something fuzzy I - la macedonija

davyjonesfx@flickr

Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, και Μακεδονία δεν είναι μόνο τα Σκόπια, οπότε καλά είναι λέω εγώ να μην λέμε Σκόπια ολόκληρη τη χώρα γιατί και εδώ και εκεί (βόρεια) και παρέκει (βουλγαρία στην άκρη-άκρη) Μακεδονία είναι, απορώ πως δεν βγήκε κανένας δικός μας να πει να την λέμε όλη αυτή την περιοχή Θεσσαλονίκη. Τελοσπάντων, χαμός γίνεται από Μακεδονίες και προσωπικά είμαι πολύ περήφανη αν η Μακεδονία είναι ένας όρος και καλά πολυσυλλεκτικός, με όλη την ελληνικότητα που αυτό εμπεριέχει, εννοείται. Αυτός πια ο Μ. Αλέξανδρος δεν ξέρω αν απλώς ήταν ένας επαρμένος νέος αλλά ένα τέτοιο όραμα λένε ότι είχε και η γειτονική μας χώρα κάπως έτσι είναι ή προσπαθεί να είναι. Απλά νομίζω ότι με το σύνθημα 'η Μακεδονία είναι μία και ελληνική' της αρνηθήκαμε (της ευρύτερης Μακεδονίας -γεωγραφικά, ιστορικά και πολιτιστικά) δύο πολύ βασικά στοιχεία. Πρώτον, την πολυσυλλεκτικότητα της και δεύτερον ακυρώσαμε την ελληνικότητα της, ναι ναι, έχω σοβαρές επεκτατικές τάσεις και βλέψεις και μεγάλη ιδέα για το τι σημαίνει ελληνικότητα - προσαρμοστικότητα ανάμεσα σε πολλά άλλα). Και όσοι επιμένουν να το φωνάζουν αυτό το σύνθημα νομίζω θα πρέπει να είναι λίγο ανθέλληνες και ξενοφοβικοί. Τελοσπαντων ας βρούνε κάποιο σοβαρό όνομα να την λέμε, γιατί το σημερινό είναι σαν να λέμε FIR Athinwn. Ένας έλληνας κύριος μου είπε ότι πήρε ταξί από τα σύνορα και είπε στον ταξιτζή να τον πάει στα Μπιτόλια. Η γιαγιά του ήταν από τα μέρη και είχε συνηθίσει να την λέει έτσι την πόλη. Ο ταξιτζής παραξενεύτηκε που την λέει έτσι, ο ίδιος μουσουλμάνος και τουρκόφωνος, Μοναστέρ την έλεγαν στην οικογένεια του και έτσι επιμένει να την λέει και αυτός. Τέλοσπαντων για το ίδιο μέρος λέγανε. Έχουμε χάσει μήπως την πίστη μας στη δύναμη της ελληνικότητας μας? Είμαστε λίγο κομπλεξικοί? Να οχυρωθούμε λέω εγώ καλύτερα και να φωνάζουμε είναι όλα δικά μας, είναι όλα δικά μας, μην τυχόν και δεν έχει καταλάβει κανένας μορφωμένος άνθρωπος ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι σημαντικός και κάνουν ντου οι δυό χούφτες λαοί που ζουν στην γειτονική χώρα και μας τον κλέψουν.

something fuzzy III - breaking away and into reality

thomas hawk @ flickr

Δεν μπόρεσα ποτέ να εκτιμήσω το θέατρο. Όταν χαμηλώνουν τα φώτα και ανοίγει η αυλαία με πιάνουν τάσεις φυγής, κάπως ασφυκτιώ, η θέση μου φαίνεται άβολη. Τα φανταχτερά σκηνικά δεν ταιριάζουν σχεδόν ποτέ σε μια αξιόλογη παράσταση, τα αφαιρετικά σκηνικά έχουν πολλά να ζηλέψουν από όλες τις άλλες τέχνες, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, ακόμη και ποίηση, τα καλύτερα σκηνικά είναι αυτά που είναι ή φαίνονται ανύπαρκτα. Το ότι οι ηθοποιοί πρέπει να μιλάνε δυνατά για να ακούγονται κάνει το λόγια τους να ακούγονται με κάποιο στόμφο. Οι δραματικές σκηνές μου φαίνονται στην καλύτερη περίπτωση πρόβες για κάτι πιο αληθινό, οι κωμικές απλώς όχι και τόσο αστείες ή σπάνια τόσο μαύρες όσο θα άρμοζε στην γκροτέσκ αισθητική που ένας θεατρικός χώρος νομίζω ότι αποπνέει. Καλά δεν έχω πάει στα Λονδίνα να δω θεατρική παράσταση, μπορεί να μου άρεζε, αλλά αν πήγαινα στο Λονδίνο, σιγά μην πήγαινα να δω θεατρική παράσταση, είναι η αλήθεια. Δύσκολα μπορώ να εκτιμήσω το υποκριτικό ταλέντο. Η μάλλον, να το παρακολουθήσω σε μια παράσταση πχ. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο, εμείς οι πολλοί που δεν μπορούμε (?) να υποκριθούμε μια ευρεία γκάμα ρόλων όπως ένας καλά εκπαιδευμένος ηθοποιός μπορεί, μάλλον δεν ζούμε και την πραγματικότητα στο μέγιστο της, μάλλον δεν μπορούμε τον ίδιο μας τον εαυτό να κοιτάξουμε ειλικρινά, μάλλον ζούμε μια απάτη που η απόλαυση του να παρακολουθούμε θέατρο επιβεβαιώνει και αυτό είναι ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό μεν, απεχθές δε. Κατά περίεργο τρόπο αυτό δεν το νοιώθω με τον κινηματογράφο και για να πω κάτι ακόμη πιο άσχετο που μου ήρθε τώρα νομίζω ότι πια οι συλλογικές φαντασιώσεις, επιθυμίες, αγωνίες δεν αποτυπώνονται καλύτερα πουθενά αλλού παρά σε αμερικάνικες σειρές τύπου lost, prison break, heroes κτλ. Η απομόνωση, η ανάγκη για αλληλεγγύη, η δύναμη του εγώ, κτλ κτλ η υπέρβαση τέλοσπαντων μια ασφυκτικής πραγματικότητας, όλα εκεί. Καλή η διαχρονικότητα των κλασσικών έργων και χρειάζεται αλλά να θυμόμαστε και το τώρα καμιά φορά.

something fuzzy IV - the video

Πολύ μου άρεσαν!

anything to declare?

nothing at all