reply

Έχεις δίκιο αγαπητέ Roman, έχω χαθεί. Και εγώ, με έχω χάσει. Και το καημένο το blogaki περιμένει εδώ καρτερικά στη γωνίτσα του. Μπορεί να μην ήθελα να γράψω για να μην χαλάσω το κάρμα της ευτυχίας από το τελευταίο post, λες και με προκαταλήψεις θα το κρατήσω. Καλά κρατεί, αλλά από μόνο του. Εμείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τέτοια πράγματα. Όπως και να 'χει, τελικά είμαι εδώ. Και εδώ. Και είναι ένα ωραίο πρωινό με πολύ χιόνι, έχουμε ησυχία στη δουλειά και το cd που ακούω μου θυμίζει αυτό που είπε χθες ο Ν, ότι κρίμα που Τα Χάλκινα της Κοζάνης δεν έχουν ανακαλύψει τους Calexico. Θα είχαμε τρελές διασκευές τις Απόκριες. Θα γινόταν πιο jazz (από το ρήμα jazzάρω -έχεις jazzέψει, κτλ, αλλά και σαν μουσικός όρος). Ξέρεις πως είναι, σαν ταινία του Kusturica. Ε, δεν κολλάνε και οι Calexico?