high

Τρελό σαφάρι, φεύγουμε πάλι, μαζεύουμε στολίδια και σπάνια κοχύλια, έξω από τον χρόνο. Κάπως έτσι το πρωινό της Δευτέρας σήμερα. Σπάνια περίπτωση για μένα. Ξεκινάω συνήθως μίζερη και νυσταγμένη. Αλλά καθώς περπατούσα σήμερα να πάω στην δουλειά, δεν σκεφτόμουν που θα πάω, είχε έναν τρομερό ήλιο, κόσμο στους δρόμους και κρύος αέρας με χτυπούσε στο πρόσωπο, με ξυπνούσε και καθάριζε το μυαλό. Δεν ήμουν στην Κοζάνη, θα μπορούσα να είμαι οπουδήποτε. Δεν ήμουν 26, θα μπορούσα να είμαι 8 και να πηγαίνω στο σχολείο. Θα μπορούσα να είμαι παντού. Εκτός τόπου και έξω από τον χρόνο, με αίσθηση πλήρης διαύγειας. Πόσες φορές το έχω καταφέρει αυτό; Σε μια λίμνη κάτω από το φως του μεσονυχτίου, στην αγκαλιά κάποιου, σε έναν βράχο στη μέση της θάλασσας, στο τέλος μιας ωραίας συναυλίας ..τόσες περίπου φορές. Σήμερα δεν ξέρω τι έγινε, πως μου φάνηκε να είμαι ..ευτυχισμένη.