20100619

we sat and put ourselves between us

.

Δεν μπορείς να φανταστείς πως είναι ο καιρός τελευταία... Κάνει ζέστη, πολύ ζέστη, μετά βρέχει, μετά έχει ακόμη περισσότερη ζέστη, μετά πιάνει καταιγίδα, αστράφτει αυτή τη στιγμή που κάθομαι στο μπαλκόνι, οι απέναντι μαζεύτηκαν, λέω να μπω κι εγώ μέσα.. κι όμως είναι ωραία, μου βρέχει λίγο τα πόδια εδώ που κάθομαι αλλά ας μαζευτώ κι εγώ. Έχω βάλει να ακούω και μια εκπομπή του ggl, μια από αυτές που έχω ακούσει πολλές φορές και δεν είναι ότι θα την περιέγραφα ανεπανάληπτη, απίστευτη, ουάου ή κάτι τέτοιο αλλά έχω κι εγώ τις εμμονές μου, υπάρχουν λίγα, μικρά πράγματα που χωρίς να ξέρω γιατί μου έρχεται να τ' αγκαλιάσω, να τα έχω κοντά μου, να τα αγαπάω, να μου είναι οικεία, να είναι το μικρό μου σύμπαν, ίσως να νομίζω ότι όλος ο κόσμος εν δυνάμει αποτελείται από πράγματα που βρίσκω όμορφα. Ωχ τί εύκολο μου έχει γίνει και το μπλα μπλα.

Μου έχει λείψει να κάθομαι και να μιλάω, να μιλάω, να μιλάω μέχρι να ξημερώσει και να μην έχουμε πάρει χαμπάρι ότι έχει ξημερώσει και να μην έχουμε να κάνουμε τίποτα την άλλη μέρα. Να σιωπούμε και να χαζεύουμε τα αστέρια και να μην έχουμε πάρει χαμπάρι ότι σιωπούμε και κοιτάμε τ' αστέρια, να προέκυψε απλώς, να έγινε από μόνο του γιατί ξεχαστήκαμε, γιατί δεν είχαμε τί αλλο να κάνουμε, ή μάλλον είχαμε αλλά το ξεχάσαμε να το κάνουμε, εκείνο, όχι το να κοιτάξουμε τ' αστέρια. Με έχει στοιχειώσει μια εικόνα που είχε περιγράψει παλιά ο Ovi στο blog του, που ήταν σπίτι του με την ωραία οικογένεια του που αγαπάει τόσο πολύ και τον λατρεύουν τόσο πολύ, δεν το έλεγε αυτό, το καταλαβαίναμε, και βγήκε μετά το φαγητό -νομίζω- μια βόλτα έξω- και πήγε και κάθισε δίπλα από μια λίμνη εκεί πάνω στην Φιλανδία και σκέφτηκε 'εκείνη', όχι ακριβώς τί να κάνει ή που να είναι αλλά εκείνο το πράμα που συμβαίνει όταν σκέφτεσαι κάποιον και τον νοιώθεις τόσο ζωντανά δίπλα σου, που σου έρχεται όλη η αύρα του, που βγαίνει από μέσα σου ένας εαυτός σου που υπήρξε σαν όνειρο, που είναι τόσο επαναστατικό, τόσο δυνατό, που όσο και να στρώσεις τη ζωή σου σε μια καθημερινότητα, ο έρωτας τελικά είναι επαναστατικός, ακόμη κι αν έχει λήξει, ακόμη κι αν πιστεύεις ότι δεν θα τον ξαναζήσεις, αρκεί μια φορά να τον έχεις ζήσει κι ας μείνεις μετά να μοιράζεις απλώς αγάπη ή να πορεύεσαι μόνος ή και τα δυό.

Σνιφφφ και να φανταστείς ότι δεν περιμένω καν περίοδο. Έχω μια φίλη που λέει ότι το γράψιμο είναι λυτρωτικό, μπορεί κα γι' αυτό να γράφω άλλο αν δημοσιεύω πλέον ελάχιστα, το θέμα είναι ότι οι φίλοι μου το ξέρετε πια το βλογ και όχι, δεν είναι ότι έχω κάτι να κρύψω, αλλά ώρες ώρες θα ήθελα να μην το ξέρετε για να μην ανησυχείτε, να μην νομίζετε ότι κάτι δεν πάει καλά, ω να μην σκανδαλίζεστε και να μην τρομάζετε με αυτό που βλέπετε. Πάντως αντικειμενικά μιλώντας όλα καλά οκ. Ακόμη περισσότερο βέβαια θα μου άρεζε κάποιος από αυτούς που διάβαζε να καταλάβαινε γιατί μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία να πω εκείνο το πράμα, το άλλο, να με παρουσιάσω έτσι, αλλιώς, να διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές, να διαβάσει 'εμένα' τέλοσπάντων και όχι αυτά που γράφω.

Μόλις μου ήρθε ότι μου λείπει ο μπιριμπίρης -τον θυμάστε εκείνον τον βλόγγερ?-. Για όσους με ρώτησαν τόσες φορές, να ξαναπώ ότι όχι δεν γνωριζόμασταν, οι υπόλοιποι δεν με ρώτησαν γιατί υπέθεσαν ότι γνωριζόμαστε και μάλιστα πολύ καλά. Τί ωραίο πράμα να βλέπουν οι άλλοι κάτι τέτοιο ε? Φαντάσου εγώ που έχω λυώσει στην ονλάιν, βίρτουαλ ζωή χρόνια πριν, να μου λείπει τόσο φριχτά ένας βλόγγερ που δεν έχω γνωρίσει. Αλλά με καταλάβαινε ένα πράμα από μακριά, τρόπος του λέγειν, από τις δυό, τρεις πρώτες λέξεις που θα έγραφα. Λοιπόν για τον μπιριμπίρη ανησυχώ και μάλιστα ανησυχώ για αυτό που ας τολμήσω τώρα να πω ότι εχμμ μήπως δεν είναι πια μαζί μας. Και δεν ξέρω κι αν θέλω να ξέρω. Μου πήρε ήδη δυό χρόνια να πω από εδώ τον φόβο μου και να πω ότι όχι όση ευχέρεια κι αν είχα να το ψάξω δεν το έψαξα και δεν θέλω, ναι τελικά μπορεί να μην θέλω να ξέρω. Μαύρη μαυρίλα ρίχνει η τρολ με κάτι τέτοια. Να θυμηθώ μόνο κάποια στιγμή να πάω επιτέλους να σώσω εκείνο το απίστευτο ποστ που είχε γράψει για την αυπνία, μην του σβήσουν το βλογ καμιά μέρα και χαθεί ένα κείμενο που ...μάτωνε ρε παιδιά. Ένα ακόμη από αυτά τα μικρά τα αγαπημένα τα δικά μου πράγματα, που μου αρέσει να μαζεύω, να συλλέγω σχεδόν, τόσο προσεκτικά όμως.

Ξέρεις, όταν δεν βρίσκω τέτοια πράγματα μαραζώνω. Κάποιος απέξω θα πει ότι ω της τρολ της αρέσουν οι εκπομπές του τζιτζιελ για τις μουσικές, για αυτά που λέει, ή ότι ο μπιριμπίρης είναι κάποιος που μπορεί και να ερωτεύτηκε ονλάιν και άλλα τέτοια και τελικά δεν είναι τίποτα από όλα αυτά αλλά αυτά είναι μικρές, πολύ μικρές ανάσες που με συνεφέρνουν όμως, που μου κάνουν καλή παρέα, που μου δείχνουν ότι ο κόσμος είναι όπως στο μυαλό μου, γεμάτος με απλά, όμορφα πράγματα ή ότι όλοι είμαστε φρικιά..

..ναι Deuced δεν την γλυτώνεις, ξέρω ότι διαβάζεις ακόμα. Μου λείπουν και τα δικά σου κείμενα, τα πιο παλιά. Μπορεί τα κείμενα του άλλου να μάτωναν, τα δικά σου έκοβαν όμως με το ξυράφι, τώρα βαριέμαι να σε διαβάζω και να πούμε όλοι την αλήθεια τα βλογ μας όσοι τα κρατήσαμε δεν τα χρησιμοποιούμε όπως παλιά πλέον. Ας έχει, η ζωή πάεο μπροστά αλλά ήταν ωραία έτσι?

Μόνο εγώ ψάχνω και πάλι από πού να πιαστώ? Η' μάλλον μόνο εγώ ψάχνω να βρω κι άλλους μπιριμπίριδες, κι άλλους παλιούς deuced-s, κι άλλους παλιούς(ναι και εκεί ισχύει) ggls? Και μάλιστα και στην αληθινή[sic] μου ζωή. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι μπλιμ μπλομ και εσύ διαβάζεις και εσύ συμφωνείς, αν όχι για τα πρόσωπα, σίγουρα για το όλο σκηνικό, ρε συ, εσύ σαν μπλιμ μπλομ υπήρξες ονλάιν με ελάχιστες λέξεις και πάλι τόσο δυνατά, ξέρεις πόσο γαμάτο είναι αυτό?

Με αυτό το ποστ νοιώθω λίγο σαν αυτό που περιέγραψε ο Ovi που καθόταν δίπλα από τη λίμνη και σκεφτόταν 'εκείνη'. Με έχει πληγώσει αυτό το πράγμα, το κάνω και εγώ, με έχει κάνει μοναχική, προβληματίζει σίγουρα όποιον έχω γύρω μου αλλά αλήθεια παιδιά δεν μπορώ, δεν μπορώ καθόλου αν μια στο τόσο δεν κάνω μια βουτιά έτσι στα πολύ βαθειά. Το ονομάζω ελευθερία.

Κι ας πάει επιτέλους κάποιος να σώσει εκείνο το απίστευτο κείμενο για την αυπνία.

23 σχόλια:

fantasma είπε...

Ρε συ φιλινάδα, γράφεις απίστευτα όμορφα και νοσταλγικά..
Αχχχχχχχ (βαθύς αναστεναγμός)

fieryfairy είπε...

Κάνε τη βουτιά σου. Μόλις βγεις για να πάρεις ανάσα, ίσως έχει βγει ο ήλιος.

Ανώνυμος είπε...

χμ...:)
χτες που λες,διάβαζα το ποστ από ένα μπλογκ που μου είναι ιδιαίτερα αγαπητό, αλλά συνειδητοποίησα ότι δε μου κάνει το ίδιο κλικ όπως παλιότερα. Στην πραγματικότητα, η κοπέλα δεν έχει αλλάξει καθόλου το υφος καιτο περιεχόμενο αυτών που γράφει, απλά όλα τα πράγματα κάνουν τον κύκλο τους και από κει και πέρα αρχίζουν, πως να το πω, να πλαδαρεύουν λίγο (μπλιαχ ρήμα). Και τότε, όταν εσύ προσπαθείς να συντηρήσεις μέσα σου αυτό το αίσθημα που σου προκαλούσαν, απογοητεύεσαι.
Μωρέ πειράζει που αυτό που έπαθε ο ovi και το παθαίνεις κι εσύ, το βρίσκω πολύ νορμάλ? Ε δεν είμαστε και ρομπότ, ρε τρολ. Αλίμονο αν ήσουν συνέχεια παρούσα στο παρόν και "ζούσες την κάαααθε στιγμή" (τη γνωστή καραμέλα της εποχής), γιατί μόνο παρούσα δε θα ήσουν...Τί είπα τώρα?? Ζέστη, ζέστη παιδιά, πολλή ζέστη!!!

mplim-mplom είπε...

tade efi mplim, an kai apo tin polli analush, mallon egine safes:-)

bbchris είπε...

OK το πιάσαμε το υπονοούμενο.

Πάλι ταξίδι θα πας.

Εμείς θα κάνουμε ποδήλατο και θα πίνουμε γρανίτες στην παραλία χαζεύοντας την θάλασσα και τα παπόρια που πηγαινοέρχονται κουβαλώντας εσάς τους ταξιδιώτες.

TTRabler είπε...

«We shot and put ourselves between us», μιας και μιλάς όμορφα για τον θάνατο. Όλοι χανόμαστε στη λίμνη με το μυαλό μας κολλημένο πάντα σ’ «εκείνη». Δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε αλλιώς. Τι κι αν πεθάναμε, ίσως καλύτερα, τώρα μπορούμε να λέμε πιο ίσιες κουβέντες όταν πίνουμε παρεάκι και να γράφουμε χωρίς να περιμένουμε τίποτα ν’ αλλάξει. Να, είδα και την μπλιμ-μπλομ και την πεθυμησα και της έχω τάξει ν’ ανέβουμε παρέα σ’ εσάς τους βικινγκς, ρε λες να ‘ρθε ο καιρός? Ακους εσύ μπάικερ από πάνω ή μόνος μου τα λέω?

trol είπε...

http://fieryfairy.blogspot.com/2010/06/blog-post_20.html

unlearn... είπε...

....

κενό

έγραφα τόση ώρα έκθεση ολόκληρη φιλοσοφόντας συγκινημένη και ο μπλογκερ λέει σφάλμα και δε δημοσίευσε τίποτα!! Σαμποταζ!


Τώρα δεν έχω κουράγιο να τα ξαναγράψω...κρίμα ωραία τα λεγα νομίζω...anyway δεν μπορώ να πω κάτι άλλο τώρα...μόνο ένα λαλαλαααα!!

:( :)

fieryfairy είπε...

Εεεε.. deuced, όχι τώρα που θα λείπομεν για το καλοκαίρι οι βόλτες στο Βασίλειο μας- από Σεπτ πορ φαβόρ να σας δω κι εγώ. Πάρτε και την ανλερν γιατί έχω όρεξη για λαλαλαλα...:-))

(btw, these days i am constantly on the verge of breaking down in tears, just seeing the name deuced and unlearn after all this time i welled up.... darn u both)

fieryfairy είπε...

tr0l, thanks. again. gia to link this time.

trol είπε...

εγώ θενκς για το σαπόρτ (κινεζάκια, τινέιτζερς, κτλ κτλ drilled for voting) :p

unlearn... είπε...

fiery:
Ε οχι brake down in tears δε θέλω τέτοια! Κάτσε να χειμωνιάσει και θα ανέβω για μπόλικο λαλαλα και σαλαλα αλα σαλονικ yeah!

Μα καλά τι πάθατε εκεί στη βόρειο ελλάδα καλοκαιριάτικο με τα βουρκώματα, τις συγκινήσεις και τις μελαγχολίες? Αυτά συνήθως μας πιάνουν όταν χειμωνιάζει και η γκριζάδα του καιρού προδιαθέτει για μελαγχολίες και τα συναφή...αλλά τώρα βρε παιδάκι μου?
(καλά είναι βέβαια λίγο γκρίζος για ιούνης αλλά...)

Σας παρακαλώ και τις δυο να τ'αφήσετε αυτά για την ώρα και να πάτε στη Βλάστη να ρίξετε κανα χορό και για μένα που θα 'μαι ακόμα πιο νότια και δε θα μπορώ να ανέβω δυστηχώς...
(και μετά πάρτε ενα καράβι κι ελάτε να ρίξουμε κανα χορό και νότια χοχο!)

trol:
To the top!! We want trol to be the winner!!
Σε έχω κάνει fwd και με μια φίλη στο γραφείο σε ψηφίζουμε κάθε πρωί....η νίκη είναι δική σου!!! Γιούχουουου!!!

TTRabler είπε...

fieryfaerie τη τελευταία φορά που με είδες είχα ένα χέρι λιγότερο, την επόμενη θα 'χω δυό! Now let's stay focus on Tr0l :p

τρολ είπε...

Την προηγούμενη φορά που μίλησε η φίρι ήταν Ελλάδα,

τώρα την έστειλα στο εξωτερικό να κάνει drilling ψήφους :p

"Now let's stay focus on Tr0l :p" LOL

FYI προς όλους.. εγώ πάντως Βλάστη θα είμαι! :)

paperflowers είπε...

Έχω κολλήσει τόση ώρα και σκέφτομαι τα μωρά. Ή μάλλον ότι τα μωρά δεν μπορούν παρά να είναι ο εαυτός τους. Δεν ακούνε λέξεις αλλά ήχους, δεν έχουν επιλογές και δεν το ξέρουν, δεν έχουν ενσυναίσθηση..
Θέλω να πιστεύω ότι αυτές οι βουτιές στα βαθιά, είναι ό,τι πιο κοντινό στο να είναι ο εαυτός του, διαθέτει ο καθένας.
Όλα τ'άλλα, είναι μόνο ζωή.

Φίλτατε Deuced, πριν ξεκινήσεις για την επίσκεψη στην Τρολ να με ειδοποιήσεις γιατί θέλω να της πας ένα τάπερ από μένα! Ξέρει εκείνη..

ΥΓ Αυτό για τον Μπιριμπίρη δεν ισχύει. Απλά μας βαρέθηκε και δεν ασχολείται..

trol είπε...

τάπερ ψηφίζω ΝΑΙΙΙΙΙ! τρέχουν τα σάλια...

για το άλλο το εύχομαι πέιπερς αν και διαισθάνθηκα το αντίθετο, αλλά ας μην αφήσουμε τέτοια μεταφυσικά να μπουν στο δρόμο της κοινής λογικής :)

unlearn... είπε...

Ρε συ φιλενάδα εμείς σε ψηφίζουμε κι εσύ πέφτεις αντί να ανεβαίνεις? Πως γίνεται αυτό??
Για κάνε κανά κουμάντο σε παρακαλώ.....

gasireu είπε...

ο πίνακας, είναι;

τρολ είπε...

ω gasireu καλως ήρθες στο αραχνιασμένο βλογάκι, ο πίνακας είναι τρολικός!

gasireu είπε...

ε τα θερμά μου συγχαρητήρια τότε! ειλικρινά, εκτίθεστε κάπου; ;)

τρολ είπε...

ευχαριστώ κι εγώ ειλικρινά! :)

έχω εκτεθεί εδώ στο χωριό μου μια φορά πέρσυ και είχε πολύ πλάκα! κατά τ' άλλα εκτίθεμαι.. (δεν φημίζομαι για τα ελληνικά μου οπότε αν σκότωσα τον present perfect continuous του ρήματος συγχωράτε με).. στο almighty FB

http://www.facebook.com/pages/Nadia-X-paints/174707555499

και σκόρπια στο deviantart και στο behance

αλλά ένα μυαλό έχουμε, πού να τα μαζέψεις όλα!

καλημέρα!

MelidonisM είπε...

Αφου το κορίτσι πατάει ακόμα στεριά,
υπάρχει ελπίδα...

Locus Publicus είπε...

Oπου και νάσαι, ό,τι κι αν κάνεις, απο μένα ολόψυχα τις ευχές μου για καλή χρονιά, με υγεία, πρόοδο και ευτυχία.