never gonna survive unless we get a little crazy

Κάθομαι να γράψω ένα cd για κάποιον που αγαπώ πάρα πολύ. Μια συλλογή από τραγούδια που μου αρέσουν και πιστεύω ότι θα του άρεσαν. Ψάχνω τα τραγούδια και αποκτούν όλα κάποια σημασία, μεταδίδουν ένα μήνυμα. Καμιά φορά βγαίνει ένα cd άκρως μελαγχολικό. Και δεν θέλω να του δώσω αυτό. Θέλω κάτι πιο γεμάτο, κάτι που να με ξεσηκώνει και εμένα. Γιατί το δίνω σε κάποιον που με κάνει να νιώθω πράγματα και να ξεφεύγω από την γνωστή μου απάθεια. Να νιώθω γεμάτη ζωή. Δεν θέλω ένα μουντό cd. Και ξαναγράφω το cd. Και το ακούω και το επόμενο πρωί, να δω αυτό το cd πως ακούγεται. Στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, στο γραφείο. Και πολλές φορές μου φαίνεται δεν είναι αρκετό, ή είναι πάλι βαρύ, ή μου φαίνεται ότι δεν θα γίνει από τα αγαπημένα του. Και το ξαναγράφω. Και το ξανακούω. Και με ταξιδεύει σε άλλα μέρη. Σε κάποιες ξεχασμένες στιγμές, μακρινά μέρη, άλλα πρόσωπα. Και λέω, ωραία το πέτυχα. Αλλά πάλι δεν μου φτάνει, θέλω να του πω κι άλλα. Θέλω ένα cd που να είναι το trol και όχι το trol όταν ακούει πχ ηλεκτρονικά. Θυμάστε από την Φυσική που μας έλεγαν είναι αδύνατο να προσδιοριστεί η ακριβής θέση και η κίνηση ενός ατόμου ταυτόχρονα? Ε εγώ δεν το έχω εμπεδώσει. Και κάνω μια λίστα από πολλά, πάρα πολλά τραγούδια. Και τα ακούω όλα, skipping. Και μπερδεύομαι. Και τα αφήνω στην άκρη. Τα ξαναπιάνω όταν αντικειμενικά μπορώ να σκεφτώ αν ένα τραγούδι είναι καλό. Και κάνω το cd. Και είναι ένα cd που θα έλεγε κανείς ότι δεν εκφράζει εμένα, απλά ένα καλό, πολύ καλό cd. Απλώς με μερικά τραγούδια καλά κρυμμένα ανάμεσα στα άλλα, να μην φρικάρει αυτός που θα το ακούσει ή καλύτερα να μην υποψιαστεί το πόσα πολλά είχα να του πω ή να μη με παρεξηγήσει. Όλα αυτά από ένα cd (crazy e? κι όμως, κι όμως...). Και κάνω και artwork για εξώφυλλο. Και τελικά το cd δεν το δίνω. Γιατί θα μπορουσα να δώσω και κάποιο καλύτερο. Έτσι φέρομαι και έτσι είμαι και στη ζωή μου. Έχω ένα σωρό σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, και δεν κάνω τίποτα, γιατί πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω, να πω ή κάποιος άλλος θα τα πει/κάνει έτσι κι αλλιώς. Και επιστροφή στην απάθεια και την μουνταμάρα. Μετανοιώνω για όλα τα cd που έγραψα και δεν έδωσα.

Προχθές ήρθε σπίτι κάποιος που αγαπώ πάρα πολύ. Χωρίς να το έχω σκεφτεί, δεν δίστασα ούτε στιγμή να του δώσω ότι cd είχα και δεν είχα, και αυτά που του έγραψα και άλλα, ότι είχα κυριολεκτικά. Και ένοιωσα μια απέραντη ανακούφιση. Ε. Έτσι είμαι και στη ζωή γενικότερα I am afraid. Burning out.