20090317

τραχανόπιτα


.by rosiehardy@flickr

‘Έξυνα το κεφάλι μου με απορία όταν είχα πει στον πατέρα μου ότι θέλω να περάσω στο πολυτεχνείο και ενώ με υποστήριξε, ανέφερε και κάτι για μια πιθανή δυσκολία του να ανταγωνίζεσαι άντρες στο επάγγελμα. Δεν τον είχα ξανακούσει να θέτει τέτοιο θέμα, δεν μπορούσα να καταλάβω καν τι εννοεί, ποιος ανταγωνισμός καλέ, άριστη ήμουν στις θετικές επιστήμες και ζούσα στα σύννεφα. Και δεν το προχώρησε και αυτός το θέμα παραπάνω. Είχα δηλαδή την ευτυχία να μεγαλώσω ανυποψίαστη. Τι ανταγωνισμός, τι σχέσεις, όλα όσα μπόρεσα να κάνω μου φάνηκαν νορμάλ και αυτονόητα. Χωρίς να χρειαστεί ποτέ να νοιώσω τυχερή που τα κάνω όλα αυτά, να γίνω δυναμική για να τα διεκδικήσω, να προβάλλω τη θηλυκότητα σαν έξτρα ατού και όχι υπαρκτό δεδομένο που είναι. Στα σύννεφα.

Μετράω τις γυναίκες στη γειτονιά του χωριού μου, όπου λίγο πολύ ξέρεις τι γίνεται πίσω από τους τοίχους. Μετράω αυτές που ο γιατρός τις έδωσε αντι-καταθλιπτικά. Στα τριάντα άτομα οι τέσσερις. Μετράω τους άντρες. Κανείς. Βγάζω με το μυαλό μου ποσοστά. Δικαιολογώ τους άντρες, δεν πάνε εύκολα στο γιατρό, ντρέπονται να μιλήσουν γι’ αυτά (λες και οι γυναίκες χαίρονται να μιλάν γι’ αυτά), έχουν άλλες διεξόδους, κτλ. Δικαιολογώ και άκρη δεν βγάζω γιατί στατιστικό λάθος μπαίνει και στις γυναίκες. Υπάρχουν δηλαδή και αυτές για τις οποίες δεν ξέρω. Περιμένω περίοδο και είμαι κουρέλι στο κρεβάτι, ξυπνάω και νοιώθω ένα απέραντο κενό γκρίζο μόνο. Δυό-τρεις μέρες κάθε μήνα, σχεδόν έναν μήνα δηλαδή το χρόνο. Στην χώρα όπου ο ήλιος λάμπει και ο ουρανός είναι γαλανός περιμένω πότε θα πάω στην τουαλέτα να δω επιτέλους αίμα δεκάδες φορές τον χρόνο. Υπάρχει περίπτωση να καταλήξω σαν αυτές με τα χάπια? Και γραπώνομαι από αυτόν που κοιμάται δίπλα μου. Πού να σου εξηγώ.

Τους υπόλοιπους έντεκα μήνες ζω κανονικά και το χαίρομαι που είμαι γυναίκα. Ξεφυλλίζω κανένα χαζο-περιοδικό που και που. Οδηγίες για μακιγιάζ σε φυσικούς τόνους για το πρωί. Η απόλυτη ξεφτίλα. Αγάπη μου, ή ξέρεις να βάφεσαι ή δεν ξέρεις. Από κει και πέρα βάψου όπως σου αρέσει να φαίνεσαι. Η υποκρισία του νέο-φεμινισμού. Τα ευαίσθητα αγόρια. Η αγένεια. Η ανεπαίσθητη αγένεια. Να πλησιάζεις στη στάση του λεωφορείου και να κάθεται ο άλλος φαρδύς πλατύς και να μην κουνιέται ρούπι να σου κάνει τόσο δα λίγο χώρο για να κάτσεις και συ και να σε κοιτάει και προκλητικά μην τυχόν και του πεις και τίποτα. Ο τόνος της φωνής, ο πατερναλιστικός, ο υποδειγματικός, ο που-να-ξέρεις-εσύ-αγάπη-μου-από-αυτά. Αγόρια γεμάτα κατανόηση παντού. Μην ξεράσω.

Κορίτσια γεμάτα όνειρα παντού. Μην ξεράσω. Το ψέμα ότι μπορείς να κάνεις οικογένεια και καριέρα μαζί, ή έστω μόνο καριέρα. Ηλίθιες, αν ίσχυε αυτό δεν θα έπαιρναν συνέχεια συνεντεύξεις από κάποιες εξαιρέσεις που υπάρχουν. Και ξαφνικά ανακαλύπτεται η γυναίκα ως …γυναίκα, εξυψώνεται η μητρότητα, κάνει η άλλη εξάδυμα, υμνείται η μυστήρια γυναικεία φύση, κτλ και εγώ ασφυκτιώ. Κάτι σαν την τραχανόπιτα που υπήρχε πάντα και τώρα ανακαλύφθηκε σαν gourmet πιάτο, που χρειάζεται να το πληρώσεις κιόλας πανάκριβα, που είναι για λίγους, που είναι προνόμιο και όχι ένα απλό πράγμα. Που πρέπει να το ζηλέψεις, να το θελήσεις, να νοιώσεις και συ λίγο connoisseur ρε παιδί μου. Marketing της τραχανόπιτας, κατανάλωση της τραχανόπιτας, marketing της γυναίκας, κατανάλωση της γυναίκας. Και έχω κουραστεί να αναφωνώ ότι είναι πολύ απλό να κάνεις μια τραχανόπιτα μόνος σου. Η’ ένα τοπογραφικό σχέδιο.

26 σχόλια:

unlearn... είπε...

Καμιά φορά όταν η λογική καταφέρνει να περάσει μπροστά για λίγο αναρωτιέμαι...γιατί γύρισα σε αυτή τη χώρα όπου όλα τα αυτονόητα είναι προβληματικά εως ανύπαρκτα?
Αλήθεια δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να δώσω μια ικανοποιητική απάντηση στον εαυτό μου.
Και ακόμα την παλεύω δηλαδή γιατί στο χάος που λέγεται Αθήνα είναι πιο εύκολο να φτιάξεις τον μικρόκοσμο σου και να τον διατηρήσεις και να ζεις εκεί μέσα ευτυχισμένη.
Ξεχνιέσαι...
Ναι είναι κι αυτός ενας λόγος που μαζεύεται ο κόσμος στα μελίσια των μεγαλουπόλεων.Εκεί είναι πιο εύκολο να κοροιδέψεις τους γύρω σου κι εσένα τον ίδιο.

Marketing παντού βεβαίως.Μα αυτό είναι που κυβερνάει τις ζωές μας, αυτό είναι που έχει ορίσει την πορεία μας ως εδώ και μάλλον θα συνεχίσει να την ορίζει κι απο δω και πέρα.
Το μεγαλύτερο όπλο του καπιταλιστικού συστήματος το marketing.

Και όχι σε παρακαλώ πολύ δεν υπάρχει περίπτωση να καταντήσεις σαν αυτές με τα χάπια.Μην ακούω αηδίες.Ασε που νομίζω οτι μόνο και μόνο το γεγονός οτι το σκέφτηκες σαν πιθανότητα το αποκλείει κι όλας να συμβεί.
Αμα είναι στο τέλος να καταλήξουμε εκεί δηλαδή τότε καλύτερα ας βγάλουμε μια ώρα αρχήτερα και μια και καλή ενα εισητήριο για Βραζιλία και να ησυχάσουμε.Αμε.

Και τώρα ας περάσουμε στο ζουμί του ποστ.Την τραχανόπιτα.Καμιά συνταγούλα θα έχουμε σαν μπόνους εμείς οι φαν αναγνώστες της γκουρμέ κουζίνας?

Πολύ μπλα μπλα μου βγήκε αλλά να σαι καλά βρε παιδάκι μου γιατί είμαι όλη μέρα στο κρεβάτι να με τρώει ο πυρετός και να χαζεύω νωχελικά το δωμάτιο παντελώς αδύναμη να κουνηθώ και μάλλον το είχα ανάγκη...αχ καλύτερα τώρα...παω να ξαναξαπλώσω και να ονειρευτώ τραχανόπιτες.

Λαλαλααα...!!!

fieryfairy είπε...

έγραψες πάλι ρε τρολίτα!

Πριν δεκαετίες οι ψυχαναλυτές λέγανε ότι η υστερία είναι γυναικεία αρρώστια. Βλέπω δεν έχουν αλλάξει και πολλά, απλά τώρα δεν το λέμε υστερία, το βαφτίσαμε αλλιώς.

Όσο για το καριέρα/οικογένεια συμφωνώ. Φυσικά και μπορείς να έχεις δουλειά και οικογένεια, αλλά καριέρα όχι.

Τραχανόπιτα μεταφορά της θηλυκότητας. Με αρέσει πολύ το πως σκέφτεσαι.

Εγώ πάντως τραχανόπιτα δεν έχω φάει, περιμένω να πάω σε γκουρμέ εστιατόριο πρώτα. Θα τους πάω και λίγα πέτουρα (τα λέτε έτσι στη Γκόμπλιτσα;) για να γίνει το επόμενο γκουρμέ πιάτο

fantasma είπε...

pos tin tairiaxes etsi tin traxanopita me ti zoi..
etsi akrivos einai, opos ta les..

na sou thumiso episis kai to quiz: πόσο τραχανιάις είσαι;

ZissisPap είπε...

:)))

Καλημέρα!!!
Τέλεια τα είπες!
Αν και βγήκε λίίίγο νεύρο παραπάνω :)

mplim-mplom είπε...

"Είχα δηλαδή την ευτυχία να μεγαλώσω ανυποψίαστη".

Ας είναι καλά οι άνθρωποι, που σου έδωσαν αυτό το προνόμιο. Health in your mouth and your dad's mouth που δε συνέχισε εκείνη τη συζήτηση...:)

"Χωρίς να χρειαστεί ποτέ...να προβάλλω τη θηλυκότητα σαν έξτρα ατού και όχι υπαρκτό δεδομένο που είναι"

Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που γράφεις όπως και από την επιλογή του διαδικτυακού σου ονόματος.Ο τρολ; Η τρολ; Το τρολ; Χου κέαρς;
I'm Sigmund 02:ρρ

trol είπε...

unlearn

Σας κόλλησα όλους ε...χεχε,
...περαστικά!!

Λοιπον έχεις πολύ δίκιο για το ότι εδώ -κ όχι μόνο Αθήνα- λίγο πολύ μπορείς να φτιάξεις τον μικρόκοσμο σου από το τίποτα κ να γουστάρεις κιόλας πάρα πολύ, παρόλο που η λογική, τα δεδομένα, κτλ λένε το αντίθετο. Πραγματικά δεν ξέρω.

Απλά όταν λέω ότι παρόλο που... και παρόλο που... και μπλα μπλα... τελικά γύρισα να μείνω εδώ...ε είναι καλή φάση. I like. Την αισιοδοξία μου μέσα ώρες ώρες δε λέω. Αλλά υπάρχει μια αίσθηση ελευθερίας, ίσως αναρχίας, καμιά φορά στα όρια, καμιά φορά ξεφεύγει, και οι ανάλογοι ρυθμοί, καμιά φορά υπερβάλλεις, άλλη φορά νομίζεις ότι ανακαλύπτεις το ζεν, που δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι ωραίο πράγμα όλο αυτό, ζωντανό, εξωστρεφές, τελικά διαλλακτικό, μην πω και ποιητικό κ δίκαιο....πωπω τι άλλο θα γράψουμε....ζήτω ο επαναπατρισμός, keep on dreaming, και να κατέβουμε στις εκλογές ρε συ γουάι νοτ?

λοιπόν, τραχανόπιτα με σαφράν κοζάνης προτείνω, στην επόμενη επίσκεψη θα σου τη έχω έτοιμη


fiery

Πέτουρα .....μμμ πετουρόπιτα δεν έχω δει ακόμα αλλά πέτουρα μμμμ... μη σου πω ότι σε κάποιο γκουρμέ περιοδικό τα είδα και αυτά, εντάξει μπορεί κάπου να σου τα προσφέρουν αποδομημένα (ένα φλυτζάνι το ζωμό, ένα πιατάκι με ένα πέτουρο δίπλα, τριμμένα ντομάτα παραδίπλα) και αλλού σαν μια νέα ερμηνεία της παραδοσιακής μαγειρικής με λίγο τριμμένο τζίντζερ ή κάτι τέτοιο)....eh u get the point....η γαστρονομία είναι ακόμη πολύ πίσω.....(!!)


fantasma

100% :p

sigmund

τι να κάνεις ζίγκμουντ, μπουχτίζεις ώρες ώρες και ακούς παντού τόσες βλακείες και από άντρες και από γυναίκες και για τους άντρες και για τις γυναίκες, εντάξει δεν είμαστε το ίδιο, εντάξει έχουμε ίσα δικαιώματα, μέσω λάιφσταιλ θα το λύσουμε το θέμα?

αλλά είναι και κάτι άλλο
(φουλ φεμινισμός τώρα)
η γυναικεία φωνή δεν υπάρχει, δλδ μέσα στην ιστορία δεν υπάρχει, μόνο το interpretation της ή τα άκρα της, οι εξαιρέσεις

that sucks

ούτε καταπιεσμένη θέλω να είμαι, ούτε επαναστάτρια,
δλδ, what should i aspire to be?
τίποτα, νορμάλ λες, αλλά μετά τρως στα μούτρα την κάθε χαζομάρα

γιατί δε λέω, πολλοί οι άντρες που σ εμπνέουν με τη ζωή τους, τις ιδέες τους, την κατάθεση ψυχής τους αλλά τόσες λίγες γυναίκες...και επειδή με αυτές τυχαίνει να ταυτίζομαι πιο εύκολα, εεε πως να το κάνουμε...είναι δύσκολα, ποιόν να ξεπατικώσω στη ζωή μου?

τη γενιά της μαμάς μου που κατέληξε στα καταθλιπτικά σε μεγάλα ποσοστά?

ή τις συνομήλικες που ψάχνουν αγχωμένες, κομπλεξαρισμένες και όπως όπως να απαντήσουν τα επάνω?

δεν ξέρω, θ αρχίσω να πιστεύω στο sisterhood

τα hugs θα αποφύγω μόνο -ως γνωστόν τα σιχαίνομαι

trol είπε...

mplim-mplom

Ας είναι καλά οι άνθρωποι, που σου έδωσαν αυτό το προνόμιο.

Πραγματικά. Health στο τρομερό στόμα που έχουν. I owe them.

--
To 'φαίνεσθαι' *και* στο διαδίκτυο είναι τρομερή δραστηριότητα αγαπητή. Σπατάλη πιστεύω. Το τί είσαι και μόνο είναι grand enough. To 'trol' το εξήγησες εσύ η ίδια παλιότερα πολύ καλύτερα από μένα. Μεγάλη έννοια. Και παρεξηγημένη.

unlearn... είπε...

Πωπω τώρα θα με κάνεις να επισπεύσω την επίσκεψη! Με σαφραν κι ολας....τι λε ρε παιδάκι μου!
Ντελίβερι στη Θεσσαλονίκη μήπως κάνετε? Γιατί λεω να ανέβω το σ/κ και μήπως το συνδιάζαμε με τραχανόπιτα?

χοχοχο!

χεχεχε!

χαχαχα!

trol είπε...

Ρε θα στα φέρω εγώ Θεσ/νίκη!

Κάτσε να σου στείλω ίμειλ.

fieryfairy είπε...

Ti??!! Θα βρεθείτε Θεσνίκη και δεν θα είμαι κι εγώ? Να με στείλεις και μένα μέηλ, τρολ!

Όσον αφορά αυτό που έλεγες περί ρόουλ μόντελς: στους 100 μεγάλους έλληνες, οι 7 είναι γυναίκες. Μου φαίνεται απίστευτο. Ντροπή. Απίστευτη ντροπή.

Φεμινισμός ολέ!

[πάω τώρα να κάνω το φαγητό γιατί έρχεται ο άντρας μου]

:-p

unlearn... είπε...

@fieryfairy...
Μα αφού σπίτι σου θα βρεθούμε πως δε θα είσαι κι εσύ.Χοχοχο!
Είναι αυτό που λένε κοιμάσαι εσύ και η τύχη σου δουλεύει.Χεχεχε!!
Α πολύ μ'αρέσει!
Αρκεί να έχω γίνει καλά μέχρι το Σάββατο για να ταξιδέψω...
Πάω να πλακώσω τις βιταμίνες.Όλε.

trol είπε...

εχμμμ..

χεχε...

νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαρία τώρα εδώ να πω στην φίρι ότι κάλεσα την ανλερν σπίτι της

:p

λοιπόν,
οργανωθείτε ε?

θα τηλ/στείλω ίμειλ

fieryfairy είπε...

LOL!

pølsemannen είπε...

Αx, δεν υπάρχει Σωτηρία, (όχι η αείμνηστη η Μπέλλου, ή άλλη η κανονικιά). Οι άντρες από τον Άρη, οι γυναίκες απ' την Αφροδίτη, τα στερεότυπα, στερεότυπα, οι γυάλινες οροφές (Μπλαφόν ναούμε) μπλαφόν και η μαλακία, μαλακία.

Αν ο άλλος θέλει να πληρώσει την τραχανόπιτα χρυσή τι να κάνουμε τώρα; Προτείνω στo συνολο των άτριχων δίποδων χιμπαντζήδων, να φτιάχνουν τραχανόπιτες για να κονομήσουν από τους άλλους χιμπατζήδες που θα τις τρώνε...

Όσο για τα τοπογραφικά σας σχέδια, πάρτε το το θεοδόλιχό σας, βάλτε και το VERM να βράζει και πουλήστε το αποτέλεσμα στην μονή της περιοχής σας. (Έχουν και τα φράγκα και τα τσιφλίκια)

Μετά ποιος σας πιάνει με τόσα φράγκα από τραχανόπιτες και εκκλησία... ;)

trol είπε...

Εκκλησία all the money Σουηδέ

Τί θαρρείς, γιατί δεν παραπονέθηκα για το πως αντιμετωπίζει η εκκλησία τη γυναίκα?
Χαζιά είμαι? Κτήματα κ κτήματα και μια χαρά συνεννοήσαι κ με παπάδες όταν μάνευ τοκς, αμ πως :p

(ps Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν είμαι τοπογράφος, απλά είπα να πω κάτι παραπλήσιο, ξέρεις μην συνδοιάσει κανένας κακόβουλος τα στοιχεία που παραθέτω στο βλογ και μ ανακαλύψει και θέλει να μου κάνει κακό κι έτσι γιατί κυκλοφορούν πολλοί τέτοιοι στο ίντερνετ κτλ κτλ :p άι καλο σ/κ)

Sarah είπε...

Γράφετε καταπληκτικά κυρία μου. Γιατί δεν κατεβαίνετε στην πολιτική να διαπρέψετε όπως διέπρεψα κι εγώ; Στο τσακ ήρθα αν το καλοσκεφτείς.

Λοιπόν για την κατάθλιψη, όντως πστεύω ότι χτυπάει κυρίως τις γυναίκες. Τα νούμερα συντριπτικά κατά ημών ακόμα και σε κοινωνίες ανεπτυγμένες.
Γιατί; Άγνωστο. Η δική μου θεωρία έιναι ότι τα νούμερά μας αλλά και ή αρνητική ενίοτε στάση απέναντι στη ζωή είναι αποτέλεσμα θυμού που τον νιώθουμε πιο έντονα από τους άνδρες και διαρκεί και περισσότερο. Οι απαντήσεις που παίρνω από άνδρες και γυναίκες όταν τους ρωτώ πόσο διαρκεί ο θυμός τους είναι ενδεικτικές. Ο θυμός των ανδρών διαρκεί ώρες. Των γυναικών μέρες.

Λοιπόν άκου σύμπτωση. Στο δικό μου μπλογκ έχουμε βάλει και το quotation of the day, (προς άγραν πελατών) το οποίο σήμερα πλησιάζει το δικό σου θέμα. Είναι της συγγραφέος Willa Cather, που είπε «The fact that I was a girl never damaged my ambitions to be a pope or an emperor.» Αυτό έπρεπε να πεις στο μπαμπά σου. Διότι όταν του παραθέτεις και peer reviewed academic reference, ο άλλος κωλώνει, δεν έχει τι να πει...
Παρεμπιπτόντως, το πιο φημισμένο βιβλίο της κυρίας είναι «The Troll Garden.»

mtryfo είπε...

Καιρό είχα να περάσω και το απόλαυσα... γουστάρω ξέσπασμα!!!

Στο reality τωρα...
Καριέρα και σπίτι??? γιόκ !!!
Ντιφιτσιλε παιδί μου... πως το λένε.. λίγες πολύ λίγες το κατάφεραν κι αυτές όπως πολύ σοφά ανέφερες ειναι δακτυλοδεικτούμενες και καταγεγραμμένες στα life-style περιοδικά...
όσο οι σχέσεις αντρών - γυναικών ειναι ανταγωνιστικές οι διαφορές θα μεγαλώνουν...

αυτά τα ολίγα, γιατί αν "αφεθώ" θα κατεβάσω σεντονιάδα!!!

paperflowers είπε...

Ρε συ οι ανάγκες των ανδρών είναι δεδομένες, δικαιολογημένες και τις θεωρούμε ακόμα κι εμείς ύψιστη προτεραιότητα μας.
Ανατραφήκαμε για να προσαρμοζόμαστε σ'αυτές κι αν δεν τις ικανοποιούμε αισθανόμαστε και άχρηστες, λες η αξία μας εξαρτάται απ'αυτό.
Για τις δικές μας έχουμε ακόμα ενοχές, οπότε πάρε να'χεις δυο καρτέλες ladose για να μην τις σκέφτεσαι.

ΥΓ Το αστείο είναι πως ενώ το ζόρι το τραβάμε εμείς στην ουσία, τη μεγάλη κρίση την έχουν πάθει οι άντρες! (ακόμα και γι'αυτό όμως, ένοχες είμαστε εμείς απ'ό,τι λένε τουλάχιστον)..

ΥΓ2 Καριέρα και μητρότητα με 3 φιλιππινέζες και τις γιαγιάδες standby, όλες μπορούμε να κάνουμε!

ΥΓ3 Αυτό με την αγένεια έπρεπε να το επεκτείνεις, έχει πολλλλυυυύ ψωμί!!!

trol είπε...

sara d' assisi

Ευχαριστώ για τα καλά λας λόγια αγαπητή,

Τα peer reviewed academic references ειδικά στα women's studies τα γράφω εκεί που δεν μπορώ λόγω φύλου μετά από μια συνάντηση που είχε το αντίστοιχο department και ήταν ανοιχτή προς όλους και πήγα κι εγώ το καημένο και μας έβαλαν να διαβάσουμε ένα κείμενο για τις γυναίκες των πρώτων κινέζων μεταναστών στην αμερική όπου στη συζήτηση μετά κατέληγαν όλες πόσο καημένες είναι oι γυναίκες και ότι οι άντρες έτσι και οι άντρες αλλιώς από τότε μέχρι σήμερα...

εντωμεταξύ πριν πάω στο γκαντεμιτ ακτίβιτι είχα μιλήσει στο τηλ με τον πατέρα μου που ετοιμαζόταν για τη βραδυνή του βάρδια στη δουλειά και γάμησετα δουλειά αλλά ήταν χαρούμενος που η κόρη του σπουδάζει οκ, freaking guilt

ε δεν άντεξα, τις είπα ότι οκ για τις γυναίκες αλλά να σκεφτούν λίγο και αυτούς τους έρμους τους κινέζους συζύγους που στο κάτω κάτω έλειπαν 14ωρα από το σπίτι για να δουλέψουν, why the feck nobody talks about them?

ε βγήκα κόκκινο πανί απ όλες τις φεμινιστριες εκεί μέσα

to this day i think i am a better feminist, και όχι ντε και καλά επειδή σκέφτομαι (και) την πλευρά των ανδρών που λέει η πέιπερζ παρακάτω, απλά it s better being fair even if u r the underprivileged ok?

(οπότε φαντάσου πως αντιδρούσα όταν μας καλούσαν οι αντίστοιχες οργανώσεις to celebrate sisterhood...hehe)

Γενικώς πάντως νομίζω ότι στον θυμό υπάρχει το short term και long term.

Για το short term σίγουρα ζηλεύω που οι άνδρες τα γράφουν όλα πολύ πιο εύκολα και ξεχνιούνται και έχεις δίκιο για το τι κρατάνε οι γυναίκες. Με κάποιο αντίστοιχο upside σίγουρα, αν και τα ποσοστά κατάθλιψης που λες ισχύουν. Τί βδομάδες καλέ, η γειτόνισσα μου δεν μιλάει στη γειτόνισσα της εδώ και χρόνια.

...
Υπάρχει όμως και το long-term anger. Αυτό είναι μυστήριο. Ξέρουμε πως συσσωρεύτηκε μέσα στις γενιές και μέχρι σήμερα (πχ το μπλαφόν που λέει ο σουηδός) αλλά σίγουρα δεν το χουμε πάρι χαμπάρι ότι συσσωρεύτηκε και ξεσπάει η καθεμιά όπου βρει ή όταν δεν αντέχει άλλο πια ή απλώς είναι στα χαμένα. Από το πουθενά σχεδόν και με ανάλογο συναίσθημα με τον Δεκέμβριο "με-πνίγει-κάτι".

Για αυτό το είδος anger λοιπόν, προτείνω το κείμενο 'Bloodlove' της Christina Doza, που το έγραψε και όταν ήταν πιτσιρίκα έτσι? Ούτε οι αδικίες ανά τους αιώνες, ούτε οι σύγχρονες, απλά κόβει με το νυστέρι ένα πράμα. Αν και λίγο early-90s referenced, αξίζει. Σε μια βιβλιοθήκη κοντά σας είμαι σίγουρη :)

trol είπε...

πωπω σεντόνι επάνω..

mtryfo

Αχ αγαπητή τί κάνετε, καιρό έχω να σας δω, λέω πάει εγκαταλείπουν όλοι το βλόγγινγ πιά..

Ευτυχώς mtryfo δεν έχω καμιά διάθεση να κάνω καριέρα, όχι γιατί είμαι συνειδητοποιημένο άτομο και έβαλα τις προτεραιότητες μου και είπα οικογένεια πάνω απ όλα, καμία σχέση,

αλλά ντιπ δε γουστάρω καριέρα, μου φτάνει να δουλεύω λίγο και καλά, εκτός ξέρω γω κι αν προκύψει τίποτα όπως αυτό το να κάνω τραχανόπιτες που λέει ο σουηδός επάνω ..μια χαρά το βρίσκω :)

Το ότι κοιτάνε να ανταγωνιστούνε ο ένας τον άλλον ....ουφ ναι, αυτό είναι και κρίμα κ κουραστικό...


paperz

Α και λέω που ναι η πέιπερζ, αυτή πορώνεται με κάτι τέτοια θέματα :)

Να πω ότι όχι για την αγένεια αλλά και μόνο για την "ανεπαίσθητη αγένεια" αν αρχίζαμε δε θα σώναμε που όμως to be fair σα στυλάκι το χω δει και σε πάρα πολλές γυναίκες, στις ελληνίδες ειδικά παίζει πολύ, καταπιεσμένες φουλ κλασσικά.

Όχι πέιπερζ δε νομίζω ότι τη μεγάλη κρίση την περνάνε οι άντρες, οι γυναίκες λέμε πάνε δυό-δυό στον ψυχίατρο, από την άλλη αν έχουν αρχίσει και οι άντρες να έχουν αντίστοιχα ορμονικών διακυμάνσεων then shit cause they are not programmed to deal with it.

Φιλιπινέζες και γιαγιάδες standby είναι απίστευτη έξτρα βοήθεια κι έτσι κι αλλιώς και παλιά έτσι μεγάλωναν παιδιά, τα έδιναν εδώ κι εκεί κ όποια μπορούσε, όλες μαζί δλδ, μια χαρά μου φαίνεται, τουλάχιστον πιο εύκολο από τη μονογονεική οικογένεια, μακάρι να γυρνούσαμε σε κάτι τέτοιο λέω ώρες ώρες.

Από την άλλη έχω δει και θαυμάσια οικογένεια με δύο μπαμπάδες. Αν ήθελαν γιατί όχι σκέφτηκα. Καλύτερα να μεγαλώνει το μικρό σε κανένα ίδρυμα?

Whatever it takes, έχω καταλήξει.

paperflowers είπε...

Μα αυτό λέω, ότι την κρίση οι γυναίκες την περνάμε και δεν βλέπω να την ξεπερνάμε γρήγορα γιατί έχουμε βαλθεί ν'αποδείξουμε τα αυτονόητα σε όλους χωρίς να τα ξέρουμε ούτε εμείς οι ίδιες.
Να σου πω και την αλήθεια, μια βόλτα απ'τον ψυχίατρο καλό θα έκανε σε όλους (καθ'ότι η αυτογνωσία είναι ύψιστο αγαθό), οπότε πού ξέρεις..

Το θέμα είναι πως όλοι μιλάνε για την ανδρική κρίση όμως! Και καλά οι άντρες έχασαν το ρόλο τους, έγιναν παθητικοί επειδή εμείς διεκδικούμε και τέτοιες μαλακίες, λες και φταίω εγώ που ο άλλος στήριζε τον ανδρισμό του τόσα χρόνια σε κλισέ τύπου "άντρας=κουβαλητής", "ο άντρας δεν κάνει δουλειές στο σπίτι" ή "ο άντρας είναι κυνηγός"!
Ιδίως αυτό το τελευταίο μου τη σπάει τόσο πολύ, μα τόσο πολύ! Γιατί ποτέ δεν γινόταν! Παίζουν όλοι ένα παιχνίδι σαν το ανέκδοτο με την κότα που σκοντάφτει για να την πιάσει ο κόκορας κι αυτό το ονομάζουν κυνήγι, ανδρισμό και θηλυκότητα.

ΥΓ Ο φεμινισμός είναι μια παπαριά που μας έβαλε στη διαδικασία να γίνουμε άντρες λες και υπάρχει κανένας κανόνας ή ορισμός γι'αυτό.

ΥΓ2 Όντως πορώνομαι με τέτοια θέματα τελικά!

ΥΓ3 Να ιδρύσουμε το κόμμα της ευγένειας άμεσα!

trol είπε...

Μέσα για το να κάνουμε κόμμα!! Όλε Όλε!! 'Οχι άλλες κότες, όχι άλλα κοκκόρια! :p

Τους ψυχολογους όμως πέιπερζ ντιπ δεν τους πάω. Τη δε αυτογνωσία ...κι άλλη? όχι όχι δε θέλω ....λολ

mtryfo είπε...

ΥΓ3 Να ιδρύσουμε το κόμμα της ευγένειας άμεσα!
Μέσα για το να κάνουμε κόμμα!! Όλε Όλε!!

Κορίτσια!!! Συνέλθετε....
ποιο κόμμα ευγένειας... μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο θα συνεδριάζει!!!

mplim-mplom είπε...

καλά τώρα που το είδα και μεταφρασμένο στα αγγλικά,μου φάνηκε πολύ ουάου..

την ψώνισα, στο λέω.

trol είπε...

και ήθελα να σε ρωτήσω...καλά μετέφρασα ε? δηλαδή it even makes more sense in english eh? :p

trol είπε...

mtryfo για πρόεδρος :)