περιστέρια

Τα Περιστέρια πιστεύω είναι ο πιο ωραίος χορός της Κοζανίτικης Αποκριάς. Αν κανείς έχει χτυπηθεί σε rave, αν έχει ξεσηκωθεί με Bregovic, αν του άρεσε η τρέλα των 80ς, αν την βρίσκει σε ρέγκε συναυλίες, τότε το μόνο που μένει να κάνει είναι να χορέψει τα Περιστέρια και οπωσδήποτε σε έναν φανό, να είναι μικροί μεγάλοι πίτα στο μεθύσι, να είναι και εκείνη η κοπελίτσα που έπαιζε τρομπέτα στην Σκ'ρκα για κανένα 6ωρο συνεχώς και να έρχεται απο πάνω μας να μας βάζει την τρομπέτα στα αυτιά. Με καμία διάθεση φολκλορισμού, εγώ που γενικώς απεχθάνομαι την λαική μας παράδοση και το παραδοσιακό τραγούδι και τη μουσική στους γάμους της περιοχής (μήπως φταίνε οι συνειρμοί?), στα Περιστέρια σηκώνω ψηλά τα χέρια. Η μάλλον σηκώνομαι ολόκληρη. Πετάγομαι, πως το λένε.

Να περιγράψω όσο μπορώ το σκηνικό. Μιλάμε για πολύ κόσμο, γύρω στα 100 άτομα γύρω από την φωτιά και τα χάλκινα στην μέση να παίζουν, γύρω γύρω άλλα 300 ατόμα έτοιμα να μπουν στον χορό και γύρω γύρω άλλα 1000 άτομα να ρουφούν (να πίνουν. Κρασί/ξύδι ντόπιο). Και άλλοι πόσοι να χορεύουν εδώ κι εκεί. Και μερικοί να κυλιούνται κάτω. Μιλάμε για διονυσιακή παρεκτροπή, όχι αστεία. Και όλες οι ηλικίες. Και πολύ σουρδαμάρα, για όσους γνωρίζουν.

Για να συνεχίσω. Τα Περιστέρια είναι ακόμα πιο ωραία όταν ειναι διαδραματικό. Κάθεται όλος ο κόσμος κάτω. Παίρνει το μικρόφωνο ένας από την ορχήστρα και φωνάζει:
-Τί είστε?
-Περιστέρια, λέει ο κόσμος.
-Τί τα ταίζουμε τα περιστέρια?
-Στάρι, απαντά ο κόσμος.
Και παίρνει ο τύπος και πετάει στάρι σε όλους που κάθονται κάτω. Τι κομφετί και μαλακίες. Στάρι.

Τέτοια σκηνικά. Και μετά αρχίζει η ορχήστρα να παίζει αργόσυρτα. Κάνει πως πάει να ανεβάσει τον ρυθμό, πάει και ο κόσμος να ανεβεί και ξανακατεβάζει τον ρυθμό και ξανακάθονται όλοι. Αρχίζουν να παίζουν όλοι μαζί και έντονα στην πιο άσχετη στιγμή. Ο κόσμος κυριολεκτικά πηδάει επάνω και αρχίζει να χορεύει και να είναι μια τόσο απίστευτη σκηνή, όταν σηκώνονται όλοι, σηκώνουν χέρια, πόδια, τσιρίζουν από χαρά, χορεύουν, δηλαδή αν δεν το ζήσεις, το πιο κοντινό είναι να είσαι σε συναυλία του αγαπημένου σου συγκροτήματος και να παίζουν το πιο ξεσηκωτικό τους τραγούδι. Και πάλι λείπουν πολλά. Πάρα πολλά.

Αυτά με τα Περιστέρια. Δεν αρμόζουν σε υπερβολικά εκλεκτικούς, σνομπ και κομπλεξικούς. Κάνουν για όλες τις ηλικίες. Απαιτούν ελευθερία σκέψης και κινήσεων. Και δεν γίνεται να μην συμμετέχεις. Αν το δεις και δεν σου έρθει να συμμετέχεις, κάτι πάει στραβά, δες γιατρό. Και τα περί βημάτων, ρυθμού, κτλ τα ακούω βερεσέ. Περιστέρια χόρεψαν και φίλοι μου ξένοι και το καταευχαριστήθηκαν.