τρολ, καλικάντζαροι, παιδάκια και το πνεύμα των χριστουγέννων

Εδώ και μερικά χρόνια που έγινε εμφανής η αλλαγή του κλίματος στις εποχές, στην Κοζάνη συνεχίζει κάθε χειμώνα να έχει ψοφόκρυο, ενίοτε να φτάνει η θερμοκρασία ατους -15 C αλλά δεν βρέχει, δεν χιονίζει. Ξαστεριά και παγωνιά. Ξηροπαγία. Το τοπίο δεν θυμίζει σε τίποτα την εικόνα που είχα στο μυαλό μου όταν μικρή ξυπνούσα χαράματα να πάω να πω τα κάλαντα και είχε παντού χιόνι, ένα όμορφο μπλε χρώμα στην ατμόσφαιρα και στα πιο σκοτεινά σοκάκια μια ομίχλη που έκανε τα λαμπάκια από τα παράθυρα των σπιτιών να φαίνονται πιο παραμυθένια. Τα Χριστούγεννα δεν είναι αυτό που ήταν και δεν είναι επειδή δεν είμαι παιδί. Ναι, συνεχίζουμε να τρώμε γιαπράκια, αυτά που κάνουν με αρμιά και όχι με λάχανο, άντε να στολίσουμε και κανένα δέντρο, αν δεν έχουμε κανένα πένθος (γιατί τελευταία έπεσε επιδημία και δεν φτάνει αυτό, έχουμε και χαζά έθιμα). Βιαστικά, γύρω στις 23 του μηνός, συνειδητοποιώ ότι είναι Χριστούγεννα και παράλληλα επικρατεί ένας πανικός, από γνωστούς και φίλους που έρχονται και τρέχουμε απο εδώ κι εκεί να προλάβουμε να βρεθούμε με όλους. Και δεν χιονίζει. Και η διακόσμηση έχει αγγίξει τα όρια του κιτς. Και διαφωνώ με αυτούς που λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά. Είναι οι ίδιοι που βάζουν στα παιδιά τους ένα DVD με καρτούνς του Ντίσνευ και φοβούνται να τα στείλουν να πουν τα κάλαντα μήπως κρυώσουν. Και κανένας δεν λέει πλέον ιστορίες για καλικαντζάρους. Μόνο στο σχολείο κάτι για τον μικρό χριστούλη. Ξέρω, ξέρω αυτά είναι την Πρωτοχρονιά, αλλά οι γιορτές κρατάνε ένα μήνα αλλού, εδώ τα ψώνια μόνο κρατάνε τόσο. Από καιρό έχει που λέω ότι θέλω να κάνω Χριστούγεννα κάπου στην Σκανδιναβία. Γιατί είναι γιορτή με τα όλα της, και χριστιανική και παγανιστική, μη μιλήσω για το τοπίο γύρω. Αλλά πρόσφατα κατάλαβα γιατί μου αρέσουν και οι Sigur Ros τόσο πολύ. Γιατί μου θυμίζουν παραμύθια, καλικαντζάρους, παιδιά, μπλε, φώτα και όχι τόσο τα Χριστούγεννα αλλά την αναμονή για τα Χριστούγεννα. Το σκοτάδι πριν, τον ενθουσιασμό και την χαρά που έρχονται.

Svefn g englar - Sleep Angels / Sleepwalkers

Very few bands can claim to garnering as many cliched metaphors as Sigur Ros. Browsing the reviews of any album this band has produced will throw up countless comparisons to the glaciers, mountains, valleys and desolate volcanoes that make up the Icelandic landscape.(...)
This sounds like nothing you have heard before.


Τα τρολ μου αρέσουν γιατί, εκτός του ότι έπαιζα με ευχούληδες και σιχαινόμουν την μπάρμπι, είναι άκρως σκανδαλιάρικα και αθώα και ας τα έχουν παραξηγήσει. Το hulder trol συγκερκιμμένα είναι το πιο όμορφο τρολ που υπάρχει. Πιο όμορφο και από πολλές νεράιδες. Έχει όμως ένα ...κουσούρι. Μια πολύ άσχημη ουρά. Και ενώ το καημένο το ερωτεύονται πολλοί άντρες όταν βλέπουν την ουρά του το παρατάνε. Και τα περισσότερα μένοθν μοναχούλια μια ζωή. Ο μύθος λέει ότι αν ένας άντρας το ερωτευτεί τόσο πολύ και δεν τον νοιάζει η ουρά, τη στιγμή που θα παντρεύονται, η ουρά ξεραίνεται επί τόπου και πέφτει. Αυτό είναι πράγμα σπάνιο, αλλά υπάρχει ελπίδα.

Yule - Jul - Jól - (wheel) - Joulu
Wikipedia: ...the Scandinavian "Jul" does not distinguish between the Germanic Pagan feast, Christmas, and (quite possibly) the pre-Indo-European winter solstice celebration.

Δεν ξέρω πως να εξηγήσω τελικά αυτό το μίγμα παιδικής αθωότητας, καλικαντζάρων, χειμωνιάτικης μελαγχολίας και χαράς που μου αρέσει τόσο πολύ σε αυτόν τον μήνα, τον πως τον είπαμε, July?, ούτε να διηγηθώ τις άπειρες ιστορίες σκανδιναβών και ελλήνων για τελώνια, καλικαντζάρους, νεράιδες, κτλ, την ιστορία του αι βασίλη και του αγίου νικολάου δεν την ξέρω καν όλη, αλλά έχω μια πολύ καθαρή εικόνα στο μυαλό μου για το ποιό είναι το περίφημο πνέυμα των Χριστουγέννων. Ως συνήθως η απάντηση στην τέχνη.