20061113

we re alone

Όταν είχε χτυπήσει ο τυφώνας Katrina, ήταν ένας τύπος με κάμερα τραβούσε εκείνη τη στιγμή. Το σπίτι του χανόταν, αυτός προσπαθούσε να ισορροπήσει πίσω από ένα τοίχο και δεν άφηνε την κάμερα να τρέξει να σώσει και να σωθεί, τραβούσε σκηνές σχεδόν εκστασιασμένος. Και όταν ερχόταν το τσουνάμι υπήρχαν τέτοιοι τύποι. Γνωστός φωτογράφος - πολεμικός ανταποκριτής έλεγε για τη σκηνή που τους στήσαν ενέδρα μέσα στη ζούγκλα, ο οδηγός είχε πυροβοληθεί, είχαν πυροβολήσει και τον συνάδελφο του και αυτός έτρεχε να σωθεί και με το ένα χέρι κρατούσε την κάμερα και έβγαζε φωτογραφίες πίσω του.
Όταν γυρνούσα ένα βράδυ με τα άλλα παιδάκια από το παιχνίδι και είδα έναν κύριο να πέφτει, να τρέμει για ένα δευτερόλεπτο και μετά να ξεψυχάει, δεν έτρεξα, ούτε φοβήθηκα, κοιτούσα με ορθάνοιχτα τα μάτια. Όταν ήμουνα σε μια, δυο, τρεις κηδείες δεν ένιωθα λύπη, συγκίνηση, ήμουν πάνω από το φέρετρο και κοιτούσα και πάλι με μάτια ορθάνοιχτα. Όταν σε είδα να καταστρέφεις την ίδια σου τη ζωή δεν εξοργίστηκα, δεν φώναξα, δεν τρόμαξα, έμεινα πάλι να παρακουλουθώ, στήλη άλατος για πολύ καιρό. Να δω τι θα γίνει. Μήπως με χρειαστείς κάτι, αν και δεν νομίζω να μπορούσα να κάνω κάτι. Δεν μπορώ σίγουρα να προσφέρω σωτηρία, είμαι ανίκανη ακόμη και να παρηγορήσω κάποιον, και βρίσκω την αντίδραση μου σε πολλά γεγονότα, απλώς άσχετη ή και άχρηστη.
Δεν μπορώ να προλάβω το κακό, όταν αυτό έχει ...δρομολογηθεί. Όποια προσπάθεια, είναι, πιστεύω, μάταιη. Μπορώ απλώς να δεχτώ το γεγονός. Συγκλονιστικά γρήγορα. Έλεγε μια κοπέλα το Σάββατο βράδυ για τη δεκαετία του 80 και πόσο έντονα την είχε ζήσει. Πως υπήρξαν τρομερές αλλαγές στον κόσμο, και στον μικρόκοσμο της επαρχιακής πόλης έτρεχε να γράψει κασσέτες με ramones να γυρίζει σπίτι να τις βάζει τέρμα. Έτσι νιώθω τώρα και γενικά για τισ δυσκολίες της ζωής. Θέλω να βάλω μια κασέτα τέρμα, να συνεχίσω να κοιτάω το κακό με απάθεια και να γιορτάζω που εμένα δεν με άγγιξε (ακόμα). Η κρυφή χαρά όταν κάποιος έφυγε και δεν είμασταν εμείς. Αυτό είναι το μόνο που πραγματικά ισχύει όταν γιορτάζεις την ζωή. We are still here. Α. Και η συνέχεια των γενεών και η διαχρονικότητα των τεχνών. Ελάχιστη παρηγοριά. Και δεν υπάρχει θεός. Το θεικό το βλέπω μόνο όταν εκεί που περνάνε νύχτες και νύχτες με εφιάλτες, μου στέλνεις ένα email και μου λες ότι όλα είναι καλά, πολύ καλά. Ποιός θεός. Εμείς, και μόνοι μας.

10 σχόλια:

trol είπε...

can t escape myself
So many feelings
end up in here
left so alone I'm with
an atmoshere
I'm sick and I'm tired
of reasoning
just want to break out
shake off this skin

All my problems
lume larger than life
I can swallow another slice
Seems like my shadow
marks every strike
can't learn to live with
what's trapped inside

Ανώνυμος είπε...

Και εγώ έχω μείνει και κοιτάω με μάτια ορθάνοιχτα όλα όσα γράφεις, γιατί είναι το λιγότερο εκπληκτικά!

Ανώνυμος είπε...

you lucky email receiver!

trol είπε...

@philos

να σαι καλά, ευχαριστώ και ..καλώς ήρθες!! :)

@eleni

oh yes, emails like this can make the difference...in a day...week

Ecumene είπε...

Δεν ήξερα οτι και στην Κοζάνη
χτπάει Κατρίνα....

Τα Βουνα δεν προστατεύουν;;..

δεν εχω ακουσει Θεου-μηνία
στις κοιλαδες σας....

Καληνυχτα...
Καλη ξεκουραση...

Y.G.
Ο Αρης εχασε απο την Νικη Βολου
2-0....που ναι ο βοης;;;...
:-)

trol είπε...

τα βουνά καμιά φορά νομίζω επιδεινώνουν την κατάσταση,
there is no such a thing as Θεού-μηνία forse, credo io, pero no so

ναι το άλλο το χαζό που εξαφανίστηκε?

fieryfairy είπε...

H krifi xara pou to kako den mas aggikse einai i xara pou gia ligo koroidepsame ton diabolo/tin tixi/ ton thanato. Alla kseroume oti de tha glitonoume gia panta. giayto kai vazoume tin kaseta terma kai diabazoume ksana kai ksana to email: ola kala

Ανώνυμος είπε...

Μιρκούλι κι εγώ αυτή τη στιγμή ακούω the cure, boys don't cry, πολλά φιλιά!!!

trol είπε...

20 λεπτά νωρίτερα στη δουλειά σήμερα...ρεκόρ (πάντα αργούσα)
και TEΡΜΑ Death In Vegas
...μέχρι να φτάσουν οι συνάδελφοι :)

φιλιά σε όλους από φίνλαντ μέχρι αρτζεντίνα

Μαύρος Γάτος είπε...

"Ποιός Θεός"

Τί φοβερή κι αληθινή διαπίστωση.