιάζω τους στίχους? Είναι δυνατόν να μην χοροπηδάω σαν τρελλή? Είναι δυνατόν να μην ξέρουν οι ίδιοι οι Leftfield ότι αυτό το τραγούδι θα ξεσηκώσει κόσμο? Αυτό θέλω να εξηγήσω στους μη-συναυλιακούς. Ότι σε ένα live, καλό live, δεν πάει κανείς για να χορέψει απλώς, για να εκτιμήσει την τέχνη της μουσικής, για να δει ένα performance. Πάει. Και μετά όλα τα άλλα ..του βγαίνουν.

Και ναι, όταν λέω Live, εννοώ και το dj set και κράξτε με όσο θέλετε οι ροκάδες.

20061203

the US graveyard + stage diving

I PREDICT A RIOT
Watching the people get lairy
Is not very pretty I tell thee
Walking through town is quite scary
And not very sensible either
A friend of a friend he got beaten
He looked the wrong way at a policeman
Would never have happened to Smeaton
And old Leodiensian


Kaiser Chiefs tried unsuccessfully for the second time to release "I Predict A Riot" to U.S. radio hoping this time it would catch fire. After a modest dent into the radio charts, this week the song was not on t
he chart.

The band remains as popular as ever in the U.K., Europe and other parts of the world. Kaiser Chiefs vocalist Ricky Wilson said that they fully realize that the U.S. is a "graveyard" for U.K. bands.



WHILE IN EUROPE...








MEANWHILE IN SALONICA...thnx zoi for the link

20061201

fucking entertaining

Είναι το τέλος της συναυλίας
και σκέφτομαι
αχ τι κρίμα τελείωσε,
άντε να κάνουν και το ανκόρ,
θα πουν αυτό το τραγούδι, αχ τελείωσε :(
και μπαίνω σε μια διαδικασία
to cool myself down.

10 λεπτά αργότερα
λένε αυτό το τραγούδι
και δεν σκέφτομαι
ούτε αν είναι το τέλος ή αρχή,
δεν σκέφτομαι τίποτα,
i scream my lungs out*

* στίχος που παραμπέπει σε άλλο συγκρότημα και άλλο live που συζητήθηκε πολύ φέτος αλλά οκ let it be

και ο απόηχος