art copies life copies art copies life copies art
..
.by J. Bendiksen
.by J. BendiksenThe Places We Live - HIGHLY recommended
Και εκεί που χαζεύαμε στην τηλεόραση και στην ηρεμία της τέλειας αποχαύνωσης μια καλοφτιαγμένη και έξυπνη διαφήμιση και κάτι πήγα να μουρμουρίσω του στυλ 'ωραίος ο διαφημιστής, σκηνοθέτης ή όποια τέλοσπαντων δημιουργικά μυαλά το έκαναν αυτό', γυρίζει η Κ. και μου λέει "Ξέρεις τι πιστεύω για αυτούς?". Αναρωτήθηκα για λίγο αν είχα όντως μουρμουρίσει, γύρισα όμως με μια μεγαλύτερη απορία και ρώτησα "τί?", γιατί η Κ. τέτοιες δηλώσεις ενδοσκόπησης δεν τις συνηθίζει και ειδικά για τα "καλλιτεχνικά". Δηλαδή παρόλο που έχει ένα έμφυτο ταλέντο ή ακόμη και ένστικο για να τα αντιλαμβάνεται, απέχει πολύ από το να συνειδητοποιήσει η ίδια ότι το έχει, (blame education τι να πώ). Δηλαδή δεν την ρώτησα μόνο 'τί' αλλά παραλληλα εννοήθηκε και ένα 'μπά?', λίγο αλαζονικό και ξιπασμένο, ναι το ομολογώ. "Κοίτα", μου λέει, "πιστεύω ότι αυτοί βρίσκονται σε ένα γκρίζο γραφείο, σε ένα αδιάφορο κτίριο μιας μουντής πόλης και ονειρεύονται αυτά που εντωμεταξύ εμείς ζούμε".
Eat dust trol. Φοβερή εκτίμηση του κόσμου και συναίσθηση του ανθρώπου? Εξαιρετική αντίληψη του τί είναι τέχνη? Απίστευτη αυτοπεποίθηση ανθρώπου που ξέρει να 'βλέπει'? Σώπα ρε, σκέφτηκα και έμεινα να την χαζεύω και δεν είχα τίποτα να προσθέσω γιατί για μια ακόμη φορά ζούσα σκηνή δανέζικης ταινίας όπως τις αποκαλώ αυτές τις στιγμές και γιατί τί άλλο να πεις, ότι δεν έχεις ιδέα Κ. ότι έχεις βρει το νόημα τη στιγμή που κάποιοι ψάχνονται και οι υπόλοιποι μιζεριάζουν? Μαζί και εγώ δηλαδή. Και περνούσε η ώρα και πραγματικά δεν είχα κάτι να της πω απλά χάθηκα στις σκέψεις και φανταζόμουν πώς θα ήμουν στη θέση αυτών, δηλαδή πόσο ευτυχισμένη, λάθος, ικανοποιημένη ήθελα να πω, θα ήμουν αν είχα κοπιάσει και είχα δημιουργήσει κάτι όμορφο, το οποίο θα τύγχανε και ευρείας αποδοχής και θα απέφερε και εισόδημα, όλο το ρομαντικό πακέτο δηλαδή, και μήπως τελικά είμαι πιο ευτυχισμένη που κάθομαι στον καναπέ με την Κ. και αμπελοφιλοσοφούμε μπροστά από μια τηλεόραση και παρόλα τα κλισέ της εικόνας και το πόσες φορές την έχουμε επαναλάβει, μήπως τελικά ζω αυτό που είχα κάποτε ονειρευτεί να δημιουργήσω?
Eat dust trol. Φοβερή εκτίμηση του κόσμου και συναίσθηση του ανθρώπου? Εξαιρετική αντίληψη του τί είναι τέχνη? Απίστευτη αυτοπεποίθηση ανθρώπου που ξέρει να 'βλέπει'? Σώπα ρε, σκέφτηκα και έμεινα να την χαζεύω και δεν είχα τίποτα να προσθέσω γιατί για μια ακόμη φορά ζούσα σκηνή δανέζικης ταινίας όπως τις αποκαλώ αυτές τις στιγμές και γιατί τί άλλο να πεις, ότι δεν έχεις ιδέα Κ. ότι έχεις βρει το νόημα τη στιγμή που κάποιοι ψάχνονται και οι υπόλοιποι μιζεριάζουν? Μαζί και εγώ δηλαδή. Και περνούσε η ώρα και πραγματικά δεν είχα κάτι να της πω απλά χάθηκα στις σκέψεις και φανταζόμουν πώς θα ήμουν στη θέση αυτών, δηλαδή πόσο ευτυχισμένη, λάθος, ικανοποιημένη ήθελα να πω, θα ήμουν αν είχα κοπιάσει και είχα δημιουργήσει κάτι όμορφο, το οποίο θα τύγχανε και ευρείας αποδοχής και θα απέφερε και εισόδημα, όλο το ρομαντικό πακέτο δηλαδή, και μήπως τελικά είμαι πιο ευτυχισμένη που κάθομαι στον καναπέ με την Κ. και αμπελοφιλοσοφούμε μπροστά από μια τηλεόραση και παρόλα τα κλισέ της εικόνας και το πόσες φορές την έχουμε επαναλάβει, μήπως τελικά ζω αυτό που είχα κάποτε ονειρευτεί να δημιουργήσω?
25 σχόλια:
Τα γραφεία κάθε άλλο παρά αδιάφορα και γκρίζα είναι γιατί κάπως πρέπει να τους κάνουν να μένουν εκεί 12 ώρες το εικοσιτετράωρο!
Ενδιαφέρουσα σκέψη έκανε η Κ. (downunder θα είναι) αλλά δεν συμφωνώ απόλυτα.. δεν ξέρω, κάτι δεν μου κολλάει, κάτι μου λείπει αλλά δεν μπορώ να το βρω τώρα γιατί πρέπει να φύγω. Θα το σκεφτώ και θα επανέλθω όμως, don't worry! :-Ρ
Ανακάλυψα ότι υπάρχουν 56 (!!!) τόμοι από μυστικούς εφτά και ο τελευταίος εκδόθηκε το 2001! Φρέσκο πράμα! Έχω να διαβάσω το καλοκαίριιιι...
χμμμ...αν και συνηθίζω να σκέφτομαι ασπρόμαυρα, όπως η φίλη σου η Κ σ'αυτή την περίπτωση, θα σου πω το εξής. Και γιατί πρέπει σώνει και καλά να διαχωρίζουμε την τέχνη και το όνειρο από τη ζωή, αφού όπως πολύ ωραία το έθεσες στον τίτλο του ποστ, το ένα (μπορεί να) αντιγράφει το άλλο;
Μπορεί, πράγματι, αυτοί να ονειρεύονται μέσα από τα γκρίζα γραφεία τους αυτά που εμείς ζούμε, όπως μπορεί κι εμείς να ζούμε γκρίζες(στην "πραγματικότητα")στιγμές που τις κάνουμε, όμως, με τις σκέψεις μας ονειρικές,πολύχρωμες. Γιατί, προσωπικά, δε μπορώ να θυμηθώ καμμιά στιγμή της ζωής μου που να την έζησα "ατόφια", αδιαμεσολάβητη από τις σκέψεις μου γι'αυτή τη στιγμή.
Τον τελευταίο καιρό, ψιθυρίζω συνέχεια στον εαυτό μου μια φράση του Νίτσε, κάπως έτσι διατυπωμένη:"Να ζούμε τις ζωές μας σαν έργα τέχνης". Και το προσπαθώ.
@papers
Αχ τι συγκινητικό, δηλαδή και τα παιδάκια σήμερα ή έστω μέχρι το 2001 αυτά διάβάζαν? :p εμένα πάντως μου έμεινε που έτρωγαν συνέχεια αυγά με μπέικον.....καλά το ότι εκείνα τα χρόνια στο χωριό δεν ήξεραν καν τι είναι το μπέικον άλλη ιστορία, ναι πείτε μΕ μπάμπω τώρα, ελεύθερα.
Πάντως όπως πολύ καλά ξέρεις και εσύ πέιπερζ, 12 ώρες είναι πολύ λίγες, ίσα που φτάνουν για να τεντώσεις και να κεντράρεις τον μουσαμά, λίγο να κοιτάξεις τι χρώματα έχεις, λίγο να σχεδιάσεις τίποτα επάνω ....και το ίδιο φάσμα χρόνου ισχύει ότι κι αν πας να κάνεις... ταινία, αρχιτεκτονικό σχέδιο, γλυπτό, κτλ
Γκρίζα μου φαίνονται αυτά τα γραφεία γιατί ακριβώς κάνουν τις 12 ώρες να φαίνονται πολλές και πολύ δύσκολα κάνεις την υπέρβαση.
@μπλιμ μπλομ
Πώς λένε "live like there is no tomorrow, live like there is eternity" ε κάπως έτσι "live like there is no art, live like everything is art".
Απλά το θέμα είναι ότι στο μπανάλ, στο γκρίζο και στο καθημερινό η Κ. άνετα βλέπει την τέχνη και όχι δεν διαφέρει καθόλου σε αυτό από αυτούς που είπε ότι δεν ζουν αυτά που ζει κι αυτή. Γιατί στην τελική και αυτοί έτσι ζουν. Όπως και όλοι μας τελικά. Να το αντιληφθείς είναι ναι λίγο δύσκολο, οι περισσότεροι περιμένουν το μπαμ, τις ιδανικές συνθήκες, τις ακραίες συνθήκες άλλοι, και πάει λέγοντας. Deal with the ordinary αν μπορείς.
Μπράβο, πολύ με βοηθήσατε κι οι δύο. Αυτοί λοιπόν, περνούν τη μισή ζωή τους σ'ένα γραφείο (γκρίζο ή φούξια δεν παίζει ρόλο) και ονειρεύονται αυτά που εντωμεταξύ εμείς ζούμε, χωρίς όμως αυτά να είναι η καθημερινότητα τους, άρα μπορούν να τα παρουσιάσουν μεμονωμένα και απόλυτα.
Και η τέχνη σ'αυτό, τελικά, δεν είναι στις ζωές του απλού κοσμάκη (ημών) που αυτοί φαντάζονται, αλλά στη διαδικασία της μεταφοράς της στο γυαλί, στο πανί, στον καμβά ή στο χαρτί.
Την Τέχνη δεν τη ζεις άλλωστε. Τη δημιουργείς.
Νομίζω πως το σχόλιο της Κ. είναι περισσότερο ανθρωπιστικό παρά καλλιτεχνικό δηλαδή..
ΥΓ Κι εγώ χάρηκα πάρα πολύ που υπάρχουν ακόμα. Απ'ό,τι κατάλαβα οι ήρωες έχουν μεγαλώσει κι εκείνοι και ανυπομονώ να διαβάσω τι παίζει!!!
Εμένα το τζιντζερέιλ που έπιναν συνέχεια μου 'κανε εντύπωση, το οποίο ακόμα δεν έχω δοκιμάσει!
Κοίτα να δεις η Κ τι πάει και λέει και μας βάζει σε σκέψεις! Με τροφοδότησες με πολλές σκέψεις είναι η αλήθεια, which can only be good thing.
Πάντως αυτό που μου ενέπνευσε η Κ είναι αυτό που ανέφερες κι εσύ: ότι αυτό που ζούμε είναι τέχνη κι ας μη φαίνεται έτσι από πρώτη ματιά.
Από την άλλη σκέφτηκα και το εξής: Δηλ η ζωή μου είναι ένα ατέλειωτο πάρτυ με ουάου μαλλιά και κινητά τελευταίας λέξης;; Ίου! [ δε μας λες και ποια διαφήμιση είδες]
@papers
Λίγο πολύ αυτά που είπα και στου ντιουσντ (άσε έχω καταμπερδευτεί που κάνω παράλληλα παρόμοια συζήτηση) δλδ καλό το δημιουργικό αλλά είναι και κατανόηση η τέχνη. Ας πούμε, ως γκρι προσωπικά κατανοώ και την πολύχρωμη Ντίσνευλαντ, και το να ζεις την τέχνη ή σαν να είναι τέχνη μπορεί ώρες ώρες να φαίνεται σχιζοφρενικό, άλλες είναι ανακουφιστικό. Δεν ξέρω :/
Η ικανότητα να απομονώνεις στοιχεία από την καθημερινότητα, η αφαιρετικότητα δηλαδή, πιστεύω ότι είναι υπέροχη ικανότητα, αν και νομίζω ότι όταν την εξασκείς στην δικιά σου καθημερινότητα έχει μεγαλύτερη αξία, σε άλλες καταστάσεις και από μακριά, ε υπάρχουν πολλές παρεμβολές.
υγ. φουξ με λαχανί λεπτομέρεις, μπορεί και καμιά θαλασσί πινελιά και σε άσπρο φόντο? eeeeewwwww. γκριζίλα :)
@fieryfairy
Ρε φίρι, ρε παιδιά γενικότερα, μα αυτό λέω, ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά!!
Δεν ξέρω τι λες τώρα για τη ζωή σου αλλά σε προηγούμενο σου ποστ ήταν ένα κοριτσακι που ζήτησε απο την μάγισσα να ταξιδεύει σε αντάλλαγμα για αγάπη. Σε ένα άλλο ποστ η ζωή σου ήταν κάτι άλλο, όταν έγραφες το κόμμεντ ήταν αυτό.
Ε, απλά συνέχισε να γράφεις :)
Και επιτέλους όχι πια τόση σημασία σε οποιονδήποτε κυκλοφορεί με ταμπέλα "αρτίστα".
....
Ε θα κάνω κόμμα..
"Είμαστε όλοι καλλιτέχνες" ή κάτι τέτοιο... (ουου κράξιμο που θα φάω)
ας μην το πολυφιλοσοφούμε. η Κ ανήκει σίγουρα σ'ένα από τα ζώδια της γης (παρθένος, αιγόκερως, ταύρος-βασικές γνώσεις), τα οποία σνομπάρουν την τέχνη. (Κι εγώ τη σνομπάρω κατά βάθος, όσο κι αν την απολαμβάνω).
"Είπα κάποτε ότι η Τέχνη δεν είναι η πραγματικότητα. Πως η Τέχνη είναι ένα σχόλιο πάνω στην πραγματικότητα, πως η πραγματικότητα δεν μπορεί να νοηθεί ως τετελεσμένη, αν δεν δευτερολογηθεί από ένα τέτοιο σχόλιο τέχνης. Θεωρώ αυτό το σχόλιο της Τέχνης πολύ πιο πραγματικό από την ίδια την πραγματικότητα, γιατί ακριβώς αποκαλύπτει εκείνες τις κρυφές όσο και ουσιαστικές διεργασίες που αναπαράγουν συνεχώς την ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΗ πραγματικότητα του ανθρώπου."
γιΩΡΓΟΣ χΕΙΜΩΝΑΣ
Κι αυτή η συγκινησιακή πραγματικότητα, ίσως είναι και η μοναδική πραγματικότητα, συμπληρώνω εγώ.
Καλά ε, παραδέχομαι. Αιγόκερως είναι!!
(Εεεεε ...για τους Υδροχόους τι παίζει? :) )
Συμφωνώ με τον Χειμωνά η τέχνη είναι ένα capture της πραγματικότητας, όπως και για το πως νοεί ο άνθρωπος την πραγματικότητα συγκινησιακά όσο καταλαβαίνω τον όρο. Από κει και πέρα, ενδιαφέρον έχει και η άποψη του Dewey
http://ovimagazine.com/art/3945
--
Πωπώ με πονάνε τα μυαΛά με τόση κουλτούρα. Αλλά πλάκα έχει.
Χε...μη με παραδέχεσαι τρολοφεύγα υδροχόε..Δεν μάντεψα σωστά, λόγω αστρολογικών, ζωδιακών τελοσπάντων γνώσεων, αλλά μια μίνιμουμ γνώση εαυτού την έχω. Τέτοια, λοιπόν, σκατοκυνικά σχόλια, συνήθως εμείς οι αιγόκεροι τα κάνουμε...Διαθέτουμε ένα απίστευτο ταλέντο στο να γειώνουμε τον ενθουσιασμό των άλλων:)
Εντωμεταξύ,η φοβερή σύμπτωση είναι ότι έχω ωροσκόπο υδροχόο...Είμαι ένας θανατηφόρος συνδυασμός, δηλαδή, τρολ και Κ...μέσα στην ανισορροπία και την αντίφαση!Ευτυχώς, όμως,γιατί τόση γη δεν θα την άντεχα, χρειάζομαι και λίγο αέρα...
Οι υδροχόοι, λοιπόν, χρειάζεστε πολλές κλωτσιές για να βγάλετε στη φόρα τα επιμελώς κρυμμένα σας ταλέντα...Λίγο ανεμοστρόβιλοι, λίγο δε θέλω να βλέπω άνθρωπο, λίγο σ'αγαπάω ρε γαμώτο αλλά μην το κάνουμε και θέμα.Κάπως έτσι θα σκιαγραφούσα τη σαϊκοπερσόνα σας. Αλλά είμαι μορφωμένος άνθρωπος και δε θέλω να πω περισσότερα. Μη φανεί κι όλας ότι είμαι μια κρυφοκατίνα που δίπλα στα βιβλία του χειμωνά έχει το περιοδικό αστρολόγος. Πάνω απ'όλα το ίματζ!
Λολ. (Έχω ακούσει πάντως ότι εκεί γύρω στα 30 ο άνθρωπος δείχνει πιο πολύ τα χαρακτηριστικά του ωροσκόπου του, οπότε επειδή δεν ξέρω την ηλικία σου, κάνε κουμάντο γιατί καλή σχοζοφρένεια είναι και αυτή η μετάβαση. Φυσικά την περιγράφω ως καλή, γιατί και ο σκατοκυνισμός και η γείωση της Κ. είναι το κάτι άλλο λέμε και πολύ μου αρέσει.)
Α, τα έβαλα σε παρένθεση γιατί και εγώ μορφωμένος άνθρωπος λέω ότι είμαι, μη νομίζει κανένας δλδ ότι δίπλα από το tab της σελίδας της tate έχω ανοίξει το daily astrology. Ιματζ, ίματζ. Άλλη συζήτηση αυτό. Οι φώτος από τα slums ωραίες ε?
ωραίες, δε θα τις έλεγα. εντυπωσιακές, λόγω του θέματός τους, απλά.
(ό,τι κάνω σε 5 χρόνια, λοιπόν...αν κ φοβάμαι πως ό,τι έχτισα με τη σύνεση του αιγόκερου, θα μου τα γκρεμίσει μετά ο αλλοπρόσαλος υδροχόος:))
ε δεν βλέπεις υπότιτλο στο βλογ?
άι καλό σ/κ
(αχού, μικρό είναι :p)
(Για τους Ιχθύς τι ξέρουμε)?
Α πολύ μ'αρέσει που απο την τέχνη και την ουτοπική φανταστική ή μη πραγματικότητα των άλλων ή και τη δική μας το ρίξαμε στα ζώδια!!
Ελάτε αφείστε τα ίματζ και τις αηδίες τώρα και πάμε να κάνουμε καμιά σοβαρή κουβέντα!
(σκατοκυνικό σχόλιο ενος συνετού και ενθουσιώδους αιγόκερου)
Μουάχαχαχχαχαχαχαααααα!!!
Ναι ναι καλό σ/κ!
Όμορφα κι ωραία!
Ε κι ας αποφασίζει ο καθένας μωρέ τι χρώμα θε να βάψει τη ζωούλα του........λαλαλαλααα!!!
Λαλαλαλα
όλες γενεθλιαζόμαστε κανονικότατα δλδ τον χειμώνα ε?
Να τα κάνουμε μαζί καλέ :)
Εγώ γενεθλιάζομαι το Μάρτη πάντως και για να χωρέσουν τα κεράκια θα πρέπει η τούρτα να'ναι σαν το ολυμπιακό στάδιο...
βλέπω ότι είμαστε πολλές οι αιγόκεροι... τρολ, δε μπορείς να ξεφύγεις.
Πάντως από τα λίγα που ξέρω για ζώδια (οκ, γίνομαι modest, ξέρω πολλά), αυτό με τον ωροσκόπο μετά τα 30 δεν ισχύει.
phew
υδροχόος forever then :)
παναγία μου, σαν τα μανιτάρια!
Γέμισε αγριοκάτσικα το βλογ σου τρολ...Δεν ξέρω αν πρέπει να σε βάλει σε σκέψεις αυτό...Κι ύστερα λένε οι αστρολόγοι ότι αιγόκεροι κ υδροχόοι δεν είναι καθόλου καλός συνδυασμός.Τελικά, μήπως ν'ανοίξω κανα βλογ που να ανατρέπει όλα όσα λένε αυτοί οι ανίδεοι (και να αποκαταστήσω την αλήθεια για τους αιγόκερους που τους παρουσιάζουν εντελώς αναίσθητους, ανέραστους και σοβαρούς-ε πώς να σταυρώσουν σχέση ύστερα??)? Όσο για την ιχθύ της παρέας, έχω να πω ότι μάλλον σε λάθος ζώδιο βρέθηκε. Γνήσιο κριάρι μου φαίνεται, αλλά καθώς βιάστηκε να ξεγεννήσει η μαμά της, έχει αναγκαστικά κ λίγα χαρακτηριστικά ψαριού.Αυτά.
αι καλή βδομάδα.
βλογ με ζώδια ΤΩΡΑ!
ολοφάνερα εκεί είναι το μέλλον
και τα λεφτά
:p
"σκηνή από δανέζκη ταινία":καταπληκτικός παραλληλισμός
και νομίζω πως ο τίτλος σου είναι το καλύτερο σχόλιο για το κείμενό σου
α raindrop με τις δανέζικες ταινίες έχουμε μιαν ελαφράν πόρωση και με τη χώρα γενικότερα και με τις μουσικές της φυσικά αλλά και με τον κόσμο της βεβαίως βεβαίως, ...τα προτείνουμε όλα ανεπιφύλακτα!!
ναι τελικά στον τίτλο επειδή είναι τίτλος και μόνο τόσα μπορείς να γράψεις γράφεις τελικά αυτό που ήθελες να γράψεις :)
Εμαθα ότι εδώ μαζεύτηκαν όλοι οι "αιγόκεροι" και ήρθα κι εγώ...
lololol
Λοιπον, δεν ξέρω αν η τέχνη μιμείται τη ζωή ή το αντίθετο....
φτάνει να ειναι καλόγουστη γιατί απ αυτό πάσχουμε γενικώς...
Και το άλλο που με απασχολουσε πάντα ηταν να μην είμαι υποχρεωμένη
να "θαυμάζω" κάτι που δεν καταλαβαίνω, απλώς γιατί είχε την έγκριση των "ειδικών"...
μήπως είμαι εκτός θέματος?:))
καλέ τι εκτός?
ώστε αιγόκερος και συ? ο ντίαρ γκαντ, συνεννοημένες είστε? :p
όχι ο φασισμός του γούστου και της τέχνης, συμφωνώ
αλλά να πω και την μαύρη αλήθεια και για την τέχνη μόνο και γιατί μπορεί να είμαι ψωνάρα, που ξες εσύ, και επειδή είμαστε στο τέλος των σχολίων και έτσι μπορεί να γλυτώσουμε τα γιαούρτια και και και
...να πω λοιπόν ότι...
...η αλαζονεία κερδίζεται. (ωραίο θέμα για άλλο ποστ λοιπόν).
...η αλαζονεία κερδίζεται
"γράψατε" μαμαζέλ..τα συγχαρητήριά
μου!!!
(τώρα μπορουν να πέσουν και τα γιαούρτια, είμαι έτοιμη!!!)
Δημοσίευση σχολίου