20070309

pienso menos



Από τη δουλειά φεύγω στις 5. Μένοντας στην ωραιοτάτη επαρχία μπορώ να είμαι στο σπίτι μου σε 10 λεπτά, να έχω φάει σε άλλα 10, να ξεκουραστώ, κτλ κτλ. Φεύγω στις 5 και γυρίζω σπίτι στις 2 το βράδυ. Από τις 5 μέχρι τις 2 δεν ξέρω τι κάνω. Είμαι έξω απλώς. Δεν μπορώ να συμμαζευτώ. Το μυαλό μου δεν μπορώ να συμμαζέψω. Κινηματογράφος. Μια κλειστή, σκοτεινή αίθουσα. Ποιά ταινία, πως να καθήσω να την δω. Οι 300. Κάποια στιγμή θα το δω. Για καφέ. 10 λεπτά το πολύ. Εσπρέσο να τελειώνουμε. Πως να κάτσεις σε ένα μέρος παραπάνω? Μήπως να πάω στο γήπεδο να τρέξω. Ναι, τρέχω. Πόσο να τρέξω? Μισή ώρα? Με παρέα. Πάμε για τέννις. Κάπου βρήκαμε ρακέτες. Κυνηγάμε τα μπαλάκια, δεν έχουμε ιδέα. Καταλήγουμε σε μια γωνιά να κάνουμε πλάκα. Και κανένα τσιγάρο. Τι να το κάνεις το τένις. Θα πάμε κολυμβητήριο, χορό, όχι γυμναστήριο. (Κλειστός χώρος, χαζός κόσμος που θέλει 'σώμα' για το καλοκαίρι, κτλ κτλ). Παίρνω το αυτοκίνητο, βάζω το τραγούδι επάνω. Το τοπίο υπέροχο, ήλιος παντού. Μπαίνω μέσα στην πόλη. Κόσμος παντού. Βγαίνω πάλι έξω. Σούρουπο, η αγαπημένη ώρα μου. Τα παράθυρα ανοιχτά. Ο αέρας μεθυστικότατος. Και είναι ακόμα 8-9. Και όχι δεν μπορώ να πάω σπίτι, δεν μπορώ να κάτσω μέσα, όχι μέσα στο σπίτι μόνο, σε οποιοδήποτε κλειστό χώρο. Παίρνω μια φίλη μου, σταματάμε σε ένα ζαχαροπλαστείο, αγοράζουμε ένα τεράστιο κέικ και καθόμαστε το τρώμε μέσα στο αυτοκίνητο χαχανίζοντας. Πάω βρίσκω αυτούς που πίνουν από νωρίς μπίρες. Μερικοί σε μαγαζιά, μερικοί στα μπαλκόνια τους στο σπίτι τους. Πάω σε όλους. Ξαναβρίσκομαι με όλους όσους είχαμε χαθεί τον υποτυπώδη χειμώνα. Σχέδια. Θα πάμε Πήλιο, Χαλκιδική, Ισπανία, Μαρόκο, Αργεντινή. Κάποια μέρα. Είναι σαν να έχω πάει ήδη. Και να έχω ρουφήξει άπειρη ενέργεια. Αργά το βράδυ, ψηλά σε έναν λόφο, κάτω η πόλη πιο ήσυχη, το φεγγάρι τεράστιο. Πάλι το τραγούδι επάνω. Αν ερωτευτούμε κι απο επάνω, τί θα πάθουμε?

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...όμορφα πράγματα :)

fieryfairy είπε...

exw arxisei na ginomai ligo homesick, kai auto to post me taksidepse stin patrida. estw kai gia ligo. miss u all

Χρίστος είπε...

Καλησπέρα!
Εβαλες τον Μαρτη, να μην σε πιάσει?
Δεν το έβαλες ε?
Είδες τώρα τι συμβαίνει?
ΑΝΟΙΞΗ!
Παντού!
(μόλις ήρθε και στο Αμστερνταμ - τα κεφάλια έξω!)

trol είπε...

κλασσικά κάθε φορά που μπαίνει μια εποχή ορκίζομαι ότι είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου :-)

άνοιξη λοιπόν και όποιος αντέξει

fiery we ve missed u too, we ll catch up when u r here, though have to say, feels like NOTHING have changed, απλά μερικές φορές μας πιάνει μια κάποια μούρλα που αποδεικνύεται σωτήρια

ZissisPap είπε...

Να είσαι μόνιμα ερωτευμένη με την ζωή :-)

Lupa είπε...

ΑΑΑΑΑΑΑ. Αυτό είναι τρομακτικό. Πρέπει να είσαι η χαμένη αδελφή της κολλητής μου που μας ταλαιπωρεί με την ασίγαστη επιθυμία της για βόλτες, βόλτες, περισσότερες βόλτες. Απογοητεύεται όταν πρέπει να γυρίσει στο σπίτι της για να κοιμηθεί (και αυτό γιατί δεν βρίσκει παρέα για να συνεχίσει τις βόλτες, αλλιώς και τον ύπνο θα τον είχε καταργήσει)!
Εσύ βέβαια, είσαι πιο Orlando(ο/η ήρωας/ ηρωίδα της Βιρτζίνια Γουλφ). Οι βόλτες σου δεν γνωρίζουν σύνορα και αν ήταν στο χέρι σου, δεν θα γνώριζαν και σύνορα στο χωροχρόνο!

Lupa είπε...

Χε, χε να 'μαι και πάλι!
Στην περίπτωση που είσαι ακόμα σε αυτόν τον πλανήτη και στα 2007, δέξου την πρόσκλησή μου.
Περισσότερα εδώ: stostomatoulycou.blogspot.com

Man on the moon είπε...

και μονο που σκεφτομαι οτι στην αθηνα θελω καμια ωρα για να κανω μια αποσταση 10 χιλιομετρων με πιανει απελπισια...

ομορφη η περιγραφη σου και ακρως δελεαστικη.