απογείωση
Ξημερώματα στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης. Τέλος καλοκαιριού. Στον απόηχο των γιορτών της πόλης. Και του κόσμου στις πλατείες, των συναυλιών στο Barrio Gottico. Στον απόηχο των φίλων που αποφασίσαμε να βρεθούμε εκεί και των καινούριων που γνωρίσαμε. Ξάπλες στην παραλία, διακτινισμός από το ένα σημείο της πόλης στο άλλο, πυρετός όπως λέμε saturday night fever, το πόδι μου χτυπημένο, νοσοκομείο και πλαστικοποίηση διαβατηρίου για να μην πληρώσω (yes, arrest me), φαγητό, μπίρες, κρασί... Και το τελευταίο βράδυ όλοι μαζεμένοι, να τα δίνουμε όλα, να χορεύουμε, να αγκαλιαζόμαστε, να συγκινούμαστε. Υπόσχεση να ξαναβρεθούμε. Και ελπίδα να ειμαστε πάντα έτσι. Ξένοιαστοι. Νέοι, όσων χρονών κι αν είμαστε. Με δυσκολία θυμάμαι πως έφυγα ξημερώματα από το club που είχαμε καταλήξει. Έτρεχα να προλάβω, να πάρω τη βαλίτσα, να βρω ταξί, να φτάσω στο αεροδρομίο και να μην σκέφτομαι τι αφήνω πίσω. Και όλα αυτά στο σκηνικό μιας πόλης που γλεντούσε 3 μέρες και 3 βράδια. Κόσμος στους δρόμους, 5 η ώρα ξημερώματα. Ζέστη. Ο ξενοδόχος να μου λέει ότι βούλιαξε η πόλη εκείνη την χρονιά. Και εγώ να περιμένω το έρμο το ταξί, αν θα έρθει. Έτοιμη να κλάψω που τελείωσε η γιορτή. Που ήμουν πάλι μόνη να κυνηγήσω αεροπλάνα, λεοφςρεία, τρένα, να επιστρέψω, να μην μπορώ καν να περιγράψω πως πέρασα και να απαντάω με ένα σκέτο 'καλά'. Και στο φθάνοντας στο αεροδρομίο, να βρίσκω τον Chris με την κοπέλα του. Αρρώστησε βαριά ο πατέρας του και την έκανε άρων άρων. Προσγείωση στην πραγματικότητα. Άσχημη. Μην ανησυχείς, αυτός μου είπε και όχι εγώ. Θα ξαναβρεθούμε και θα ξαναπεράσουμε καλά, αυτή είναι η ζωή. Λίγες ώρες αργότερα προσγειώθηκα και εγώ στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.
3 σχόλια:
Θα τα πούμε εκεί λοιπόν :-)
οεοεοεεοοοεεεε, get ready to party :)
born ready to party :-)
Δημοσίευση σχολίου