in effect i am a lesser being
.
.photo by abdhakamabdah @flickr
.photo by abdhakamabdah @flickrΑπό μικρή είμαι φιλάσθενη. Το τι τράβηξαν οι γονείς μόνο αυτοί το ξέρουν και λέγανε οι γιατροί θα μεγαλώσει και θα συνέλθει, τέτοιο οργανισμό έχει, ας μη το μπουκώσουμε το παιδί στα φάρμακα. Μεγάλωσα, και μπορεί λίγο να συνήλθα αλλά περισσότερο συνήθισα να είμαι κάθε τρεις και λίγο άρρωστη. Όχι τίποτα σημαντικό. Μια λίγα δέκατα, μια λίγο ο λαιμός, να και κανένα μπούκωμα και όλα αυτά σε διάφορους συνδυασμούς. Κάθε τρεις και λίγο κυριολεκτικά. Ευτυχώς μου έμαθαν να μην μπουκώνομαι στα φάρμακα, μπορεί και από αντίδραση με δυσκολία να καταπίνω χάπι. Μπορεί να ήταν και χειρότερα τα πράγματα δηλαδή. Να τώρα για παράδειγμα, έχω λίγο πυρετό, πονάει και λίγο ο λαιμός. Την προηγούμενη βδομάδα είχα γαστρεντερίντιδα. Από κει και πέρα, τέτοιο οργανισμό έχω, το πήρα απόφαση. Προσέχεις και δεν φρικάρεις απλώς.
Με τα χρόνια παρατήρησα και πως αντιδράει αυτός ο οργανισμός. Δηλαδή, έλλειψη ύπνου και άγχος, σημαίνει αυτομάτως ότι ανεβάζω πυρετό. Δεν υπάρχει εξεταστική που να μην αρρώστησα δηλαδή. Κι αν την γλύτωσα όσο έδινα μαθήματα, την πάτησα όταν το γλεντούσα μετά. Επίσης, παρατήρησα ότι αυτά που λένε για σκληραγώγηση είναι μπούρδες. Με τέτοιο οργανισμό είναι ηλίθιο να εκτείθεσαι παραπάνω απ' όσο σε παίρνει, όπως και φυσικά είναι χαζό να υπερπροστατεύεσαι. Κοινώς, δεν κάνεις τίποτα και φέρεσαι φυσιολογικά και αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Παρατήρησα όμως ότι βελτιώθηκε η κατάσταση με τη διατροφή. Και πάλι όχι, μη ψάχνετε μυστικά και συμβουλές κτλ, απλώς τρώω απ' όλα και μαγειρεμένο φαγητό κάθε μέρα και προσέχω να μην πεινάω ποτέ, να μην νοιώθω αδύναμη λόγω έλλειψης φαγητού κι άλλα τέτοια που έχουν γίνει ή θα έπρεπε να είναι second nature. Σας μιλάω για απίστευτη διαφορά, έτσι?
Συνηθίζεται. Αν πάω για σκι, πρέπει μόλις γυρίσω να ξεκουραστώ. Αν ξενυχτήσω να τελειώσω κάτι για δουλειά, πρέπει την επόμενη να χαλαρώσω. ΠΡΕΠΕΙ. Και έτσι αναγκαστικά μαθαίνεις να ζεις με πιο αργούς ρυθμούς, που ίσως τελικά είναι από τα πιο ωραία πράγματα που μου έχουν συμβεί. Μια φορά στο πανεπιστήμιο πέτυχα έξω στον δρόμο την γιατρό που με είχε εξετάσει τελευταία φορά, που φυσικά ήταν πρόσφατα. Με θυμήθηκε, πιάσαμε κουβέντα, της είπα ότι πάλι ψιλο-άρρωστη είμαι, ευτυχώς μπορεί να είμαι φιλάσθενη αλλά απ' ότι φαίνεται μέχρι τώρα μόνο σε κάτι κρυολογήματα και τέτοια είμαι επιρρεπής, ψιλο-πράγματα δηλαδή, γέλασε και είπε ότι είμαι τυχερή, αν ζούσα, λέει, σε άλλες εποχές, nature would had eliminated me.
Είναι τόσο απλό.
15 σχόλια:
είχα σπάσει το ρεκόρ στην πρώτη γυμνασίου... γαστρεντερίτιδες, ιλαρά ή ανεμοβλογιά ή κ τα δύο(μου'χουν μείνει και κάτι ουλές στο πρόσωπο-τόσο ελαφρά την πέρασα), κρυώματα κι άλλα τέτοια ωραία, "αργοπεθαίνω" σκεφτόμουν κι η μάνα μου έλεγε "πολύ ευαίσθητη βγήκες ρε παιδί μου"-κατάλαβες, να σου τη λένε κι από πάνω- κι εγώ αισθανόμουν ένοχη κι όταν ανάρρωνα μετά από κάθε αρρώστια προετοιμαζόμουν ψυχολογικά για την επόμενη, ώσπου τελείωσε αυτή η καταραμένη χρονιά και από τότε όσες φορές χρειάστηκε να κάνω τη νοσοκόμα στη μάνα μου, της υπενθυμίζω με την ευαισθησία που με διακρίνει.. την απαράδεκτη συμπεριφορά της. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Πάντως, να ξέρεις ότι πολλές σπουδαίες προσωπικότητες, άνθρωποι του πνεύματος, ήταν φιλάσθενοι.Μετά από αυτή τη συγκλονιστική πληροφορία, είμαι σίγουρη ότι αισθάνεσαι καλύτερα:ρ
περαστικά και ήρεμα...
take easy,που λετε και σεις οι αγγλομαθείς...
Καλο μήνα...
΄...ή αν ζούσες σε άλλες χώρες. Στην Καμπότζη τα παιδιά πεθαίνουν επειδή δεν έχουν φάρμακα όπως ασπιρίνη.
Και μετά το κοινωνικό σχόλιο,να σου ευχηθώ περαστικούλια και μη σε πτοεί τίποτα. Μπας και φταίει που ζεις στα κρύα της Κοζάνης; Έλα σε μια Θεσνίκη να δεις προκοπή!
μια εβδομάδα στο κέντρο της Αθήνας να σ΄ έχω να μπαινοβγαίνεις στα μετρό, να τρέχεις να προλάβεις (ποιός ξέρει τι), να "μποτιλιαρίζεσαι" και στην κίνηση και σε βλέπω φαρδιά πλατιά πάνω σε ραντζάκι σε διάδρομο κρατικού νοσοκομείο σε εφημερία!
Μια χαρά είσαι εκεί που είσαι, μπορεί να φουγάρα της ΔΕΗ να μπαρουτοκαπνίζουν την Κοζάνη, αλλά είστε μάλλον χαλλλλλλαροί!
Για ΄μας μην ανησυχείς, εδώ έχουμε μεταλαχθεί από τις κακουχίες!
Δεν νομίζω πως σου συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο και μη μασάς. Ο καθένας μας άλλωστε έχει τη δική του 'παραξενιά': μικρή -αλλά και μεγαλύτερη- είχα μια τρελή έφεση σε πτώσεις, μικροατυχήματα κλπ. Από κουραστικό μέχρι γελοίο.
Εξακολουθώ να έχω τις στιγμές μου πάντως..
:p
vad
επίσης καλό μήνα
ε περαστικά θα ναι πάλι
that s the kool thing :p
fiery fairy
υγρασία και να τρυπάει το κόκκαλο?
...καγκαμπώς!! λολ
αλλά ρε θα 'ρθω
και θα τα σπάσουμε κανονικά
δε-μασάμε-ρε
κι ας είμαι άρρωστη πάλι κανα 2 μέρες μετά
Τζων Μπόης
Πέτυχες διάνα το κύριο λόγο για τον οποίο δεν έχω προς το παρόν αναζητήσει την τύχη μου Θεσ/νίκη-Αθήνα σε αυτή τη χώρα. Και εύχομαι να μην χρειαστεί.
Με αρρωσταίνουν κυριολεκτικά οι μεγάλες πόλεις. Κι ας είναι κουλ. Κι ας είμαι ή ήμουν μάλλον ούρμπαν και καλά.
Κι ας μου αρέσουν δηλαδή.
Όποτε έχει χρειαστεί να είμαι σε μεγαλούπολη για δουλειά ή να διαμένω εκεί, είναι τραγικό το πόσο δυσκολευόμουν ν' ανταποκριθώ σε υποχρεώσεις.
Δεν παλεύεται λέμε.
weirdo
Σιγά μην κάτσω να σκάσω. :p
(Χειρότερα θα γίνω λολ)
Άσε που είμαι ομοιοπαθούσα κατά κάποιο τρόπο και με την δικιά σου παραξενιά.
Παίρνω σβάρνα δηλαδή γωνίες από κτίρια συχνά...
Πάντως μη μασάς. Φίλος που το 'ζημιάρης' του είχε μείνει και μόνο δικά μου πράγματα κατάφερε να σπάσει ένα σωρό, κατέληξε ...πετυχημένος οδοντίατρος.
Τελευταίοι πελάτες όλοι οι φίλοι του εννοείται, χεχε.
Ρε συ δεν είναι ευαισθησία σε ιούς κτλ, με τόσα που'χεις πάθει θα'πρεπε να έχεις ολική ανοσία!
Προφανώς είναι ο τρόπος που βρήκε ο οργανισμός σου να σου λέει πότε να κάτσεις στ'αυγά σου γιατί δεν σε παίρνει να φορτώσεις κι άλλο τις μπαταρίες...
Λένε επίσης (κι εκεί κολλάει αυτό με τις σπουδαίες προσωπικότητες), ότι μερικοί εγκέφαλοι προσλαμβάνουν πολύ περισσότερα ερεθίσματα (νοητικά, συναισθηματικά, αισθητηριακά κτλ) από το μέσο όρο και ζώντας όπως όλοι οι άνθρωποι, καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας για να τα επεξεργαστούν (ασυνείδητα συνήθως), οπότε κλατάρουν εύκολα.
Το πρώτο. Η υπερφόρτωση από σκέψεις, συναισθήματα, ερεθίσματα κτλ δημιουργεί στρες και το στρες μειώνει την αποδοτικότητα του ανοσοποιητικού.
Σου έστειλα μέιλ!
ω,κουράγιο!
είναι ίσως λίγο βαρετό να έχεις συνεχώς μια αρρώστια να ασχολείσαι,όμως εφ'όσον δεν συνοδεύεται από αρρωστίλα,ιτς οκ&ιτς απ του γιου
εγώ παλιά δεν αρρώσταινα με τίποτα
στο γυμνάσιο άρχισα να ανεβάζω ένα πυρετό μια φορά το χρόνο και τώρα πια θαρρώ πως το αντιλαμβάνομαι κι ίσως το ελέγχω..θυμάμαι όμως την γ'λυκείου με τις τρρρομερές πανελλήνιες:η διπλανή μου είχε περάσει τις γαστρεντερίτιδες όλου του κόσμου,αλλά εγώ σιγά μην μου επέτρεπα να αρρωστήσω!α πα πα!
χαιρετώ=)
υγ:πάντως δεν είναι λίγο ωραία όταν ξέρεις ποιος σε κόλλησε;προσωπικά όταν με κολλήσει πρόσωπο αγαπημένο ή συμπαθές,το περνάω πιο ευδιάθετα ρε αδερφέ!
@raindrop
γαστρεντερίτιδα κουλ
χάνεις 2-3 κιλά έτσι για πλάκα
...
:p
μαλακία που τη γλίτωσα,ε;
:Ρ
μπα δεν το αξίζει με τίποτα
πάντα με υγεία εύχομαι!
Δημοσίευση σχολίου