gotta give to get back

Είναι μια τύπισσα στο ραδιόφωνο -μέσω ίντερνετ ακούω, εδώ δεν έχουμε- που κάνει πολύ ωραία εκπομπή, μια στο τόσο βέβαια, όποτε θυμηθεί παίζει καμιά ώρα. Αυτήν λοιπόν η τύπισσα παίζει πολύ ωραία μουσική αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι λέει όταν λέει ποιό τραγούδι έπαιξε. Στην αρχή λέω τζάμπα πήγαν τόσα χρόνια στα φροντιστήρια κάνοντας listening για το 'λάουερ', αλλά μετά κατάλαβα ότι μάλλον δεν είναι δικό μου το φταίξιμο γιατί την παίρνουν συνέχεια τηλέφωνο ακροατές και της ζητούν να επαναλάβει. Την καημένη. Το επαναλαμβάνει και μάλιστα αργά. Αλλά να, πάλι γλυστρά κάπως η φωνή της, σφυρίζει το 'σ', δεν ξέρω τι ακριβώς αλλά ποιό συγκρότημα ήταν αυτό ή το άλλο, γιοκ. Και μιλάμε για πολύ ωραία κομμάτια, οκ? Όχι δεν παραπονιέμαι που δεν την καταλαβαίνω, ας είχε και 5 ώρες εκπομπή, και όσοι λένε ότι δεν πάυει να είναι τέτοια η θέση της που πρέπει να έχει καλή άρθρωση, να πάνε να *%#$^&%$@.

Καμιά φορά -που την καταλαβαίνω- λέει κιόλας, πχ 'αυτό το κομμάτι μου το έδωσε η φίλη μου η μαρία, θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες, το συγκρότημα είναι από κάπου από την σκανδιναβία (φυσικά, φυσικά)' ή 'η φίλη μου η σούλα μου είχε γράψει αυτό το cd πριν 1500 χρόνια, τώρα έχουν αρχίσει να γίνονται γνωστοί'. Εγώ απορώ γιατί δεν έχω φίλες σαν την μαρία και την σούλα. Όχι δεν είμαι κανένα music junkie να ξέρω ποιός έπαιξε με ποιόν σε ποιό live και ποιό τραγούδι είπε των τάδε και τι έγραψε το τάδε περιοδικό για αυτό. Και στις περισσότερες συναυλίες μπορεί και να βαριέμαι να πάω. Ούτε πολυφρίκαρα όταν περπατώντας με μια φίλη αμερικανίδα είδαμε σε poster απόκομμα εφημερίδας εποχής που έλεγε 'Bob Marley is dead' και μου το δείχνει λέγοντας έκθαμβη 'oh my god, he died?'. I mean, LOL. Απλά αν ακούσω κάτι που μου αρέσει, θέλω να ξέρω ποιό είναι για να το βρω. Μπορεί να είναι από οπουδήποτε στον πλανήτη το συγκρότημα, μπορεί να είναι οποιοδήποτε είδος μουσικής, και πολύ απλά να μου αρέσει.

Προσωπική υπόθεση η μουσική και επίσης της στιγμής. Δεν θα μπορούσα να είμαι dj και να έρχονται να μου ζητάνε τραγούδια και το θεωρώ αναίδεια αν κανένας από την παρέα το κάνει. Η Μαρία και η Σούλα σίγουρα δεν το κάνουνε ακόμη κι αν ο dj είναι καραγκόμενος, είμαι σίγουρη. Καμιά φορά ακούω κανένα τραγούδι και λέω 'πω πω τι τραγούδι' και πάντα κάποιος θα με ρωτήσει ποιοί είναι. I have no idea. Clueless. Είναι σαν να απολαμβάνεις ενα πολύ ωραίο κρασί και εκεί που έχεις χαθεί μέσα στην απόλαυση να ψάχνονται στη παρέα ποιό κρασί είναι, και ποιό τους θυμίζει, και τι παρόμοιο έχουν πιεί, και το μόνο που θες να συνεισφέρεις εκείνη την στιγμή στην κουβέντα είναι ένα 'shut up'.

Είχα πει σε κάποιον που γενικά γράφει αθλιότητες και μικρότητες ενάντια του βασιλείου της σουρδίaς, να κάνει μουσικό βλογ. Ευτυχώς δεν το έκανε. Έχει τόσο πολύ μουσική και τόσα που θα μπορούσε να βάλει, που θα γινόταν του doncat εκεί μέσα. Θα ερχόταν και το ανάλογο μπουλούκι και επειδή η φασαρία με ενοχλεί και με θολώνει αποδιώχνω τις μαύρες σκέψεις τώρα. Ας συνεχίσει να θάβει το μεγαλείο της σουρδίας. Βέβαια, το ξέρω, δεν είμαι ρεαλίστρια. Ας πούμε ότι έκανε μουσικό βλογ και γινόταν χαμός εκεί μέσα με Μαρίες και Σούλες, εγώ θα χαιρόμουν? Hardly ever, ειδικά με τον κάθε ειδήμονα του είδους. Θα μετακόμιζα στο βλογ της γκουσταρίτσας μόνιμα, γιατί και αυτό είναι επίσης βλογ που έχει πιο relaxed attitude για την μουσική. Relaxed: άκου αυτό, σου αρέσει?, ναι, λαλαλα. Φτάνει αυτό! More than enough. Δηλαδή ας πούμε είχα ζητήσει τον τελευταίο των Kaiser Chiefs από τον άθλιο και μου το έστειλε. Ωραίο και ξανά ευχαριστώ, αλλά δεν είναι αλήθεια ότι πιο πολύ το ευχαριστήθηκα όταν άκουγα το τάδε playlist και κόλλησα στο τάδε κομμάτι εκεί που δεν το περίμενα? Η΄οταν ο άλλος μου έστειλε μήνυμα σου έχω ένα τραγούδι που δεν είναι το στυλ σου καθόλου αλλά θα σου αρέσει, μπας και δεν έτρεξα να το ακούσω, και δεν το καταχάρηκα? Οπότε η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να ζητήσω τίποτα άλλο. Πρέπει να πάει με την στιγμή, να είναι αυθόρμητο, πάρε αυτό, δες αυτό, ωραίο? ναι, όχι, καλά πάρε αυτό ή μάλλον μην πάρεις τίποτα, έχω δουλειά τώρα, άλλη φορά. Λαλαλαλα που θα έλεγε και η γκουσταρίτσα, την κάνω quote συνέχεια να ναι καλά που μας ανεβάζει.

Και το ίδιο με τα φεστιβάλ. Περιμέναμε ότι θα πάμε στο Exit? Όχι, ένα τηλέφωνο μια μέρα πριν και την επόμενη στον δρόμο για Σερβία. Θα ξαναπάμε? Ποιός τρέχει τώρα αλλά κατι θα βρούμε πάλι :) Ή μήπως αν κερδίσω εισιτήριo για το Roskilde θα πάω ως εκει για να πάω στο φεστιβάλ? Rockwave? Get serious. Never been there, never will. Και οι συναυλίες. Ναι το ήξερα ότι θα έπαιζαν οι underworld, θα έτρεχα μέχρι εκεί που έπαιζαν να τους ακούσω? Απλά ακούγοντας τους ένα βράδυ με την Liz σκεφτόμουν τι καλά θα ήταν να πήγαινα, και την επόμενη με πήρε τηλέφωνο αν θα πάρει εισιτήριο και για μένα. Φυσικα ήταν από τις καλύτερες συναυλίες και όχι μόνο γιατί τότε ήταν της μόδας. Η' όταν γύρισα μέσα στο άγχος και στην σχεδόν κατάθλιψη μια μέρα με όρεξη να μην κάνω τίποτα, και η συγκάτοικος μου είχε αφήσει εισιτήριο των sigur ros στο τραπέζι. Έτσι συνεννοούνται οι άνθρωποι, και όχι με το έχω τόσα Giga mp3. Ναι και εγώ έχω. So what? Με ποιούς τα μοιράστηκα και αν το χάρηκαν και αν το χάρηκα και εγώ μόνη μου μάλλον μετράει πιο πολύ.

That s all with music stories - part 1.

Μετράει αυτό για τρίτη φορά? :D