going on a journey

Δευτέρα πρωί και όχι κανένας δεν ξενερώνει... 'Αλλος έχει βάλει photo απο Μύκονο στο Messenger, άλλος μου στέλνει link με προσφορές για ταξίδια από το expedia, η αδερφή μου επιμένει να την κάνουμε για οπουδήποτε, μια συνάδελφος χτύπησε 5μερο -ήθελε διακοπές-, ένας φίλος θέλει να χιονίσει να πάει για σκι, άλλος φίλος ονειρεύεται -και καλά κάνει- την Βαρκελώνη, αλλά αν πάει δεν θα γυρίσει, κάποιοι άλλοι φιλοι με παίρνουν τηλέφωνο -συναντήθηκαν τυχαία στην Αλεξανδρούπολη-, κάποιοι παίζουν Manu Chao και Radio Bemba τέρμα, οι γονείς μου είπαν το πρωί ότι παίρνουν το εφάπαξ και παίζει ταξιδάκι, ο Δανός θέλει να μετακομίσει στη Σιγκαπούρη, οι Ούγγροι partners έχουν εθνική εορτή και την έχουν κάνει -την πατήσαμε, πότε θα στείλουν τα χαρτιά τους?-, με τον Γερμανό partner για ταξίδια λέγαμε αντί για την πρόταση, τα Snowflakes της SAS πεισματικά εκεί...και τηλέφωνα, πολλά τηλέφωνα και email, email, email... και εγώ περιμένω τον Stupido να επιστρέψει, κάτι έλεγε να πάμε να δούμε τα ..fjord της Χαλκιδικής (see photo) και να έχει συννεφιά και μαυρίλα και το βράδυ να ακούμε τα τσακάλια και να φοβόμαστε...

Και βάζω και εγώ τέρμα μουσική ...Δευτέρα πρωί στο γραφείο, Morcheeba:

Going on a journey
Somewhere far out east
We'll find the time to show you
Wonders never cease

δηλώστε συμμετοχή

Έχω αντιληφθεί κάποια συνομωσία εναντίον μου. Εδώ και 3-4 χρόνια κάποιος, κάποιοι ή κάτι με εμποδίζουν να φθάσω εκεί που θέλω. Κατα τ' άλλα κινούμαι άνετα, αλλά πάντα περιφερειακά. Και σιγά το τι θέλω να κάνω...να πάω επιτέλους στην γ... την πόλη και να πιω κανά δυό μπίρες. 'Ισως πρέπει να αναλάβω δράση και να καταστρώσω σχέδιο. Μαζέψτε κάποια λεφτά, μπόλικη τρέλα και όρεξη και πάμε...


Driving distance: 2463,9 km
Driving time: 23 hrs, 36 mins

το παπάκι πάει στην ποταμιά

"Λόγω της νόσου των πτηνών και για προληπτικούς λόγους θα ήθελα να αφαιρεθεί το παπάκι (@) απο το e-mail μου.

Ευχαριστώ"


Πανδημίες, μεταλλάξεις, εμβόλια και κακό... μπήκε το φθινόπωρο, και τι φθινόπωρο, -κρύο, ξερό, και εγώ να μην προλαβαίνω να τελειώσω την πρόταση. Partner εδώ, partner εκεί, πού partner? ..'oτι θυμάται ο καθένας και όποτε το θυμηθεί και το deadline να πλησιάζει επικίνδυνα. Aλήθεια που θα είμαι το 3μερο? Μήπως στο γραφείο? Γιατί δεν τους είπε κανένας στις Βρυξέλλες να μην βάζουν deadlines μετά το 3μερο? Ε?

howl

Nicole was doing her first year at the university at the same time with me. She was 16. Considered a genius and was accepted early to study biochemistry I think. My roomate said she had crashed the entrance interview when she had given an hour long, brilliant interpretation of what is considered to be one the greatest poems of America, "Howl", by Alen Ginsberg.

I went into Nicole's room once. Half a wall full of science books, the other half, poetry (including Elitis btw.). A copy of "Howl", easily reached, confirmed in a way what my roommate had mentioned. Yes, I knew the poem, it had electrified some of our nights during high school night pull-overs at my dorm. I couldn t read even one stance again; coming out of teenage-hood, I found it unbearable.

Starting a blog, I ran into an old friend from high school times. I never told him and I had never realised but all he said and the way he wrote and still writes is Allen Ginsberg-ian. http://www.telson.blogspot.com if you are interested. Unbearable and yet electrifiable, it sucks me in.

Having had a great fun weekend, I needed to catch up on sleep yesterday. Slept in the afternoon, woke up for about an hour at 7, slept again, woke up again and again at 11, at 2, at 4...(and of course at 9 to realize I am again late for work :) ). Unbearable way of sleeping. Full of haunting dreams.

Dream-heavy sleep is hallucinating, for me at least, and to be honest I hate it, since it is happening every now and then. I woke up in the middle of the night, feeling anxious and realizing I had the strangest dreams -Scandinavia reflected on the moon, PJ Harvey playing at a local bar and myself in Nicole's room. I am talking about hardcore hallucination, and very real dreams, one after the other. "What is haunting me?", was my first thought. I hadn t seen Nicole after my first year and damn that s 8 yrs by now. Where is she now?

Monday morning at work I had to conjure away all that, put the spell away... Quick google and the "Howl" world emerges from the past...

I saw the best minds of my generation destroyed by madness, starving hysterical naked,
dragging themselves through the negro streets at dawn looking for an angry fix,
angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly connection to the starry dynamo in the machinery of night,
who poverty and tatters and hollow-eyed and high sat up smoking in the supernatural darkness of cold-water flats
floating across the tops of cities contemplating jazz
...

who journeyed to Denver, who died in Denver, who came back to Denver & waited in vain, who watched over Denver
& brooded & loned in Denver and finally went away to find out the Time, & now Denver is lonesome for her heroes,
who fell on their knees in hopeless cathedrals praying for each other's salvation and light and breasts, until the soul
illuminated its hair for a second,
....

jumping with sensation of Pater Omnipotens Aeterna Deus
to recreate the syntax and measure of poor human prose and stand before you speechless and intelligent and shaking
with shame, rejected yet confessing out the soul to conform to the rhythm of thought in his naked and endless head,
....

I'm with you in Rockland in my dreams you walk dripping from a sea- journey on the highway across America in tears
to the door of my cottage

Συγνώμη....αυτό δεν είναι cabernet..

Έτσι λέει ο απαιτητικός κύριος στη διαφήμιση της Aegean και η αεροσυνοδός τον κοιτάει καπως περιέργα. Πολύ γέλιο.

Αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει, γιατί σήμερα τρυγήσαμε. Ωραία, ζουμερά, κόκκινα σταφυλάκια οεοεοεοε...
Δηλαδή η οικογένεια πήγε να τρυγήσει, εγώ δεν μπόρεσα να πάρω άδεια και έχασα όλο το πανηγύρι.
Αλλά δεν πειράζει γιατί θα κάνουμε κρασάκι οεοεοεοεοε....και θα πίνουμε, και θα τρώμε και θα πίνουμε, και θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι...

Εις υγείαν..

messenger dialogues - II

ok, this is like sending myself over to bash.org but here it goes:

1.
Ο χρήστης mycket trol λέει:
today i actually saw the sexiest guy ever in a long time, nice surprise

Ο χρήστης mycket trol λέει:
damn i wish u were a girl, it s exciting news

Ο χρήστης mycket trol λέει:
....

Ο χρήστης blast λέει:
LOL

2.

Ο χρήστης blast λέει:
of course you need internet

Ο χρήστης mycket trol λέει:
yes i have it on 8 hrs / day

Ο χρήστης mycket trol λέει:
should be enough

Ο χρήστης blast λέει:
no way

Ο χρήστης mycket trol λέει:
geek

Ο χρήστης blast λέει:
probably

Ο χρήστης blast λέει:
but I need my internet....my precious

skymind

And while we are at it (it=me flooding my own blog), some advertising won t hurt. That is a friend, Skymind, and he can play music that will blow your mind off. But he is a lazy ass and won t set up his page and put on some audio on for the rest of us that cannot be in Italy. And talking to him, brings me back so so many memories of those months living in Via Bramante, Milan and walking up the street to Deposit Bulk, this huge factory space, and the one place in Milan that is the opposite of commercial, on the fringe of anarchy as in space and crowd, and just listen to some of the most unbelievable music ever.....great nights there and great people. Mi manca tutto un tanto..

PLAY IT LOUD

ok, this guy is having a total blast, u will laugh and laugh and laugh, i promise it will make your day, ...δώσε

http://www.funpic.hu/swf/numanuma.html


p.s. if you are a geek, you have seen this before

το πρωι, στη στάση του λεωφορείου...

...ξενυχτισμένη από χθες, "ωχ, έχασα το λεωφορείο...πάλι". Είναι και η Ηλίθια εκεί, δεν ξέρω πώς την λένε, της λέω θα πάρω ταξί αν θέλει, έρχεται. Βγαίνει η απέναντι από το μαγαζί με ρωτάει αν έχασα το λεωφορείο, "ναι" (δεν μας παρατάς κι εσύ). Με ρωτάει αν βγήκα χθες, "ναι" (τί σε νοιάζει;). Μου λέει ότι 'ε θα περάσει ο τάδε που σταματάει και σε παίρνει όταν χάνεις το λεοφωρείο' (άι μωρή κάνε καμιά δουλειά). Σταματάει ο τάδε και καθώς πάω ν΄ανεβώ λέω στην Ηλίθια αν θέλει να μην ακυρώσω το ταξί για να το πάρουν αυτή και η φίλη της. Στραβωμένες και οι δύο που δεν ειναι included στο ride. Τρώνε κόλλημα και δεν μπορούν να απαντήσουν την απλή ερώτηση "θέλετε ταξί ή όχι;" Μπαίνω στο αυτοκίνητο και ακυρώνω το ταξί (ήμουν και ευγενική, τρομάρα σας).

Βγαίνω για τρέξιμο, μια άλλη μέρα. Στη γηπεδάρα του χωριού. Πάνε οι φίλες της μαμάς μου και την ρωτάνε πως βγαίνω έτσι έξω. (έτσι=φόρμες και αχτένιστη και άβαφη!!). Δεν ήξερα να βάλω το καλό το παντελόνι, για να βγώ να τρέξω. Ή να καθίσω σαν τις κόρες τους μέσα να δώ την Δρούζα or whatever? Κυριακή πρωί, βγαίνω απέναντι για καφέ, με φόρμες και αχτένιστη και άβαφη, σε χωριό μένω, όλα δίπλα είναι, ας το χαρώ. I get weird looks again. Βγαίνω στο τοπικό μπαράκι, που μια χαρά μπαράκι είναι, αλλά είμαστε 2-3 γυναίκες και 15-20 άντρες...και το κλασσικό στυλ, men in black και άσπρη κάλτσα. Weird looks again. Βγαίνω από το μπαράκι, η γειτονιά κοιτάει, weird looks again. Ξαναγυρίζω στο μπαράκι και κάθομαι με έναν φίλο να παίξω σκάκι. Τον νικάω. Οι από πίσω παραξενεύονται που έχασε το παιδί απο γυναίκα (ντροπή ρε συ, από γυναίκα;) . Ρε σεις, που οι μισοί και παραπάνω είστε παντρεμένοι, βγάλτε αν θέλετε τις γυναίκες σας που είναι κλεισμένες μέσα να παίζω μαζί τους, να μην θίγω τον εγωισμό κανενός. Μία φίλη έχω στο χωριό στην ηλικία μου, παντρεμένη και με 2 very cute kids. Never available, ο σύζυγος έξω παίζει χαρτιά, δεν μπορεί να κρατήσει τα μικρά ποτέ, μα ποτέ. Μια φορά του τα άφησε και την πήρε τηλέφωνο να γυρίσει.

Και το τελειωτικό χτύπημα. Χωρίζω με τον φίλο μου και με πιάνουν από την "παρέα" δύο άτομα ξεχωριστά, γύρω στα 23-24 και οι δυό και μου λένε τι κρίμα, είχα δουλειά, είχα και φίλο, είχα βολευτεί, είχα στρώσει τη ζωή μου. Ρε δεν πάτε στον διάολο;

Γυρίζω σπίτι και παραπονιέμαι. "Δεν ήξερες ότι έτσι είναι εδώ;" Όχι, δεν ήξερα, 15 χρόνια λείπω. "Θα προσαρμοστείς" Έλα ντε που δεν προσαρμόζομαι. Στην αρχή όλα αυτά ήταν αστεία, μετά δεν έδινα σημασία, τώρα μου την δίνουν. "Έ, τί γύρισες;" Πλάκα μου κάνετε; Είμαι μακριά, γιατί είσαι μακριά, είμαι εδώ, γιατί γύρισες.

Το μισώ αυτό το χωριό. Και παλιά το αγαπούσα. Στο διάολο όλοι, εγώ την κάνω. Άντε bye....ζητείται γκαρσονιέρα, πάρτε με τηλέφωνο αν ξέρετε καμιά.

st. etienne - the sea

(and the lake/the fjord/the river/the ocean, u know ...h2o; photos from this summer in Finland-send me back)

...το συγκεκριμένο τραγούδι έχει μόνο ένα στίχο: .."time by the sea". Αλλά μετά από τόσα χρόνια παραμένει εχμμ διαχρονικό και κομματάρα. Από το Αιγαίο μέχρι τις ακτές της Karelia, must στο iPod. Άντε και καλό νιάημερο...

welkom...

Ο χρήστης mycket trol λέει:
hei, i am starting a blog

Ο χρήστης mycket trol λέει:
is it a lame idea?

Ο χρήστης Sleeping Sun λέει:
no i dont think so

Ο χρήστης mycket trol λέει:
yeah will see how it goes

Ο χρήστης mycket trol λέει:
still setting it up

Ο χρήστης Sleeping Sun λέει:
personally i dont feel the need to let everybody read what i'm up to every day

Ο χρήστης Sleeping Sun λέει:
but its very popular nowadays i believe

Ο χρήστης mycket trol λέει:
tr0l.blogspot.com

Ο χρήστης mycket trol λέει:
don t post yet

Ο χρήστης mycket trol λέει:
still need to finish up

Ο χρήστης Sleeping Sun λέει:
do i seem that enthusiastic to flood your blog straight away?

Ο χρήστης mycket trol λέει:
lol

Ο χρήστης mycket trol λέει:
bitch