wicked is the world

Δε με συγκινεί το Αιγαίο, όχι γιατί δεν είναι πανέμορφο, αλλά γιατί δεν το έχω ζήσει παρά μόνο ως τουρίστρια. Και αυτός ο καταγάλανος ουρανός και το γαλάζιο της θάλασσας δεν ανήκει στα βιώματα μου ενώ έχω μεγαλώσει σε αυτή τη χώρα. Ναι το ζούσα κάποια καλοκαίρια, όπως το ζούσαν και οι σκανδιναβοί και οι ιταλοί και πάει λέγοντας. Όταν στο δημοτικό ο δάσκαλος μας έλεγε για την ελληνική σημαία ότι το γαλάζιο είναι η θάλασσα και το λευκό ο αφρός των κυμάτων, σκεφτόμουν ότι αυτός που έκανε την σημαία θα πρέπει να ήταν ένας πολύ ρομαντικός κύριος, με το είδος του ρομαντισμού που διακατέχει αυτούς που κάνουν σύμβολα, ιδεώδη, ουτοπίες. Δεν είναι ότι δεν αγαπώ την θάλασσα. Την λατρεύω. Αλλά όπως επίσης λατρεύω τον ωκεανό, τις λίμνες, τα βουνά. Τις πεδιάδες δεν αντέχω. Τον Θεσσαλικό κάμπο. Τις απέραντες εκτάσεις της Arizona. Εκεί νιώθω να με πλακώνει ο ουρανός. Την θάλασσα την αγάπησα μάλλον κατά παρεκτροπή. Τα βουνά γιατί μέσα σε αυτά μεγάλωσα. Λέει σήμερα το yahoo ότι η θερμοκρασία εδώ feels like -10 C. Λογικό και αναμενόμενο, χειμώνας είναι. Αλλά νομίζω δεν θα το έβρισκε το ίδιο αναμενόμενο ο κύριος που έκανε την σημαία με τα γαλάζια και τα λευκά, εκείνος μάλλον άλλη Ελλάδα ξέρει. Και νομίζω ότι αν αυτός ο κύριος με συναντούσε πριν χρόνια το καλοκαίρι σε κάποια παραλία να παίζω με το κουβαδάκι μου μάλλον για γερμανάκι θα με περνούσε. Και τώρα πιάνει το κόλπο, αν θέλω να το παίξω ξένη στα πιο νότια της χώρας, πάντα πιάνει, ακόμη και στα μη τουριστικά μέρη. Δηλαδή στο συλλογικό ελληνικό υποσυνείδητο, ούτε το μέρος μου, ούτε η φάτσα μου πιάνονται ως greco vero? Οι Ιταλοί όμως, οι Ισπανοί, γιατί έχουν πιο πολλές ταυτότητες? Πιο μάγκες είναι ή έχουν πιο μεγάλες χώρες ή μεγαλύτερη ποικιλία? Και γιατί όταν πηγαίνω στην χμμμ Βόρειο Μακεδονία που λέει και η εργοτελίνα μοιάζω πιο πολύ με τους ανθρώπυς γύρω μου? Και φυσιογνωμικά και στον τρόπο που μιλάμε και φερόμαστε κι ας είναι άλλες γλώσσες. Και γιατί πολλοί Έλληνες που βλέπουν τη Αθήνα ως το κέντρο (που είναι, δεν διαφωνώ με αυτό) πιστεύουν ότι η νότια Ελλάδα είναι προάστιο της Αθήνας και η υπόλοιπη χώρα μια επαρχία άγνωστη? Και γιατί πολλοί ξένοι που έχουν φάει στη μάπα διαφημιστικές καμπάνιες του ΕΟΤ, το κλασσικό image της Ελλάδας, ήλιος, θάλασσα, μελαχροινές και μελαχροινοί, όταν με γνωρίζουν κάπου εκτός μαντεύουν ότι μάλλον είμαι Ελληνίδα πριν καν μιλήσω, από το παρουσιαστικό μου και ενθουσιάζονται όταν τους μιλώ για το μέρος μου που τυχαίνει να είναι η μόνη περιφέρεια αυτής της χώρας που δεν έχει παραλία? Αυτοί δηλαδή τόσο ψαγμένοι είναι και έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτής της χώρας από κάποιους που μένουν εδώ?