i want to ride my bike

photo: Johan Holthof

Το μάθημα λεγόταν Transport Economics. Σαν τίτλο δεν το είχα πάρει με πολύ καλό μάτι γιατί είχε μέσα την λέξη economics, αλλά και την λέξη transport. Το πρώτο δεν το συμπαθώ γιατί είναι όντως the dismal science, το δεύτερο γιατί το μόνο που μου θυμίζει είναι οι εναλλαγές του σε διάφορες γλώσσες στα φορτηγά στην εθνική. Είχα πάρει όμως με καλό μάτι τον καθηγητή και έκανα τον κόπο να σηκώνομαι από το κρεβάτι να πάω να κάνω χάζι. Σημειωτέον ότι πήγαινα με ποδήλατο. Το ποδήλατο το είχα αγοράσει 15 ευρώ από ένα junkie ένα βροχερό βράδυ στον κεντρικό σταθμό, και θα πρέπει να ήταν το τρίτο ποδήλατο που αγόραζα γιατί τα άλλα μου τα είχαν κλέψει, οπότε έδωσα και 25 ευρώ επιπλέον για μια κλειδαριά, γιατί να ξεμένεις κάθε τρεις και λίγο από μεταφορικό δεν λέει. Επειδή ήμουν κάτω του μέσου όρου του ύψους του πιο ψηλού λαού της Ευρώπης, είχα ένα πρόβλημα, δεν μπορούσα να ανεβώ στο ποδήλατο. Οπότε πήγαινα ανέβαινα σε ένα πεζούλι όταν έβγαινα από το σπίτι, σκαρφάλωνα στο ποδήλατο και κατέβαινα μόνο όταν έφτανα στον προορισμό. Με έχουν βρίσει πολλοί ποδηλάτες και οδηγοί και περαστικοί έτσι αλλά δεν καταλαβαίνουν τι ρεζίλι είναι να χρειαστείς να σταματήσεις γιατί το φανάρι (των ποδηλάτων) είναι κόκκινο και μετά να προσπαθείς απεγνωσμένα να ξανασκαρφαλώσεις και από το διπλανό γραφείο να σε δείχνουν όλοι και να γελάνε. Οπότε απλώς δεν σταματούσα μέχρι να φτάσω.

Μπαίνω λοιπόν μια μέρα στο μάθημα, καταιδρωμένη όχι από την ποδηλασία, αλλά από την αγωνία γιατί μου είχε φτάσει και πάλι η ψυχή στο στόμα με το πόσο κόσμο κόντεψα να πάρω στο λαιμό μου και ο καθηγητής λέει θα συνεχίσουμε να μιλάμε για τα τρένα. Πφφφ, σκέφτηκα μέσα μου, έχουμε μισό εξάμηνο μας λέει για τα τρένα, σε πολιτισμένο κράτος είμαστε, αυτοκίνητο και τελείωσε η δουλειά. Να πω βέβαια ότι τραβούσα τα μαλλιά μου όταν εκείνη την ημέρα μας ανέλυε ότι το τρένο αντιμετώπιζε συναγωνισμό και έχανε πελάτες, όχι λόγω του αυτοκινήτου, αλλά λόγω του ποδηλάτου. Δηλαδή σαν λαός, θα πρέπει κάτι να μην πάει καλά για να κρατάς τόσα αυτοκίνητα κλειστά μέσα στο γκαράζ και βρέξει χιονίσει να παίρνεις το ποδήλατο για αποστάσεις αρκετών χιλιομέτρων. Μαζοχισμός. Που φαίνεται από το γεγονός ότι τα Σαββατοκύριακα, αντί να χαλαρώσουν λίγο, βγάζουν από το γκαράζ το ακριβό ποδήλατο, BMW, με σκελετό από ελαφρύ ατσάλι και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο και ποδηλατούν ακόμη περισσότερα χιλιόμετρα.

Κατάλαβα εκείνη τη στιγμή ότι ισχύει αυτό που λένε ότι το πανεπιστήμιο δεν προσφέρει χρήσιμες γνώσεις και το ότι είναι αποκομμένο από την πραγματικότητα είναι πέρα για πέρα αληθινό. 'Οτι πρέπει ο καθένας να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να αποκομίσει ότι του χρειάζεται και να ασχοληθεί μόνο με τι θα τον βοηθήσει στην μετέπειτα πορεία του. Στην τελική εργασία με έβαλαν σε μια ομάδα που δυστυχώς δεν τους άρεσε η ιδέα που πρότεινα να μελετήσουμε. Άλλη χαζομάρα αυτό, να δουλεύεις σε ομάδες. Τέλοσπαντων καλύτερα, γιατί έτσι μπορεί να μου έκλεβε κανένας την ιδέα. Σκεφτόμουν λοιπόν, αν πάρω ένα ποδήλατο σε μια πόλη που η τοπογραφία της χαρακτηρίζεται από απότομες πλαγιές και πάω το ποδήλατο στο ψηλότερο σημείο της πόλης (τον Αηλιά ας πούμε ή την κορυφή της Σκ΄ρκας (το δεύτερο δεν βολεύει γιατί η κατηφόρα με στέλνει σε αντίθετη φορά από τον τελικό στόχο που είχα στο μυαλό μου και δεν ήθελα να καταλήξω στον Τσαρτσαμπά ή χειρότερα στη λίμνη)), οπότε αν πάρω το ποδήλατο και πάω στον Αηλιά και ακολουθήσω το σύστημα πολυ-ψηλό-ποδήλατο-οπότε-δεν σταματώ-πουθενά, πόσο γρήγορα και πόσο αποτελεσματικό θα ήταν αυτό ενάντια των εχθρών μας, εννοώ τους κατοικούς της διπλανής πόλης-υβριδίου που έχει την ατυχία να είναι πεδινή.

Η ιδέα, όπως και πολλές άλλες ιδέες έμεινε θαμμένη στο συρτάρι και θα την είχα ξεχάσει τελείως αν ο μπιριμπίρης δεν είχε αποφασίσει με την επιστροφή του στην μπλογκόσφαιρα και επειδή του έλειψα, κτλ, κτλ να μου κάνει ένα δώρο. Δείτε και μόνοι σας, επιλογή από δύο μοντέλα που ιδανικά θα μπορούσε να είναι ένα (ροζ mountain bike με καλάθι δηλαδή) ΣΥΝ playlist με σχετικά τραγούδια να βάζω στο iPod όταν παίρνω φόρα και να μην ακούω κανέναν ενοχλητικό που κορνάρει ή με βρίζει. Προκλητικό, ε? Ναι και εγώ έτσι σκέφτηκα. Δηλαδή πάει μόνος του ωσάν δεύτερος Νέρων να καταστρέψει την πόλη του...εεε το υβρίδιο του, και επιπλέον σκευωρεί εις βάρος μου για να μου χρεώσει αυτήν την (ευτυχή κατά τ' άλλα) καταστροφή και να βγει μετά στα κανάλια, το West δλδ που το παρακολουθεί ανελλιπώς απ' ότι ξέρω, να λέει ότι η πόλη του εεεε το υβρίδιο του δέχεται ασύμμετρη απειλή γιατί εγώ είχα πάρει φόρα από ψηλό σημείο που αυτοί εκεί κάτω δεν έχουν. Μέχρι και στρατηγίνα Κατηφόρα θα μας πει σε λίγο (το κάθριν ζέτα τότε είναι σαφώς προτιμότερο).

Η αλήθεια είναι ότι ενώ νομίζει ότι τον μισώ θανάσιμα, από τους εχθρούς φαίνεται να είναι ο λιγότερο αντιπαθητικός. Να τον αποτελειώσω με μια πεταλιά απλώς θα ήταν κρίμα, πρέπει πρώτα να τον ξεσκεπάσω και να καταλάβει ο κόσμος ότι είναι όχι μόνο επικίνδυνος αλλά και μεγάλος...τρανός δλδ.. συκοφάντης. Ας μας πεί ο κύριος πόσες φορές παρευρέθει ινκόγκνιτο στους φανούς ή τριγυρνούσε κατασκοπεύοντας έρημες παραλίες στο δεύτερο πόδι γιατί αλλιώς δεν εξηγείται ούτε το πλούσιο λεξιλόγιο του (τσούγδω, γκιόσα, κλώσα, γκαβάδ, τσουροκλκέφτρου, μπαταχτσού, αλούπου, πλασταρού, γουμάρα κτλ), ούτε η ακριβής επίγνωση του που ήμουνα το καλοκαίρι. Αλλά εγώ φταίω, έπρεπε να τον πετύχω εκεί στην παραλία που έκανε πως διάβαζε τάχα Espresso ενώ κατασκόπευε και τότε να τον πετάξω μέσα στη θάλασσα, μπας και το κύμα τον ξεβράσει στο Άγιο Όρος.

Δεν είμαι όμως τέτοιο άτομο. Γι 'αυτό και έγραψα αυτό το ποστ, ελπίζοντας ότι ξεσκεπάζοντας το ύπουλο σχέδιο του θα καταλάβει ο κόσμος τι κουμάσι είναι αλλά και τη σωρεία ψεμμάτων που διαδίδει για το πρόσωπο μου. Τον λυπάμαι όμως για ένα πράγμα και μόνο. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κατά βάθος δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί μου, απλώς ζορίζεται λίγο που έχει την ατυχία να μην είναι s και cool. Είμαι σίγουρη ότι όταν προφέρει ονόματα όπως Κουκούλ ή Άννα, νοιώθει μέσα του ένα σφίξιμο που δεν αποτελεί και αυτός μέλος της φυλής των s, ορίτζιναλ ή επίτιμο, για να καμαρώνει μαζί μας που έχουμε ακόμη τέτοιους εκπροσώπους στην πολιτική σκηνή ακόμη και σε αυτούς τους χαλαιπούς καιρούς που σύσσωμη η ελληνική χαζομάρα καθιστά το εκλογικό αποτέλεσμα ντέρμπι, ενώ η επιλογή θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρη, όπως πρεσβεύουν οι προαναφερθέντες εκπρόσωποι του δικού μου λαού.

Κατά τ΄άλλα συμφωνώ με την τελευταία του παράγραφο.